Bitwa pod Cheroneą (II)
Z Wikipedii
Bitwa pod Cheroneą (86 p.n.e.) - bitwa między wojskami rzymskimi a armią grecko-pontyjską podczas pierwszej wojny Mitrydatesa z Rzymem pod Cheroneą w Beocji (Grecja).
Armią rzymską dowodził Sulla, wojskami grecko-pontyjskimi - Archelaos, brata króla Pontu Mitrydatesa VI Eupatora.
Wojska rzymskie liczyły 30 000 żołnierzy, grecko-pontyjskie natomiast aż 110 000 ludzi i 90 rydwanów bojowych.
Przed bitwą Sulla rozkazał zbudować palisadę z okopami, w których ukryli się słabsi liczebnie żołnierze rzymscy. Jest to pierwszy w historii udokumentowany przypadek taktycznego użycia fortyfikacji polowych.
Bitwa rozpoczęła się od ataku jazdy greckiej na rzymskie fortyfikacje, które pomimo zaciętego oporu obrońców zostały przerwane i przeciwnik dostał się do wnętrza ugrupowania rzymskiego. Uformowanym w czworoboki legionom udało się odeprzeć to natarcie, tak jak i atak rydwanów. Przerażone konie, którym udało się umknąć spod rzymskich strzał i oszczepów, zawróciły i wpadły na własne oddziały, łamiąc ich szyk i siejąc popłoch. W tym momencie ruszyło przeciw natarcie piechoty i jazdy rzymskiej, które zepchnęło przeciwnika z pola walki.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Dupuy R.E., Dupuy T.N. - „Historia wojskowości. Starożytność- Średniowiecze. Zarys encyklopedyczny”, DW Bellona/OW Rytm, Warszawa 1999, s. 88, ISBN 83-11-09079-3
