Barack Obama
Z Wikipedii
| Barack Obama | |
 |
|
| Data i miejsce urodzenia | 4 sierpnia 1961 Honolulu, Hawaje |
| Młodszy senator USA z Illinois | |
| Okres urzędowania | od 3 stycznia 2005 |
| Przynależność polityczna | Partia Demokratyczna |
| Poprzednik | Peter G. Fitzgerald |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
 Kolekcja cytatów w Wikicytatach |
|
Barack Hussein Obama, jun. (wym. /bəˈrɑːk huːˈseɪn oʊˈbɑːmə/, ur. 4 sierpnia 1961 w Honolulu, Hawaje) – amerykański polityk Partii Demokratycznej; od 2005 obecny senator USA; kandydat na prezydenta USA.
Jest obecnie jedynym czarnoskórym senatorem, a piątym afroamerykańskim senatorem w historii USA.
Spis treści |
[edytuj] Młodość
Obama przyszedł na świat 4 sierpnia 1961 w Honolulu na Hawajach. Jego ojciec, Barack Obama senior, wywodzący się z plemion Luo, urodził się w kenijskiej prowincji Nyanza, zaś matka, Ann Dunham, w Wichicie w stanie Kansas[1][2]. Poznali się na University of Hawaii w Manoa, gdzie Barack senior studiował dzięki stypendium dla zagranicznych studentów[1][3]. Rozeszli się, gdy Barack, znany w dzieciństwie jako "Barry"[4], miał dwa lata, a po pewnym czasie doszło do rozwodu[5].
Jego ojciec kontynuował studia doktoranckie na Uniwersytecie Harvarda, by ostatecznie wrócić do Kenii, gdzie w 1982 roku poniósł śmierć w wypadku samochodowym[6]. W sierpniu 2006 żona i obie córki Baracka Obamy wspólnie z nim odwiedziły miejsce narodzin jego ojca, wioskę nieopodal Kisumu w zachodniej, rolniczej części Kenii[7][8].
Matka Obamy tymczasem wyszła powtórnie za mąż, za innego zagranicznego studenta – Lolo Soetoro z Indonezji i cała rodzina przeprowadziła się do stolicy tego kraju, Dżakarty. Para miała jedną córkę, Mayę (oprócz niej Obama ma też rodzeństwo ze strony ojca – dwie siostry i pięciu braci[9]). Rozwiedli się jednak w latach 70., a w 1987 Lolo Soetoro zmarł z powodu dolegliwości wątroby[10].
W Dżakarcie Obama od 6. do 10. roku życia chodził do tamtejszej szkoły, gdzie lekcje prowadzone były w języku indonezyjskim[11][12] (według słów ambasadora indonezyjskiego w USA Obama wciąż dość znośnie mówi w języku używanym w Indonezji i Malezji[13]). Następnie wrócił do Honolulu, gdzie mieszkał z dziadkami ze strony matki, Madelyn i Stanleyem Dunhamami. W tym czasie uczęszczał do Punahou School, którą ukończył w 1979. Według słów Obamy przyjęcie go do tej placówki dla jego dziadków "oznajmiało początek czegoś wielkiego, podniesienie statusu rodziny"[14].
Ann Dunham zmarła na raka jajnika w 1995, kilka miesięcy po wydaniu przez Obamę autobiograficznej książki Dreams from My Father[15], w której opisuje swoje dorastanie w przynależącej do klasy średniej rodzinie matki i walkę, jako młodego dorosłego, o pogodzenie się ze społecznym postrzeganiem jego dwurasowego pochodzenia[16]. Wiedzę o ojcu, którego później widział tylko raz, podczas krótkiej wizyty w 1971, czerpał głównie z rodzinnych opowieści i fotografii[6]. O wczesnym dzieciństwie pisał: "To, że mój ojciec nie przypominał ludzi wokół mnie, że był czarny jak smoła, a moja matka biała jak mleko, było ledwo co rejestrowane przez mój umysł"[17].
Obama przyznał, że jako nastolatek pił alkohol, palił marihuanę i zażywał kokainę, aby "wypchnąć z umysłu pytania o to, kim jestem"[18]. W Dreams from My Father pisze: "palenie marihuany pomogło, spożywanie alkoholu też; czasem kokainy, kiedy miałem pieniądze"[19].
Po szkole średniej Obama przeprowadził się do Los Angeles, gdzie przez dwa lata studiował na Occidental College[20], po czym przeniósł się na Columbia College Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku na kierunek politologia ze specjalizacją stosunki międzynarodowe[21]. Stopień licencjata (ang. bachelor) zdobył w 1983. Następnie pracował w Business International Corporation i New York Public Interest Research Group, po czym przeniósł się do Chicago, gdzie podjął pracę jako działacz społeczny, community organizer[22].
Jako dyrektor projektu rozwijających się społeczności pracował z mało zarabiającymi mieszkańcami Roseland w Chicago i budownictwem społecznym w Altgeld Gardens[23][24].
W 1988 rozpoczął studia w Harvard Law School[25][26], w 1990 został wybrany na prezesa Harvard Law Review, prestiżowego pisma prawniczego redagowanego przez niezależną grupę studentów, jako pierwszy Afroamerykanin w jego 104-letniej historii[27], a rok później uzyskał magistra praw (łac. Juris Doctor)[28] magna cum laude[29].
Powróciwszy do Chicago, Obama działał na rzecz rejestracji głosujących[29]. Jako prawnik w kancelarii Miner, Barnhill & Galland w latach 1993-1996 reprezentował działaczy społecznych oraz wnoszących sprawy o dyskryminację i naruszenie Voting Rights Act[30]. Następnie wykładał prawo konstytucyjne na University of Chicago Law School od 1993 do 2004, kiedy to został wybrany do Senatu[31].
[edytuj] Legislatura stanowa
W 1996 Obama został wybrany do stanowego senatu Iliinois z 13. dystryktu Chicago[32]. W 2000 ubiegał się o nominację partyjną w wyborach do Izby Reprezentantów USA z pierwszego okręgu stanu Illinois. Jego partyjnym rywalem był, ubiegający się o piątą kadencję, Bobby Rush[33], współzałożyciel tamtejszego oddziału radykalnej Partii Czarnych Panter.
W 1998 i 2002 został ponownie wybrany do senatu stanowego; oficjalnie zrezygnował z mandatu w listopadzie 2004, kiedy to został wybrany do Senatu Stanów Zjednoczonych[34].
Jako senator stanowy Obama wywalczył poparcie obu partii dla ustaw dotyczących opieki zdrowotnej i korupcji[35]. Przedłożył ustawę na rzecz kredytów podatkowych dla ludzi o niskich dochodach, współpracował przy projekcie reformy opieki społecznej i promował zwiększenie subsydiów na opiekę nad dziećmi[36][37]. Dzięki niemu przegłosowano też ustawy: nakazującą nagrywanie na wideo przesłuchań w sprawie zabójstw i odnotowywanie przez policjantów rasy zatrzymywanych kierowców, aby monitorować, czy kontrole nie są dokonywane w oparciu właśnie o rasę[36].
Podczas kampanii przed wyborami do Senatu krajowego w 2004 roku zdobył poparcie oddziału Fraternal Order of Police na stan Illinois, którego prezes pochwalił Obamę za aktywną współpracę z organizacjami policyjnymi odnośnie reform w sprawie kary śmierci[38][39]. Wyborczy przeciwnicy reprezentujący ruch pro-choice w Partii Demokratycznej, jak i przeciwnika z ruchu pro-life z Partii Republikańskiej za serię głosów wstrzymujących się i przeciw w kwestii aborcji w późnej fazie ciąży i powiadamiania o zabiegu rodziców małoletniej ciężarnej[40][41].
[edytuj] Mowa przewodnia na Narodowej Konwencji Demokratów 2004
Obama, wówczas wciąż jeszcze senator stanowy, napisał i wygłosił mowę przewodnią Narodowej Konwencji Demokratów 2004, która miała miejsce w Bostonie w stanie Massachusetts[42] Opisawszy doświadczenia dziadka ze strony matki jako weterana II wojny światowej, beneficjenta programów Federal Housing Administration (w ramach New Dealu) i G.I. Billu (skupiającego się na dawaniu powracającym z wojny żołnierzom szansy na zdobycie wykształcenia), Obama powiedział:
Nie, ludzie nie oczekują, że rząd rozwiąże wszystkie ich problemy. Ale czują, głęboko w kościach, że przy zmianie priorytetów możemy się upewnić, że każde dziecko w Ameryce ma przyzwoity start w życiu i że drzwi szansy pozostaną otwarte dla wszystkich. Wiedzą, że możemy sobie poradzić lepiej. I chcą tego wyboru[43].
Krytykując administrację George'a W. Busha i jej podejście do wojny w Iraku, Obama mówił o kapralu Marines Seamusie Ahernie z East Moline w Illinois, pytając, "czy służymy mu równie dobrze, jak on służy nam?" i dalej:
Kiedy wysyłamy naszych młodych mężczyzn i kobiety na niebezpieczeństwo, jesteśmy zobowiązani do niefałszowania liczb i nieukrywania prawdy o miejscu, do którego jadą, do troski o ich rodziny, gdy ich [tj. żołnierzy] tu nie ma, do dbania o żołnierzy po ich powrocie i do tego, by nigdy, przenigdy nie iść na wojnę bez wystarczającej ilości wojsk, by ją wygrać i zasłużyć na szacunek świata[43].
Mówił też o jedności narodowej:
Eksperci lubią szatkować nasz kraj na czerwone stany i niebieskie stany, czerwone dla Republikanów, niebieskie dla Demokratów. Ale dla nich też mam wiadomość. Czcimy wspaniałego Boga w niebieskich stanach i nie lubimy agentów federalnych szperających po naszych bibliotekach w czerwonych stanach. Trenujemy Małą Ligę w niebieskich stanach i mamy gejowskich przyjaciół w czerwonych stanach. Są patrioci, którzy sprzeciwiali się wojnie w Iraku i patrioci, którzy ją poparli. Jesteśmy jednym narodem, wszyscy przyrzekaliśmy wierność gwiazdom i pasom, wszyscy bronimy Stanów Zjednoczonych Ameryki[43].
Mowa przedstawiła Obamę większości Amerykanów. Entuzjastyczne jej przyjęcie na konwencji i obszerne relacje w mediach szybko zapewniły mu status gwiazdy[44] Felietonista Jimmy Breslin przewidział wówczas, że Obama będzie się ubiegał o prezydenturę[45].
[edytuj] Kampania do Senatu
W 2003 Obama zaczął walkę o miejsce w Senacie zwolnione przez Republikanina Petera Fitzgeralda. We wczesnych sondażach plasował się za milionerem Blairem Hullem i Kontrolerem Finansów (ang. Comptroller) Stanu Illinois Danielem Hynesem[46]. Popularność Hulla ucierpiała jednak wskutek podejrzeń o stosowanie przemocy wobec rodziny[46]. Kandydatura Obamy została wsparta kampanią reklamową wykorzystującą zdjęcia nieżyjącego już wówczas burmistrza Chicago, Harolda Washingtona (pierwszego czarnoskórego burmistrza tego miasta) i senatora Paula Simona, poparciem ze strony córki Simona, a także Chicago Tribune i Chicago Sun-Times[47]. W marcowych prawyborach zdobył ponad 52% głosów, z przewagą 29 punktów procentowych nad Hynesem[48].
Spodziewano się, że jego rywalem będzie zwycięzca prawyborów republikańskich, Jack Ryan, ale ten wycofał się w czerwcu 2004, w związku z oskarżeniem przez byłą żonę, aktorkę Jeri Ryan, o molestowanie seksualne[49]. W sierpniu 2004, mniej niż trzy miesiące przed dniem wyborów, nominację Republikanów na miejsce Ryana otrzymał Alan Keyes[50], długoletni mieszkaniec stanu Maryland, który oficjalnie został mieszkańcem Illinois właśnie przy okazji tejże nominacji[51]. W trzech debatach telewizyjnych Obama i Keyes wymieniali się odmiennymi poglądami na temat badań nad komórkami macierzystymi, aborcji, prawa do posiadania broni, talonów szkolnych (ang. school voucher; certyfikat dający rodzicom możliwość płacenia za edukację dzieci w wybranej, nie przydzielonej szkole) i cięć podatkowych[52].
W wyborach w listopadzie 2004 roku Obama zdobył 70% głosów (Keyes tylko 27%), odnosząc najwyższe zwycięstwo wyborcze w historii stanu Illinois[53][54].
[edytuj] Kariera w senacie
Obama został zaprzysiężony 4 stycznia 2005 roku[55]. Debiutując na politycznej scenie Waszyngtonu, zebrał zespół renomowanych doradców specjalizujących się w zagadnieniach przekraczających wymagania wobec służącego pierwszą kadencję senatora[56][57]. Wśród nowo zatrudnionych w jego ekipie znaleźli się Pete Rouse, były szef sztabu lidera Demokratów w senacie Toma Daschle'a (również jako szef sztabu) i ekonomistka Karen Kornbluh, była zastępczyni szefa sztabu sekretarza skarbu Roberta Rubina (jako dyrektor ds. politycznych)[58][59]. Wśród jego kluczowych doradców są Samantha Power, specjalizująca się w kwestiach praw człowieka i ludobójstw, a także byli członkowie administracji Billa Clintona, Anthony Lake i Susan Rice[60][61].
Obama działa w czterech komisjach senackich: spraw zagranicznych, zdrowia, edukacji i pracy, bezpieczeństwa wewnętrznego oraz do spraw weteranów. Jest też przewodniczącym podkomisji ds. europejskich w komisji spraw zagranicznych od 2007 i członkiem Afroamerykańskiego Lobby w Kongresie (ang. Congressional Black Caucus)[62][63].
[edytuj] 109. Kongres
Obama odegrał znaczącą rolę w staraniach Senatu o zwiększenie ochrony granic i reformę praw imigracyjnych. W 2005 poparł ustawę Secure America and Orderly Immigration Act przedstawioną przez republikańskiego senatora z Arizony, Johna McCaina[64]. Później dodał trzy poprawki do Comprehensive Immigration Reform Act, która została zatwierdzona przez Senat w maju 2006, ale nie uzyskała większości głosów w Izbie Reprezentantów[65][66]. We wrześniu 2006 Obama poparł pokrewną ustawę, Secure Fence Act, na mocy której miało być wybudowane ogrodzenie i inne instalacje bezpieczeństwa na granicy USA z Meksykiem[67]. Prezydent Bush podpisał ustawę miesiąc później, nazywając ją "ważnym krokiem w kierunku reformy imigracyjnej"[68].
Współpracując najpierw z senatorem Dickiem Lugarem (R-IN), a następnie z Tomem Coburnem (R-OK), Obama skutecznie przeprowadził dwie inicjatywy ustawodawcze, którym nadano jego nazwisko. "Lugar-Obama" rozszerza program Cooperative Threat Reduction (ang. Wspólna Redukcja Zagrożenia; inicjatywa mająca na celu zabezpieczenie i likwidację broni masowej zagłady w krajach byłego ZSRR) na broń konwencjonalną, w tym miny przeciwpiechotne i przenośne wyrzutnie pocisków rakietowych ziemia-powietrze[69][70][71]. "Lugar-Obama" otrzymał fundusze w wysokości 48 mln dolarów[72].
Tak zwany "Coburn-Obama Transparency Act" (oficjalnie: Federal Funding Accountability and Transparency Act of 2006, Ustawa o odpowiedzialności i jawności finansowej) zapewnia istnienie strony internetowej prowadzonej przez Office of Management and Budget, na której wymienione są wszystkie organizacje otrzymujące fundusze federalne począwszy od 2007 roku wraz ze szczegółami dotacji (kwoty, powód przyznania)[73][74]. W grudniu 2006 prezydent Bush podpisał "Democratic Republic of the Congo Relief, Security, and Democracy Promotion Act" (Ustawę o odciążeniu, bezpieczeństwie i promocji demokracji w Demokratycznej Republice Konga), pierwszy federalny akt prawa, głównym odpowiedzialnym za który był właśnie Obama[75].
Jako członek senackiej komisji spraw zagranicznych Obama odbywał oficjalne podróże do Europy Wschodniej, Afryki i na Bliski Wschód. W sierpniu 2005 odwiedził Rosję, Ukrainę oraz Azerbejdżan w ramach starań o rozwój kontroli nad światowym arsenałem broni konwencjonalnej i masowego rażenia jako pierwszej linii obrony przed terroryzmem[76]. W styczniu 2006, po spotkaniach z członkami Sił Zbrojnych USA w Kuwejcie i Iraku, odwiedził też Jordanię, Izrael i Palestynę, gdzie podczas spotkania z palestyńskimi studentami na dwa tygodnie przed zwycięstwem Hamasu w tamtejszych wyborach parlamentarnych ostrzegał, że "Stany Zjednoczone nigdy nie uznają zwycięsskich kandydatów Hamasu, o ile grupa ta nie odrzuci swojej fundamentalnej misji wyeliminowania Izraela"[77].
Miejscem jego kolejnej, trzeciej oficjalnej podróży były kraje afrykańskie – Republika Południowej Afryki, ojczyzna ojca, Kenia, Dżibuti, Etiopia i Czad. Podczas wystąpienia na Uniwersytecie Nairobi, które było transmitowane przez telewizję na cały kraj, mówił o wpływie rywalizacji etnicznej i korupcji w Kenii[78], wywołując publiczną debatę między przywódcami rywalizujących frakcji – jedni bronili stanowiska Obamy, inni zaś nazywali jego spostrzeżenia niesprawiedliwymi i niewłaściwymi[79][80].
[edytuj] 110. Kongres
Wybory do 110. Kongresu dały kontrolę nad nim Partii Demokratycznej. W pierwszym miesiącu jego działania Obama pracował z Russem Feingoldem (D-WI) przeciwko powszechnemu udostępnianiu kongresmenom przez lobbystów prywatnych samolotów korporacji i na rzecz ujawnienia łączonych (tj. przekazywanych przez jedną osobę, ale de facto zebranych od wielu) dotacji na kampanie wyborcze na mocy Ustawy o uczciwym przywództwie i otwartym rządzie (ang. Honest Leadership and Open Government Act) wprowadzonej w życie we wrześniu 2007[81][82]. Wspólnie z Chuckiem Schumerem (D-NY) przedłożył Ustawę o zapobieganiu zwodniczym praktykom i onieśmielaniu wyborców (Deceptive Practices and Voter Intimidation Prevention Act), której celem było nadanie statusu przestępstwa wszelkim próbom oszukania wyborców – np. rozprowadzaniu ulotek z fałszywymi informacjami[83][84].
Inicjatywy Obamy w dziedzinie energetyki były oceniane zarówno pozytywnie, jak i negatywnie przez środowiska ekologów, które z zadowoleniem powitały przedłożony przezeń wspólnie z Johnem McCainem (R-AZ) projekt ustawy zakładającej redukcję ogólnoświatowej emisji gazów cieplarnianych o dwie trzecie do roku 2050, ale już sceptycznie podeszły do wspieranej przez Obamę ustawy promującej upłynnianie węgla[85][86].
Obama przedstawił też Iraq War De-Escalation Act (Ustawę o deeskalacji wojny w Iraku) mającą ustalić górny pułap dla ilości amerykańskich wojsk w Iraku i doprowadzić do ostatecznego wycofania jednostek bojowych do kwietnia 2008 roku[87][88] i – wspólnie z Kitem Bondem (R-MO) – poprawkę do National Defense Authorization Act dodającą gwarancje "honorowego" zwolnienia z wojska z powodu zaburzeń osobowości wywołanych udziałem w walkach i wzywającą do dokonania kontroli przez Government Accountability Office ze względu na doniesienia, iż procedurę tę stosowano w sposób niezgodny z przepisami, by zaoszczędzić pieniądze[89]. Następnie przedłożył Iran Sanctions Enabling Act (Ustawę umożliwiającą nałożenie sankcji na Iran) wspierającą pozbywanie się udziałów państwowych funduszy emerytalnych w irańskim przemyśle naftowo-gazowym[90][91], a wspólnie z Chuckiem Hagelem (R-NE) wprowadził regulacje prawne mające obniżyć ryzyko terroryzmu nuklearnego. Postanowienie z ustawy Hagela i Obamy zostało zatwierdzone przez Kongres jako poprawka do State-Foreign Operations appropriations bill[92].
Obama przedłożył też senacką poprawkę do Stanowego Programu Ubezpieczeń Zdrowotnych Dzieci (State Children's Health Insurance Program, SCHIP), w myśl której rodziny dbające o żołnierzy, którzy odnieśli obrażenia w boju, otrzymywałyby roczną gwarancję zatrudnienia[93]. Po przejściu przez obie izby Kongresu została jednak zawetowana przez prezydenta Busha w październiku 2007, co Obama nazwał posunięciem pokazującym "gruboskórność [...] obraźliwą dla ideałów, które wyznajemy jako Amerykanie"[94].
[edytuj] Wybory prezydenckie w 2008
10 lutego 2007, stojąc przed Starym Kapitolem w Springfield w stanie Illinois, Obama ogłosił, iż zamierza kandydować w wyborach prezydenckich w 2008 roku[95]. Opisując swoje życie w Illinois i symbolicznie nawiązując do słynnej przemowy Abrahama Lincolna z 1858 roku, House Divided Speech, mówił: To dlatego, w cieniu Starego Kapitolu, gdzie Lincoln niegdyś wezwał skłócony dom (ang. house divided[96]), by stanął razem, gdzie wspólne nadzieje i wspólne marzenia wciąż żyją, staję przed wami, aby ogłosić moją kandydaturę na [stanowisko] Prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki"[97].
Przemawiając na spotkaniu Narodowego Komitetu Demokratów (DNC) na tydzień przed tym wystąpieniem, Obama wezwał do zakończenia kampanii opartych na czarnym PR-ze, argumentując, iż "nie może tu chodzić o to, kto na kogo wykopie więcej szkieletów, kto zaliczy najmniej potknięć w trakcie kampanii. Jesteśmy winni Amerykanom zrobienie czegoś więcej."[98] W pierwszej połowie roku 2007 na konta kampanii Obamy wpłynęło 58 milionów dolarów, co było najlepszym wynikiem z osiągniętych przez wszystkich ówczesnych kandydatów, a także rekordem pierwszych sześciu miesięcy lat przedwyborczych w ogóle[99]. Drobni dawcy, ci, od których datki nie przekroczyły 200 dolarów, łącznie przelali 16,4 mln USD, co było najlepszym wynikiem spośród kandydatów Partii Demokratycznej[100]. W pierwszym miesiącu roku 2008 jego kampania zebrała 36,8 mln USD, czym ustanowiono rekord kwoty zebranej w ciągu miesiąca przez kandydata do prezydentury w prawyborach Demokratów[101].
Wskutek obaw o bezpieczeństwo Obamy jako pierwszego czarnoskórego kandydata do prezydentury mającego realną szansę na zwycięstwo amerykański rząd przydzielił mu ochronę Secret Service osiemnaście miesięcy przed wyborami powszechnymi[102]
Dwa miesiące przed pierwszymi wyborami w stanach Iowa i New Hampshire, gdy sondaże wykazywały przewagę senator Hillary Rodham Clinton, Obama zaczął jej zarzucać brak jasnego określenia pozycji politycznej[103][104]. Promując swoją kandydaturę w Iowa, stwierdził w wypowiedzi The Washington Post, że jako nominowany z ramienia Partii Demokratycznej uzyskałby więcej głosów niż Clinton ze strony głosujących niezależnych oraz Republikańskich[105].
Obama i Clinton podzielili się zwycięstwami w pierwszych czterech prawyborach demokratycznych, z których Obama okazał się lepszy w głosowaniach w stanie Iowa (Iowa caucus) i Południowej Karolinie[106][107], podczas gdy Clinton – w New Hampshire i Nevadzie (caucus)[108][109]. Wygrana w stanie Iowa, gdzie Clinton została wyprzedzona także przez Johna Edwardsa, stała się możliwa dzięki rekordowo wysokiej frekwencji wśród głosujących poniżej 30. roku życia (większość z nich po raz pierwszy uczestniczyła w caucusie)[110]. Będąc w skali kraju 20% za Hillary Clinton przed lutowym tzw. Superwtorkiem (ang. Super Tuesday), zdołał zniwelować tę przewagę i wywalczyć głosy dwudziestu delegatów więcej niż rywalka[111]. Pobił też kolejne rekordy w dziedzinie zbierania funduszy, otrzymując ponad 90 milionów dolarów na kampanię przedwyborczą w pierwszych dwóch miesiącach roku 2008, dwa razy więcej, niż w tym samym okresie zdobyła Clinton[112].
Kandydat Demokratów zostanie wybrany podczas konwencji partyjnej w Denver w stanie Kolorado między 25 a 28 sierpnia 2008.
[edytuj] Życie prywatne
Obama poznał przyszłą żonę, Michelle Robinson, w 1988 roku, gdy była tymczasowo zatrudniona w firmie prawniczej z Chicago Sidley & Austin[113][114]. Będąc wyznaczoną na doradczynię Obamy na okres trzech miesięcy, panna Robinson zaczęła pracować wspólnie z nim, wspierając jego działalność społeczną, ale początkowo nie zgadzała się na bardziej prywatną znajomość[115]. Zaczęli się jednak spotykać jako para już latem tego samego roku, a w 1991 zaręczyli się i w październiku roku następnego wzięli ślub[116]. Ich pierwsza córka, Malia Ann, przyszła na świat w 1998, a druga, Natasha (zwana Sasha), w 2001[117][118].
Barack Obama po 20 latach przestał być członkiem Zjednoczonego Kościoła Chrystusa (United Church of Christ), kongregacjonalnego wyznania protestanckiego, jednego z najbardziej liberalnych kościołów protestanckich na świecie.[119]
[edytuj] Publikacje
Barack Obama jest autorem dwóch książek:
- Dreams from My Father: A Story of Race and Inheritance (1995; polska wersja w tłumaczeniu Piotra Szymczaka pt. Odziedziczone marzenia. Spadek po moim ojcu opublikowana została w 2008 przez wydawnictwo Media Rodzina)
- The Audacity of Hope: Thoughts on Reclaiming the American Dream (2006)
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 "Meet Barack", s. BarackObama.com [dostęp 4 stycznia 2008] (en).
- ↑ "Saving the World in His Spare Time", Economist.com, 10 stycznia 2008 [dostęp 4 lutego 2008] (en).
- ↑ Obama (1995), s. 9-10. For book excerpts, see "Barack Obama: Creation of Tales", East African, November 1 2004 [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ Kirsten Scharnberg i Kim Barker. "The not-so-simple story of Barack Obama's youth", chicagotribune.com, 25 marca 2007 [dostęp 4 lutego 2008] (en).
- ↑ Obama (1995), s. 125-126. Zobacz też: Jones, Tim, "Obama's Mom: Not Just a Girl from Kansas", Chicago Tribune, 27 marca 2007 [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ 6,0 6,1 Merida, Kevin, "The Ghost of a Father", Washington Post, 14 grudnia 2007 [dostęp 4 lutego 2008]. Zobacz też: Ochieng, Philip, "From Home Squared to the US Senate: How Barack Obama Was Lost and Found", East African, 1 listopada 2004 [dostęp 4 lutego 2008]. Obama (1995), s. 5-11 i 62-71
- ↑ Gnecchi, Nico, "Obama Receives Hero's Welcome at His Family's Ancestral Village in Kenya", Voice of America, 27 sierpnia 2006 [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ Cose, Ellis, "Walking the World Stage", Newsweek, 11 września 2006 [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ Sheridan, Michael, Sarah Baxter, "Secrets of Obama Family Unlocked", Sunday Times (UK), 28 stycznia 2007 [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ Fornek, Scott, "Lolo Soetoro", Chicago Sun-Times, 9 września 2007 [dostęp 4 stycznia 2008].; zobacz też Obama (1995), rozdziały 2 i 15-19 (część 3: Kenia)
- ↑ Scharnberg, Kirsten, Kim Barker, "The Not-So-Simple Story of Barack Obama's Youth", Chicago Tribune, 25 marca 2007 [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ Obama (1995), s. 154, i Obama (2006), s. 274.
- ↑ Newton-Small, Jay, "Obama's Foreign-Policy Problem", TIME, 18 grudnia 2007 [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ Obama (1995), rozdziały 3 i 4; zobacz też: Reyes, B. J, "Punahou Left Lasting Impression on Obama", Honolulu Star-Bulletin, 8 lutego 2007 [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ Obama (1995), Wstęp do wydania z 2004, s. xi.; zobacz też: Suryakusuma, Julia, "Obama for President... of Indonesia", Jakarta Post, 29 listopada 2006 [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ Obama (1995), rozdziały 4 i 5; zobacz też: Serrano, Richard A, "Obama's Peers Didn't See His Angst", Los Angeles Times, 11 marca 2007 [dostęp 2008-01-04].
- ↑ Obama (1995), s. 9-10.
- ↑ "Obama Gets Blunt with N.H. Students", Associated Press, Boston Globe, 21 listopada 2007 [dostęp 4 stycznia 2008].
- ↑ Obama (1995), pp. 93-94; analiza politycznych skutków tego cytatu, jak i późniejszego przyznania się przez Obamę do palenia marihuany: Romano, Lois, "Effect of Obama's Candor Remains to Be Seen", Washington Post, 3 stycznia 2007 [dostęp 4 stycznia 2008] (en). Seelye, Katharine Q, "Obama Offers More Variations From the Norm", New York Times, 24 października 2006 [dostęp 4 stycznia 2008] (en).
- ↑ "Oxy Remembers "Barry" Obama '83", Occidental College, 29 stycznia 2007 [dostęp 4 stycznia 2008] (en).
- ↑ Boss-Bicak, Shira, "Barack Obama '83: Is He the New Face of The Democratic Party?", Columbia College Today, styczeń 2005 [dostęp 4 stycznia 2008] (en).
- ↑ Scott, Janny, "Obama's Account of New York Years Often Differs from What Others Say", New York Times, 30 października 2007 [dostęp 4 stycznia 2008] (en).; zobacz też: Obama (1995), s. 135-139.
- ↑ Secter, Bob, John McCormick, "Portrait of a Pragmatist", Chicago Tribune, 30 marca 2007 [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ Lizza, Ryan, "The Agitator: Barack Obama's Unlikely Political Education", New Republic, 19 marca 2007 [dostęp 4 stycznia 2008].
- ↑ Levenson, Michael, Jonathan Saltzman, "At Harvard Law, a Unifying Voice", Boston Globe, 28 stycznia 2007 [dostęp 4 stycznia 2008].
- ↑ Heilemann, John, "When They Were Young", New York Magazine, 22 października 2007 [dostęp 4 stycznia 2008].
- ↑ Butterfield, Fox, "First Black Elected to Head Harvard's Law Review", New York Times, 6 lutego 1990 [dostęp 4 stycznia 2008].
- ↑ Stopień na niektórych uczelniach przeznaczony dla tych magistrantów, którzy uzyskali licencjat z innej dziedziny.
- ↑ 29,0 29,1 "Curriculum Vitae", University of Chicago Law School [dostęp 4 lutego 2008].
- ↑ "Law Graduate Obama Got His Start in Civil Rights Practice", Associated Press, 19 lutego 2007 [dostęp 4 stycznia 2008].
- ↑ Pallasch, Abdon M, "Professor Obama was a Listener, Students Say", Chicago Sun-Times, 12 lutego 2007 [dostęp 4 stycznia 2008].
- ↑ David Jackson, Ray Long. "Obama Knows His Way Around a Ballot", Chicago Tribune, 3 kwietnia 2007 [dostęp 5 lutego 2008].
- ↑ Scott, Janny, "A Streetwise Veteran Schooled Young Obama", New York Times, 9 września 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "13th District: Barack Obama", Illinois State Senate Democrats, 24 sierpnia 2000 [dostęp 14 stycznia 2008].; Cohen, Jodi S, "Obama's Springfield Seat Goes to Lawyer", Chicago Tribune, 7 listopada 2004 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Slevin, Peter, "Obama Forged Political Mettle in Illinois Capitol", Washington Post [dostęp 14 stycznia 2008].; zobacz też: "Obama Record May Be Gold Mine for Critics", Associated Press, 17 stycznia 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ 36,0 36,1 Janny Scott. "In Illinois, Obama Proved Pragmatic and Shrewd", New York Times, 30 lipca 2007 [dostęp 14 stycznia 2008] (en).
- ↑ Rick Pearson, Ray Long. "Careful Steps, Looking Ahead", Chicago Tribune, 3 maja 2007 [dostęp 14 stycznia 2008] (en).
- ↑ Sam Youngman, Aaron Blake. "Obama's Crime Votes Are Fodder for Rivals", The Hill, 14 marca 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "US Presidential Candidate Obama Cites Work on State Death Penalty Reforms", Associated Press, 12 listopada 2007 [dostęp 7 lutego 2008].
- ↑ Zorn, Eric, "Disparagement of Obama Votes Doesn't Hold Up", Chicago Tribune, 9 marca 2004 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Keyes Assails Obama's Abortion Views", Associated Press, 9 sierpnia 2004 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Więcej informacji o genezie mowy i jej wygłoszeniu: Boss-Bicak, Shira, "Barack Obama '83: Is He the New Face of The Democratic Party?", Columbia College Today, styczeń 2005 [dostęp 14 stycznia 2008] (en).; Bernstein, David, "The Speech", Chicago Magazine, czerwiec 2007 [dostęp 14 stycznia 2008] (en).
- ↑ 43,0 43,1 43,2 Obama, Barack, "Keynote Address at the 2004 Democratic National Convention", BarackObama.com, 27 lipca 2004 [dostęp 7 lutego 2008].
- ↑ Wolf, Richard, "Illinois' Obama Revisits Idea of 2008 Run for White House", USA Today, 22 października 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Goodman, Amy, "Jimmy Breslin: "The Media Should Have Their Licenses Revoked" for Lack of Convention Coverage", Democracy Now!, 29 lipca 2004 [dostęp 25 stycznia 2008].
- ↑ 46,0 46,1 Mendell, David, "Obama Routs Democratic Foes; Ryan Tops Crowded GOP Field", Chicago Tribune, 7 marca 2004 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Hayes, Christopher, "Check Bounce", 17 marca 2004 [dostęp 7 lutego 2008].
- ↑ Davey, Monica, "From Crowded Field, Democrats Choose State Legislator to Seek Senate Seat", New York Times, 17 maja 2004 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Ryan Drops Out of Senate race in Illinois", CNN, 25 czerwca 2004 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Lannan, Maura Kelly, "Alan Keyes Enters U.S. Senate Race in Illinois Against Rising Democratic Star", Associated Press, 9 sierpnia 2004 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Ford Liam, David Mendell. "Keyes Sets Up House in Cal City", Chicago Tribune, 13 sierpnia 2004.
- ↑ Transkrypcja i nagrania debat dostępne są w Alan Keyes Archives: Alan Keyes and Barack Obama debate, hosted by Illinois Radio Network (en). 12 października 2004. [dostęp 8 lutego 2008].; U.S. Senate debate sponsored by the League of Women Voters in Illinois (en). 21 października 2004. [dostęp 8 lutego 2008]. Debate sponsored by WTTW and the City Club of Chicago (en). 26 października 2004. [dostęp 8 lutego 2008].
- ↑ "America Votes 2004: U.S. Senate / Illinois", CNN [dostęp 14 stycznia 2008] (en).
- ↑ Slevin, Peter, "For Obama, a Handsome Payoff in Political Gambles", Washington Post, 13 listopada 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "About Barack Obama", Barack Obama U.S. Senate Office [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Charles Babington, Shailagh Murray. "For Now, an Unofficial Rivalry", Washington Post [dostęp 21 stycznia 2008].
- ↑ Mike Dorning. "Obama's Policy Team Loaded with All-Stars", Chicago Tribune, 17 grudnia 2007 [dostęp 21 stycznia 2008].
- ↑ Enda, Jodi, "Great Expectations", The American Prospect, 5 lutego 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Bacon Jr., Perry, "The Outsider's Insider", Washington Post, 27 sierpnia 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Traub, James, "Is (His) Biography (Our) Destiny?", New York Times, 4 listopada 2007 [dostęp 9 lutego 2008].
- ↑ King, Neil, "Obama Tones Foreign-Policy Muscle", Wall Street Journal, 5 września 2007.
- ↑ "Committee Assignments", Barack Obama U.S. Senate Office [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Member Info", Congressional Black Caucus [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Senat USA, 109th Congress, 1st Session, "S. 1033, Secure America and Orderly Immigration Act", 12 maja 2005 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Immigration Bill Divides House, Senate", USA Today, 22 września 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Obama Statement on Senate Passage of Immigration Reform Bill", Barack Obama U.S. Senate Office, 25 maja 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Latinos Upset Obama Voted for Border Fence", CBS 2 (Chicago), 20 listopada 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "President Bush Signs Secure Fence Act", White House, 26 października 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ U.S. Senate, 109th Congress, 2nd Session, "S. 2566, Cooperative Proliferation Detection, Interdiction Assistance, and Conventional Threat Reduction Act of 2006", Thomas, 25 maja 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Richard G Lugar, Barack Obama. "Junkyard Dogs of War", Washington Post, 3 grudnia 2005 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Lugar-Obama Nonproliferation Legislation Signed into Law by the President", Richard Lugar U.S. Senate Office, 11 stycznia 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Obama, Lugar Secure Funding for Implementation of Nonproliferation Law", Richard Lugar U.S. Senate Office, 28 czerwca 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ U.S. Senate, 109th Congress, 2nd Session, "S. 2590, Federal Funding Accountability and Transparency Act of 2006", 6 kwietnia 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "President Bush Signs Coburn-Obama Transparency Act", Tom Coburn U.S. Senate Office, 26 września 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ U.S. Senate, 109th Congress, 2nd Session, "S. 2125, Democratic Republic of the Congo Relief, Security, and Democracy Promotion Act", 3 stycznia 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Larson, Christina, "Hoosier Daddy: What Rising Democratic Star Barack Obama Can Learn from an Old Lion of the GOP", Washington Monthly, wrzesień 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Goudie, Chuck, "Obama Meets with Arafat's Successor", ABC 7 News (Chicago), 12 stycznia 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Obama Slates Kenya for Fraud", News24.com, 28 sierpnia 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Wamalwa, Chris, "Envoy Hits at Obama Over Graft Remark", The Standard (Nairobi), 2 września 2006 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Vincent Moracha, Mangoa Mosota. "Leaders Support Obama on Graft Claims", The Standard (Nairobi), 4 września 2006.
- ↑ Weixel, Nathaniel, "Feingold, Obama Go After Corporate Jet Travel", The Hill, 15 listopada 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Weixel, Nathaniel, "Lawmakers Press FEC on Bundling Regulation", The Hill, 5 grudnia 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Stern, Seth, "Obama-Schumer Bill Proposal Would Criminalize Voter Intimidation", CQPolitics.com, 31 stycznia 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Honesty in Elections", New York Times, 31 stycznia 2007 [dostęp 13 lutego 2008].
- ↑ H. Josef, Hebert, "Congress Begins Tackling Climate Issues", Associated Press, 29 stycznia 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Williamson, Elizabeth, "The Green Gripe With Obama: Liquefied Coal Is Still... Coal", Washington Post, 10 stycznia 2007 [dostęp 14 stycznia 2008] (en).
- ↑ Krystin, E. Kasak, "Obama Introduces Measure to Bring Troops Home", Medill News Service, 7 lutego 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ U.S. Senate, 110th Congress, 1st Session, "S. 433, Iraq War De-Escalation Act of 2007", Thomas, 30 stycznia 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Obama, Bond Hail New Safeguards on Military Personality Disorder Discharges, Urge Further Action", Kit Bond U.S. Senate Office [dostęp 29 lutego 2008].
- ↑ U.S. Senate, 110th Congress, 1st Session, "S. 1430, Iran Sanctions Enabling Act", Thomas, 17 maja 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Graham-Silverman, Adam, "Despite Flurry of Action in House, Congress Unlikely to Act Against Iran", CQ Today, 12 września 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Obama, Schiff Provision to Create Nuclear Threat Reduction Plan Approved", Barack Obama U.S. Senate Office, 20 grudnia 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Senate Passes Obama, McCaskill Legislation to Provide Safety Net for Families of Wounded Service Members", Barack Obama U.S. Senate Office, 2 sierpnia 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Tony Pugh, Margaret Talev. "Battles Set After Health Bill Veto", Philadelphia Inquirer, 4 października 2007 [dostęp 4 marca 2008].
- ↑ "Obama Launches Presidential Bid", BBC News, 10 lutego 2007 [dostęp 4 marca 2008].
- ↑ Mowa zawierała słowa A house divided against itself cannot stand pochodzące z fragmentu Ewangelii wg św. Mateusza, 12:25: Every kingdom divided against itself is brought to desolation; and every city or house divided against itself shall not stand ("Każde królestwo, wewnętrznie skłócone, pustoszeje. I żadne miasto ani dom, wewnętrznie skłócony, nie ostoi się"; tłumaczenie za Biblią Tysiąclecia), a dotyczyła podziałów wewnętrznych w USA na stany popierające niewolnictwo i sprzeciwiające się mu. Lincoln wygłosił ją 16 czerwca 1858, przyjmując nominację kandydacką do senatu stanu Illinois z ramienia Partii Republikańskiej.
- ↑ "Presidential Campaign Announcement", Obama for America, 10 lutego 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Barack Obama at the DNC Winter 2007 Meeting", Democratic National Committee, 2 lutego 2007 [dostęp 14 styczna 2008].; zobacz też zapis wystąpienia: [1]
- ↑ Malone, Jim, "Obama Fundraising Suggests Close Race for Party Nomination", Voice of America, 2 lipca 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Jeanne, "Small Donors Rewrite Fundraising Handbook", Politico, 26 września 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Cadei, Emily, "Obama Outshines Other Candidates in January Fundraising", CQ Politics, 21 stycznia 2008 [dostęp 24 lutego 2008].
- ↑ Kennedy, Helen, "Obama Gets Earliest-Ever Secret Service Detail", New York Daily News, 4 maja 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Newton-Small, Jay, "Obama (Sort of) Takes the Gloves Off", Time, 28 października 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Adam Nagourney, Jeff Zeleny. "Obama Rolls Out Aggressive Approach to Clinton's Campaign", International Herald Tribune, 28 października 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ Dan Balz, Shailagh Murray. "On Campaign Bus, Obama Opens Up About Challengers", Washington Post, 9 listopada 2007 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Election Center 2008: Primary Results for Iowa", CNN, January 5 2008 [dostęp 11 lutego 2008].
- ↑ "Election Center 2008: Primary Results for South Carolina", CNN, 22 stycznia 2008 [dostęp 11 lutego 2008].
- ↑ "Election Center 2008: Primary Results for New Hampshire", CNN, January 10 2008 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ "Election Center 2008: Primary Results for Nevada", 22 stycznia 2008 [dostęp 11 lutego 2008].
- ↑ James Montgomery, Kim Stolz. "Barack Obama, Mike Huckabee's Iowa Caucus Wins Are Largely Thanks To Young Voters", MTV, 4 stycznia 2008 [dostęp 14 stycznia 2008].
- ↑ 2008 Democratic Delegates. W: RealClearPolitics [on-line]. [dostęp 25 marca 2008].
- ↑ Dan Morain. "Obama sets fundraising record with $55 million", Los Angeles Times, 7 marca 2008 [dostęp 18 marca2008].
- ↑ Obama (2006), ss. 327-332
- ↑ Brown, Sarah, "Obama '85 Masters Balancing Act", Daily Princetonian, 7 grudnia 2005 [dostęp 19 kwietnia 2008].
- ↑ Obama (2006), s. 329
- ↑ Fornek, Scott, "Michelle Obama: 'He Swept Me Off My Feet'", Chicago Sun-Times, 3 października 2007.
- ↑ Obama (1995), s. 440, Obama (2006), ss. 339-340
- ↑ Rossi, Rosalind, "The Woman Behind Obama", Chicago Sun-Times, 21 stycznia 2007 [dostęp 19 kwietnia 2008].
- ↑ "Barack Obama po 20 latach odchodzi z kościoła", s. Onet.pl [dostęp 1 czerwca 2008] (pl).
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (en)
- Oficjalna strona Baracka Obamy w wyborach prezydenckich (en)
- Oficjalna strona senatora (en)
Przewodniczący pro tempore Senatu USA: Robert Byrd (D)
AL: Shelby (R), Sessions (R) • AK: Stevens (R), Murkowski (R) • AZ: McCain (R), Kyl (R) • AR: Lincoln (D), Pryor (D) • CA: Feinstein (D), Boxer (D) • CO: Allard (R), Salazar (D) • CT: Dodd (D), Lieberman (I)* • DE: Biden (D), Carper (D) • FL: Nelson (D), Martinez (R) • GA: Chambliss (R), Isakson (R) • HI: Inouye (D), Akaka (D) • ID: Craig (R), Crapo (R) • IL: Durbin (D), Obama (D) • IN: Lugar (R), Bayh (D) • IA: Grassley (R), Harkin (D) • KS: Brownback (R), Roberts (R) • KY: McConnell (R), Bunning (R) • LA: Landrieu (D), Vitter (R) • ME: Snowe (R), Collins (R) • MD: Mikulski (D), Cardin (D) • MA: Kennedy (D), Kerry (D) • MI: Levin (D), Stabenow (D) • MN: Coleman (R), Klobuchar (D) • MS: Cochran (R), Wicker (R) • MO: Bond (R), McCaskill (D) • MT: Baucus (D), Tester (D) • NE: Hagel (R), Nelson (D) • NV: Reid (D), Ensign (R) • NH: Gregg (R), Sununu (R) • NJ: Lautenberg (D), Menendez (D) • NM: Domenici (R), Bingaman (D) • NY: Schumer (D), Clinton (D) • NC: Dole (R), Burr (R) • ND: Conrad (D), Dorgan (D) • OH: Voinovich (R), Brown (D) • OK: Inhofe (R), Coburn (R) • OR: Wyden (D), Smith (R) • PA: Specter (R), Casey (D) • RI: Reed (D), Whitehouse (D) • SC: Graham (R), DeMint (R) • SD: Johnson (D), Thune (R) • TN: Alexander (R), Corker (R) • TX: Hutchison (R), Cornyn (R) • UT: Hatch (R), Bennett (R) • VT: Leahy (D), Sanders (I) • VA: Warner (R), Webb (D) • WA: Murray (D), Cantwell (D) • WV: Byrd (D), Rockefeller (D) • WI: Kohl (D), Feingold (D) • WY: Enzi (R), Barrasso (R)
Demokrata (49) • Republikanin (48) • Niezależny (2)
* - Lieberman jest członkiem parlamentarnego koła Niezależnych Demokratów (Independent Democrat)
Senatorzy: Richard Durbin (D) • Barack Obama (D)
Reprezentanci: Bobby Rush (D) • Jesse Jackson, Jr. (D) • Daniel Lipinski (D) • Luis Gutiérrez (D) • Rahm Emanuel (D) • Peter Roskam (R) • Danny K. Davis (D) • Melissa Bean (D) • Jan Schakowsky (D) • Mark Kirk (R) • Jerry Weller (R) • Jerry Costello (D) • Judy Biggert (R) • Bill Foster (D) • Timothy V. Johnson (R) • Donald A. Manzullo (R) • Phil Hare (D) • Ray LaHood (R) • John Shimkus (R)
Pozostałe delegacje: Alabama • Alaska • Arizona • Arkansas • Connecticut • Dakota Południowa • Dakota Północna • Delaware • Floryda • Georgia • Hawaje • Idaho • Illinois • Indiana • Iowa • Kalifornia • Kansas • Karolina Południowa • Karolina Północna • Kentucky • Kolorado • Luizjana • Maine • Maryland • Massachusetts • Michigan • Minnesota • Missisipi • Missouri • Montana • Nebraska • Nevada • New Hampshire • New Jersey • Nowy Jork • Nowy Meksyk • Ohio • Oklahoma • Oregon • Pensylwania • Rhode Island • Teksas • Tennessee • Utah • Vermont • Waszyngton • Wirginia • Wirginia Zachodnia • Wisconsin • Wyoming
Obserwatorzy w Izbie Reprezentantów: Samoa Amerykańskie • Dystrykt Kolumbia • Guam • Portoryko • Wyspy Dziewicze USA
| Poprzednik Peter G. Fitzgerald |
Senator Stanów Zjednoczonych z Illinois Klasa 3 od 3 stycznia 2005 |
Następca kadencja upływa w 2011 |
| Poprzednik John Kerry |
Kandydat Demokratów na urząd Prezydenta Stanów Zjednoczonych w 2008 |
Następca kolejne wybory w 2012 |
