Jan Puzyna

Z Wikipedii

Kardynał Jan Puzyna

Kościół tytularny Ss. Vitale, Valeria, Gervasio e Protasio
Urodzony	13 września 1842 Gwoździec
Święcenia kapłańskie	1 grudnia 1878
Nominacja biskupia	26 lutego 1886 biskup pomocniczy lwowski biskup tytularny Memphis
Sakra biskupia	25 marca 1886
Kreacja kardynalska	15 kwietnia 1901
Za papieża	Leona XIII
Zmarł	8 września 1911 Kraków

Jan Maurycy Paweł Puzyna książę herbu Oginiec (ur. 13 września 1842 w Gwoźdźcu, zm. 8 września 1911 w Krakowie), kardynał, sufragan lwowski, biskup krakowski.

Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim i w Pradze, gdzie uzyskał doktorat w 1868. Pracował w sądownictwie galicyjskim, w 1876 wstąpił do seminarium w Przemyślu. Po uzyskaniu święceń kapłańskich w 1878 pozostał w Przemyślu, gdzie w 1880 został mianowany kanonikiem.

Od 1886 był sufraganem lwowskim. W 1894 mianowany biskupem krakowskim, urząd pełnił od 1895. Ingres do katedry odbył 17 lutego 1895. 15 kwietnia 1901 mianowany kardynałem.

28 września 1901 założył, a później zatroszczył się także o wzniesienie budynku nowego seminarium diecezjalnego w Krakowie przy ul. Podzamcze. Dokończył odnowę konserwatorską katedry wawelskiej (nie zrealizował projektu Akropolis wawelskiego Stanisława Wyspiańskiego), przerwał prace nad dekoracją skarbca katedralnego Józefa Mehofferowi. Po śmierci papieża Leona XIII w 1903 na konklawe zgłosił w imieniu cesarza Franciszka Józefa I protest zwany ekskluzywą wobec próby wyboru na papieża kardynała Rampolli, wobec takiej sytuacji wybrano kardynała Giuseppe Sarto, który jako papież Pius X zniósł prawo ekskluzywy. Protest zgłoszony przez kardynała Puzynę był ostatnim w historii Kościoła. W 1908 koronował obraz Matki Bożej Bolesnej znajdujący się u OO Franciszkanów. Odzyskał dla biskupstwa i odnowił kościół Benedyktynów w Tyńcu. Wdał się w spór na temat obsady katedr wydziału teologicznego na UJ. Mieszkańców Krakowa zbulwersował odmową pogrzebu Juliusza Słowackiego w katedrze w 1909 oraz odmową odprawienia mszy św. na Błoniach 15 lipca 1910 w 500. rocznicę bitwy grunwaldzkiej. Tłumaczył, że jest przeciwnikiem patriotyzmu ulicznego.

Pochowany został w katedrze wawelskiej w kaplicy pw. Niepokalanego Poczęcia NMP.

[edytuj] Bibliografia

Ks. Bolesław Przybyszewski, Zarys dziejów diecezji krakowskiej, cz.III, Kraków 1998.

Sukcesja apostolska
Konsekrator:	Mieczysław Ledóchowski
Współkonsekrator:	Josyf Sembratowycz
Współkonsekrator:	František Schönborn
Data konsekracji	25 marca 1886
Konsekrował
Biskup	Data konsekracji
Anatol Nowak	30 grudnia 1900
Józef Bilczewski	30 stycznia 1901
Józef Teodorowicz	2 lutego 1902
Władysław Bandurski	30 grudnia 1906

Poprzednik
kardynał Albin Dunajewski

Biskup krakowski
1895-1911

Następca
kardynał Adam Stefan Sapieha

p • d • e

Kardynałowie Polscy

Kardynałowie XV-XVIII w.	Zbigniew Oleśnicki • Fryderyk Jagiellończyk • Stanisław Hozjusz • Andrzej Batory • Jerzy Radziwiłł • Bernard Maciejowski • Jan Albert Waza • Jan Kazimierz • Jan Kazimierz Denhoff • Michał Stefan Radziejowski • Jan Aleksander Lipski
XIX i XX wieku (nieżyjący)	Włodzimierz Czacki • Albin Dunajewski • Mieczysław Ledóchowski • Jan Puzyna • Edmund Dalbor • Aleksander Kakowski • August Hlond • Adam Stefan Sapieha • Bolesław Kominek • Bolesław Filipiak • Stefan Wyszyński • Władysław Rubin • Karol Wojtyła • Adam Kozłowiecki • Ignacy Jeż
Kardynałowie na emeryturze	Kazimierz Świątek • Stanisław Nagy • Henryk Gulbinowicz • Andrzej Maria Deskur • Marian Jaworski • Franciszek Macharski
Kardynałowie uprawnieni do udziału w konklawe	Józef Glemp • Stanisław Dziwisz • Zenon Grocholewski • Stanisław Ryłko