Bolesław Ostrowski
Z Wikipedii
Bolesław Andrzej Ostrowski (ur. 30 listopada 1891 w Warszawie, zm. 15 marca 1964 w Martinez Argentyna) - pułkownik WP.
Spis treści |
[edytuj] Działalność niepodległościowa
Był uczniem gimnazjum w Chełmnie. W latach 1906-1907 był członkiem Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1907 wyjechał do USA. W latach 1910-1914 służył w Korpusie Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych. W marcu 1915 powrócił do Polski i wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 i 4 Pułku Piechoty Legionów. W lipcu 1917 po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie - Havelbergu - Rastadt - Werl. Zwolniony w 1918 powrócił do kraju.
[edytuj] Służba w WP
Po I wojnie światowej w Wojsku Polskim. Służył m in. na Śląsku Cieszyńskim. W 1931 został dowódcą 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. W marcu 1937 objął dowództwo Pułku KOP "Zdołbunów". W maju 1938 przejął od płk dypl. Stefana Roweckiego dowództwo Brygada KOP "Podole" w Czortkowie.
W 1939 jako dowódca 36 Dywizji Piechoty (Rezerwowej) w składzie Armii "Prusy" walczył z Niemcami. Poprzez Węgry przedostał się do Palestyny. Służył w II Korpusie Polskim. Był m. in. polskim komendantem miasta Rzym. Po demobilizacji wyjechał do Argentyny.
23 stycznia 1968 prezydent RP August Zaleski awansował go pośmiertnie na generała brygady.
[edytuj] Awanse:
- chorąży - 15 listopada 1915
- podporucznik - 1 kwietnia 1916
- porucznik - 1918
- major - 1921
- podpułkownik - 1927
- pułkownik - 1934
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości z Mieczami
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
- Złoty Krzyż Zasługi - dwukrotnie
- szwedzki Królewski Order Wazów 2 klasy
W 1960, w Londynie opublikował wspomnienia zatytułowane "Z bojowca na dowódcę pułku. W czterdziestolecie 4 Pułku Piechoty Legionów 1915-1955".
[edytuj] Źródła:
- Józef A. Teslar, Czwarty Pułk Piechoty Legionów Polskich, Lwów 1916,
- Wiktor Krzysztof Cygan, Oficerowie Legionów Polskich. Słownik Biograficzny, tom III, Wydawnictwo Barwa i Broń, Warszawa 2006,
- Piotr Zarzycki, Walki 36 Dywizji Piechoty Rezerwowej we wrześniu 1939 roku, Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2 (212) z 2006 r., s. 23-60,
