Bornit

Z Wikipedii

Bornit – minerał z gromady siarczków. Jest minerałem rzadkim, rozpowszechnionym tylko w niektórych regionach Ziemi.

Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiego mineraloga Ignaza von Borna.

[edytuj] Właściwości

• Wzór chemiczny – Cu₅FeS₄ – siarczek miedzi i żelaza.
• Układ krystalograficzny – tetragonalny (powyżej 228°C – regularny)
• Gęstość: 4,9 – 5,4 g/cm³
• Przełam: muszlowy albo nierówny
• Barwa: różowobrunatna, czerwona, miedziana, często pokryty niebieskofioletowym nalotem.
• Twardość: 3
• Rysa: szara do czarnej
• Połysk: metaliczny

Niezmiernie rzadko tworzy kryształy izometryczne o postaci sześcianu, ośmiościanu, bądź ich kombinacji. Często jest zbliźniaczony. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, tworzy wpryśnięcia i impregnacje. Jest kruchy, nieprzezroczysty, wykazuje iryzację w odcieniach fioletowych, niebieskich, zielonych. W stanie świeżym podobny do pirytu i nikielinu.

[edytuj] Występowanie

Powstaje w warunkach hydrotermalnych, magmowych oraz hipergenicznych jako minerał wtórny. Najczęściej stanowi składnik żył kruszcowych, pegmatytów, i łupków miedzionośnych. Występuje w sąsiedztwie chalkopirytu, tetraedrytu, kowelinu, chalkozynu, pirytu.

Miejsca występowania: USA – Montana, Connecticut, Kalifornia, Karolina Południowa, Wirginia; Kanada, Namibia, Kazachstan, Chile, Peru, Wielka Brytania. Oprócz tego w Niemczech i Austrii.

W Polsce występuje w Miedziance i Kowarach.

[edytuj] Zastosowanie

• jedna z najważniejszych rud miedzi
• bardzo ceniony i atrakcyjny kamień kolekcjonerski
• bywa wykorzystywany jako kamień ozdobny