Bolesław Kominek

Z Wikipedii

Kardynał Bolesław Kominek
arcybiskup metropolita wrocławski
Kościół tytularny S. Croce in via Flaminia
Urodzony	23 grudnia 1903 Radlin II
Święcenia kapłańskie	11 września 1927
Nominacja biskupia	1951 biskup tytularny Sofene
Sakra biskupia	10 października 1954
Kreacja kardynalska	5 marca 1973
Za papieża	Pawła VI
Zmarł	10 marca 1974 Wrocław

pomnik kard. Kominka we Wrocławiu ze słynnym cytatem z Orędzia do biskupów niemieckich odsłonięty w 40. rocznicę jego opublikowania

Bolesław Kominek (ur. 23 grudnia 1903 w Radlinie II, dzielnicy Wodzisławia Śląskiego; zm. 10 marca 1974 we Wrocławiu), duchowny katolicki, arcybiskup metropolita wrocławski, kardynał.

Ukończył Państwowe Gimnazjum w Rybniku (obecnie I Liceum Ogólnokształcące im. Powstańców Śląskich w Rybniku), następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz w Instytucie Katolickim w Paryżu (1927-1930). Przyjął święcenia kapłańskie w Katowicach 11 września 1927; w okresie studiów paryskich działał jako duszpasterz wśród emigrantów polskich. Od 1930 pracował w diecezji katowickiej, był m.in. sekretarzem Akcji Katolickiej; podczas II wojny światowej przebywał w Lublinie, Katowicach i na Górnym Śląsku, prowadził działalność charytatywną i duszpasterską na rzecz jeńców wojennych i więźniów obozów koncentracyjnych.

15 sierpnia 1945 został mianowany administratorem apostolskim Opola; stworzył podstawy do powołania w późniejszych latach (1972) diecezji opolskiej. Jego działalność spotkała się z niechętnym przyjęciem władz komunistycznych; 26 stycznia 1951 został zmuszony do opuszczenia Opola, przebywał w Krakowie oraz w Sierszy. 26 kwietnia 1951 otrzymał papieską nominację na biskupa tytularnego Sofene (Sophone), z zadaniami rządcy polskiej części archidiecezji wrocławskiej oraz rezydencją we Wrocławiu; tej nominacji ponownie sprzeciwiły się władze państwowe, biskup nie mógł rezydować we Wrocławiu, a sakrę przyjął potajemnie 10 października 1954 w Przemyślu. W październiku 1956 został ostatecznie dopuszczony do objęcia urzędu, 1 grudnia 1956 mianowany biskupem tytularnym Vaga oraz specjalnym delegatem prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego we Wrocławiu. 19 marca 1962 został podniesiony do godności arcybiskupa tytularnego Eucaita, a od 15 maja 1967 był administratorem apostolskim ad nutum Sanctae Sedis archidiecezji wrocławskiej. 28 czerwca 1972 został pełnoprawnym arcybiskupem metropolitą wrocławskim, pierwszym od śmierci Adolfa Bertrama w 1945.

W latach 1962-1965 uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II, później także w II sesji zwykłej Światowego Synodu Biskupów w Watykanie w 1971. 5 marca 1973 papież Paweł VI kreował go kardynałem, z tytułem prezbitera S. Croce in via Flaminia.

Był inicjatorem i autorem listu biskupów polskich do niemieckich z 1965 roku.

W swojej wieloletniej pracy zwierzchnika archidiecezji wrocławskiej zasłużył się dla rozwoju polskiego życia religijnego na Śląsku, bronił polskości Ziem Odzyskanych na forum międzynarodowym.

Bibliografia

• Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, ISBN 83-211-1311-7, Warszawa 2000.

Poprzednik Adolf Bertram

Arcybiskup metropolita wrocławski 1972-1974

Następca Henryk Gulbinowicz

p • d • e

Kardynałowie Polscy

Kardynałowie XV-XVIII w.	Zbigniew Oleśnicki • Fryderyk Jagiellończyk • Stanisław Hozjusz • Andrzej Batory • Jerzy Radziwiłł • Bernard Maciejowski • Jan Albert Waza • Jan Kazimierz • Jan Kazimierz Denhoff • Michał Stefan Radziejowski • Jan Aleksander Lipski
XIX i XX wieku (nieżyjący)	Włodzimierz Czacki • Albin Dunajewski • Mieczysław Ledóchowski • Jan Puzyna • Edmund Dalbor • Aleksander Kakowski • August Hlond • Adam Stefan Sapieha • Bolesław Kominek • Bolesław Filipiak • Stefan Wyszyński • Władysław Rubin • Karol Wojtyła • Adam Kozłowiecki • Ignacy Jeż
Kardynałowie na emeryturze	Kazimierz Świątek • Stanisław Nagy • Henryk Gulbinowicz • Andrzej Maria Deskur • Marian Jaworski • Franciszek Macharski
Kardynałowie uprawnieni do udziału w konklawe	Józef Glemp • Stanisław Dziwisz • Zenon Grocholewski • Stanisław Ryłko