Chuck Hagel

Z Wikipedii

Chuck Hagel ur. 4 października 1946
Starszy Senator Stanów Zjednoczonych z Nebraski
Okres urzędowania	od 7 stycznia 1997
Przynależność polityczna	Partia Republikańska
Poprzednik	James Exon

Charles Timothy Hagel, znany jako Chuck Hagel (ur. 4 października 1946) – znany amerykański polityk, weteran wojny wietnamskiej i biznesmenem, który od 1997 piastuje mandat senatora Stanów Zjednoczonych, reprezentującego rodzinny stan Nebraska w izbie wyższej Kongresu. Wybrano go ponownie na drugą sześcioletnią kadencję w 2002.

Hagel, członek Partii Republikańskiej, uchodzi za jednego z najbardziej umiarkowanych polityków swego stronnictwa, któremu często zdarza się zajmować stanowisko niezgodne z polityką administracji. Z tego powodu jest przez wielu szanowany za niezależność i ponadpartyjne spojrzenie w wielu sprawach, ale z drugiej strony bywa celem ataków prawicy, jako "republikanin tylko z nazwy".

Senator Hagel był przez pewien czas jednym z najczęściej wymienianych faworytów do uzyskania nominacji republikańskiej jako kandydat na prezydenta w 2008 roku. Ostatecznie jednak 10 września 2007 ogłosił że nie będzie kandydował na prezydenta i nie będzie ubiegać się o kolejną kadencję w Senacie.

Spis treści 1 Wczesne lata i rodzina 2 Kariera przed wyborem na senatora 2.1 Sektor prywatny 2.2 Kariera publiczna 3 Senator 3.1 Stanowisko wobec administracji Busha 3.1.1 Wybory prezydenckie w USA, 2004 3.2 Kandydat na prezydenta? 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Wczesne lata i rodzina

Chuck Hagel przyszedł na świat w North Platte w Nebrasce, w rodzinie pochodzenia niemieckiego i polskiego. Uczęszczał do szkoły średniej w Colombus w Nebrasce (St. Bonaventure High School).

W roku 1966 ukończył Brown Institute for Radio and Television (Kearney State College), a także University of Nebraska w Omaha (1971).

W czasie wojny wietnamskiej służył na froncie w szeregach US Army, w jednostkach piechoty (1967-1968). Za dzielność na polu boju odznaczono go takimi odznaczeniami, jak: Vietnamese Cross of Gallantry, Purple Heart (Pupurowe Serce), Army Commendation Medal, czy Combat Infantryman Badge. Ze służby odszedł w stopniu sierżanta (Sergeant E-5). Jest jednym z kilku zaledwie (obok takich polityków, jak John Kerry, John McCain czy Tom Carper) weteranów tej wojny, którzy obecnie zasiadają w Senacie.

W roku 1985 ożenił się z Lilibet Ziller. Państwo Hagel mają dwoje dzieci: córkę Allyn i syna Zillera.

[edytuj] Kariera przed wyborem na senatora

[edytuj] Sektor prywatny

Hagel, zanim wstąpił na drogę kariery politycznej, odniósł wielki sukces (jak np. inny jego kolega z tej izby, demokrata Frank Lautenberg z New Jersey) w sektorze prywatnym, jako prezes (Chief executive officer, CEO) korporacji American Information Systems Inc. (AIS), przemianowanej potem na Election Systems & Software (ES&S) w 1997.

Maszyny go głosowania ES&S stały się celem krytyki w czasie wyborów prezydenckich w 2000 roku, kiedy oskarżano je nawet służenie do dokonania fałszerstw wyborczych. Ale wtedy Hagel był już aktywny na innym froncie.

Prócz tego menedżerem Firestone Tire & Rubber Company (1977-1980).

[edytuj] Kariera publiczna

• Asystent administracyjny kongresmana Johna Y. McCollistera (Republikanin z Nebraski) w latach 1971-1977
• Zastępca dyrektora Administracji ds. Weteranów (Weteran Administration) w latach 1981-1982 (w 1989 administracja stała się jednym z departamentów gabinetowych)
• Dyrektor Szczytu Ekonomicznego Narodów Uprzemysłowionych (Economic Summit of Industrialized Nations) pod patronatem G-7 (1990)

[edytuj] Senator

Kiedy Hagel, zdobywszy republikańską nominację, startował w wyborach do Senatu w listopadzie 1996, po tym, jak urzędujący popularny senator Exon postanowił nie ubiegać się o reelekcję, nie dawano mu początkowo większych szans na zwycięstwo. Jego bowiem oponentem z ramienia Partii Demokratycznej był gubernator Nebraski Ben Nelson, który cieszył się sam dużym poparciem. Jednakże ostatecznie to Hagel wyszedł zwycięsko z próby, uzyskując 54% oddanych głosów (Nelson później został wybrany senatorem w 2000 roku).

W listopadzie 2002 został wybrany ponownie, zdobywając aż 83% głosów (najbardziej przytłaczające zwycięstwo wyborcze w historii Nebraski), na kadencję, która ma trwać od 3 stycznia 2003 do 3 stycznia 2009.

Od początku swojej kadencji pełnił obowiązki zastępcy whipa większości (czyli zastępcy lidera mniejszości i rzecznika dyscyplinarnego zarazem).

[edytuj] Stanowisko wobec administracji Busha

Aczkolwiek Hagel głosował, jak wszyscy inni republikańscy senatorowie z wyjątkiem Lincolna Chafee z Rhode Island, za autoryzacją interwencji w Iraku, bardzo szybko stał się jednym z czołowych republikańskich krytyków polityki zagranicznej prezydenta George'a W. Busha. Hagel zarzuca administracji złe przygotowanie i przeprowadzenie operacji, co w jego opinii zaowocowało wielką destabilizacją tego strategicznego regionu, oraz licznymi ofiarami śmiertelnymi po obu stronach (co służy tylko wrogom USA, a odpowiedzialność ponoszą za to władze amerykańskie). Chociaż twierdzi, iż natychmiastowe wycofanie się spowoduje jeszcze większy chaos, o tyle trzeba jak najszybciej opracować strategię wyjścia. Hagel już w 2005 stwierdził, iż Irak powoli staje się "drugim wietnamem" i uważa, że pozostanie tam oznacza tylko dalszą destabilizację, a także pozyskiwanie nowych zwolenników przez przeciwników, co absolutnie USA się nie opłaci.

Hagel, obok takich republikanów jak McCain, John Warner czy Lindsey Graham, stali na czele skutecznej opozycji, która sprzeciwiała się dopuszczeniu prawnej możliwości stosowania przez amerykańskie siły tzw. "alternatywnych metod przesłuchań", określanych przez przeciwników mianem "tortur". Opozycja głosiła, iż powoduje to tylko eskalację nienawiści oraz podważa moralną pozycję Stanów Zjednoczonych w wojnie z terroryzmem.

Przeciwnicy z kolei oskarżają senatora o podważanie jedności amerykańskiej w okresie wojny.

[edytuj] Wybory prezydenckie w USA, 2004

Aczkolwiek żaden polityk republikański nie stanął do rywalizacji z Bushem o ponowną nominację prezydencką, tajemnicą poliszynela było istnienie pewnej opozycji wśród republikanów wobec ponownego wyboru i kontynuacji polityki Busha.

O kandydacie demokratów, Johnie Kerrym, Hagel powiedział: "jest zdolny i bystry oraz kompetentny, aby być prezydentem". Niektórzy demokraci chcieli oferować wiceprezydenturę jakiemuś niezależnemu republikaninowi (McCain mówił początkowo publicznie, że przyjmie taką ofertę, ale z czasem na skutek presji kierownictwa partii wycofał się). Wymieniani w tej roli byli m.in. Arlen Specter z Pensylwanii i właśnie Hagel.

[edytuj] Kandydat na prezydenta?

Główny artykuł: wybory prezydenckie w USA, 2008

Z racji swego dystansu wobec obecnej administracji McCain i Hagel znajdowali się przez pewien czas w gronie tych faworytów do uzyskania nominacji republikańskiej na prezydenta w 2008, którzy mieliby duże szanse wygrania wyborów (Hagel i McCain są kandydatami, których demokraci powinni obawiać się najbardziej – napisano w jednej z analiz).

Jednakże decydujące mogło okazać się stanowisko dominującej w partii, a w każdym bądź razie jej kierownictwie i stałych członkach, prawicy, która uważa obu za "zbyt liberalnych", a nawet "republikanów tylko z nazwy". Sam Hagel unikał wypowiedzi publicznych na ten temat, podobnie jak inni potencjalni kandydaci. Ostatecznie jednak Hagel nie zgłosił swojej kandydatury, a kandydatem partii został McCain.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (en)
• Strona oficjalna
• Hagel Political Action Committee
• On the issues
• Profil NNDB
• Hagel for President