Blackburn Kangaroo

Z Wikipedii

Blackburn Kangaroo
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Blackburn Aeroplane & Motor Co.
Typ	ciężki samolot bombowy
Konstrukcja	całkowicie drewniana; pokrycie płócienne
Załoga	3 osoby
Historia
Data oblotu	1918
Lata produkcji	1918
Wycofanie ze służby	1929
Dane techniczne
Napęd	2 silniki tłokowe, rzędowe Rolls Royce
Moc	183 kW
Wymiary
Rozpiętość	22,80 m
Długość	13,43 m
Wysokość	5,12 m
Powierzchnia nośna	78 m²
Masa
Własna	2396 kg
Startowa	3636 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	157 km/h
Pułap	3200 m
Długotrwałość lotu	4 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2-4 km Lewis kal. 7,7 mm; 460 kg bomb
Użytkownicy
Wielka Brytania

Blackburn Kangaroo - ciężki samolot bombowy konstrukcji brytyjskiej z okresu I wojny światowej.

[edytuj] Historia

W 1916 roku zakłady lotnicze Blackburn Aeroplane and Motor Co. w Leeds, rozpoczęły budowę wodnosamolotu pływakowego dla Royal Navy. Był to samolot bombowy i torpedowy, napędzany dwoma silnikami Rolls Royce o mocy po 139 kW. Próby lotne wykazały, że nowa konstrukcja ma nie najlepsze osiagi. Po wybudowaniu kilkunastu egzemplarzy produkcję przerwano. Powrócono do niej w 1918 roku. Samolot przybrał formę lądowego ciężkiego bombowca. Nazwa samolotu Kangoroo (Kangur) powstała podobno stąd, że nie dało się nim wylądować na trzy punkty, ale musiał zawsze zrobić tzw. "kangura".

[edytuj] Służba

W październiku 1918 czternaście samolotów weszło do służby w RAF. Pełniły one służbę patrolową, przeciwko okrętom podwodnym, nad Morzem Północnym i wschodnim wybrzeżem Wielkiej Brytanii. Jeden samolot trafił do dywizjonu szkolnego. Po wojnie zostały one przystosowane do roli samolotów transportowych. Ostatnie cztery egzemplarze były używane jeszcze w 1929.

[edytuj] Opis konstrukcji

Samolot Blackburn Kangaroo był dwupłatowym, dwusilnikowym, trzymiejscowym ciężkim samolotem bombowym. Miał on konstrukcję całkowicie drewnianą, pokrytą płótnem. Kadłub maiał przekrój prostokątny, zaokrąglony na grzbiecie. W przodzie kadłuba znajdowało się odkryte stanowisko strzeleckie z karabinem maszynowym na obrotniku. Dalej znajdowała się odkryta, chroniona wiatrochronem, kabina pilota. Stanowisko tylnego strzelca znajdowało się za krawędzią spływu płata. Usterzenie poziome - dwupłatowe z umieszczonym wewnątrz podwójnym usterzeniem pionowym. Napęd sterów - linkowy. Płaty konstrukcji dwudźwigarowej, proste, trzyczęściowe. Skrzydła obu płatów miały jednakową cięciwę (2,2 m) i wznios (6°). Oba płaty zaopatrzone były w lotki. Skrzydła były składane dla ułatwienia hangarowania. Samolot napędzany był dwoma silnikami rzędowymi, chłodzonymi cieczą, Rolls Royce o mocy 183 kW każdy. Napędzały one drewniane, czterołopatowe śmigła ciągnące. Cztery bomby o łącznej wadze 460 kg, podwieszane były na zaczepach pod kadłubem.