Joe Lieberman

Z Wikipedii

Joseph Isadore Lieberman
Data urodzenia	24 lutego 1942
Senator Stanów Zjednoczonych z Connecticut
Okres urzędowania	od 3 stycznia 1989
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna / Connecticut for Lieberman
Poprzednik	Lowell P. Weicker, Jr.
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Joseph Isadore Lieberman, znany jako Joe Lieberman (ur. 24 lutego 1942) – polityk amerykański, demokrata, senator ze stanu Connecticut (wybrany w 1988 i ponownie w 1994 i 2000). W wyborach prezydenckich roku 2000 był kandydatem na wiceprezydenta USA wystawionym przez Partię Demokratyczną. Był pierwszą osobą wyznania mojżeszowego, wystawioną przez jedną z głównych partii jako kandydat na wiceprezydenta.

Spis treści 1 Wczesne lata i edukacja 1.1 Rodzina 2 Wczesna kariera 3 Senator Stanów Zjednoczonych 4 Kandydat na wiceprezydenta 5 Kandydat na prezydenta 6 Kampania reelekcyjna do Senatu w 2006 7 Zobacz też 8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Wczesne lata i edukacja

Urodził się w Stamford w Connecticut. Jego rodzicami byli Henry Lieberman (3 kwietnia 1915 - 3 stycznia 1986), syn żydowskich emigrantów z Polski. Matką zaś Marcia Manger (1 października 1914 - 25 czerwca 2005), o korzeniach żydowsko-austriackich. Liebermanowie posiadali Hamilton Liquor Store, zarządzanego przez małżonków do czasu odejścia Henry'ego na emeryturę w 1977. Joe ma dwie siostry: Riettę Miller and Ellen Lieberman.

Uczęszczał do Stamford High School, gdzie w roku 1960 został wybrany przewodniczącym uczniów swojego rocznika. Ukończył nauki polityczne i ekonomiczne na Yale University w 1964, oraz prawo na tej samej uczelni w 1967. W czasie studiów prawniczych podróżował jako wolontariusz po stanach południowych, pomagając czarnym wyborców w rejestracji.

[edytuj] Rodzina

Swoją pierwszą żonę, Betty Haas, poznał jako student prawa w biurze ówczesnego senatora-demokraty z Connecticut Abrahama Ribicoffa. Pobrali się w 1965 i mają dwójkę dzieci: Matta and Rebeccę. Rozwiedli się w 1981. Betty również była żydówką.

Druga, i obecna żona senatora, Hadassah Freilich, urodziła się 28 marca 1948 w obozie dla uchodźców w Pradze (jest więc naturalizowaną obywatelką USA). Joe i Hadassah, również pochodzenia żydowskiego, pobrali się 20 marca 1983.

[edytuj] Wczesna kariera

Po ukończeniu studiów pracował w firmie prawniczej z New Haven Wiggin & Dana LLP.

Lieberman został wybrany w 1970 roku do stanowego senatu, jako reformatorski demokrata, gdzie zasiadał 10 lat (1971-1981), w tym sześć lat jako lider większości. W 1980 roku przegrał wybory na stanowisko kongresmana federalnego z 3. okręgu stano, pokonany przez innego stanowego senatora, republikanina Lawrence'a Josepha DeNardis.

W roku 1982 powrócił do polityki, zostając stanowym prokuratorem generalnym (ang. Attorney General of Connecticut) (do 1988).

[edytuj] Senator Stanów Zjednoczonych

W 1988 roku uzyskał nominację demokratów i pokonał urzędującego senatora, liberalnego republikanina Lowella P. Weickera, Jr. Jest młodszym senatorem (junior senator) tego stanu (jego kolega z ław senatu, demokrata Christopher Dodd, zasiada w nim od 1981).

Mimo względnie liberalnych, a w każdym bądź razie nie konserwatywnych poglądów Lieberman zalicza się raczej do prawego skrzydła demokratów. Jest uważany za jednego z tzw. demokratów tylko z nazwy. Popierał m.in. silnie politykę zagraniczną prezydenta George'a W. Busha, sprzeciwia się preferencjom dla mniejszości rasowych, celem wyrównania dysproporcji (wszelkie preferencje z racji koloru skóry są niemoralne - twierdził), oraz, jako pierwszy demokratyczny senator, potępił publicznie prezydenta Billa Clintona za skandal z Monicą Lewinsky (choć, jak wszyscy demokraci, głosował przeciwko wnioskowi o impeachment).

[edytuj] Kandydat na wiceprezydenta

W roku 2000 urzędujący wiceprezydent i kandydat demokratów na prezydenta Al Gore ogłosił, iż wybiera Liebermana jako swego kandydata na wiceprezydenta. W opinii wielu chodziło o to, aby bardziej prawicowe poglądy senatora i jego postawa w czasie impeachmentu Clintona zrównoważyły na liście.

Tandem Gore-Lieberman pokonał w głosowaniu powszechnym (o ponad pół miliona głosów) kandydatów republikańskich: gubernatora Teksasu George'a W. Busha i byłego sekretarza obrony Dicka Cheneya, ale przegrał minimalnie w kolegium elektorskim, mimo wielce dyskusyjnych wyborów w stanie Floryda.

Równocześnie z wyborami na wiceprezydenta, Lieberman został ponownie wybrany na senatora (prawo amerykańskie dopuszcza taką możliwość wobec kandydatów na wice, ale nie prezydenta), największą przewagą głosów w historii Connecticut.

[edytuj] Kandydat na prezydenta

Po rezygnacji Gore'a z ubiegania się o prezydenturę w 2004 Lieberman, który dotąd lojalnie oznajmiał, że nie będzie kandydował przeciwko swemu dawnemu szefowi, zgłosił swoją kandydaturę i, niejako ex offico, został początkowo faworytem do nominacji. Pozycję pierwszego w rankingach stracił jednak niedługo potem na rzecz byłego gubernatora Vermont Howarda Deana, nadal pozostając w ścisłej czołówce kandydatów w prawyborach. Nominację uzyskał jednak niespodziewanie, po serii zwycięstw w prawyborach, senator John Kerry z Massachusetts (sąsiedniego stanu Connecticut). Lieberman znalazł się ogólnie na piątym miejscu z zmaganiach po Kerrym, senatorze Johnie Edwardsie z Karoliny Północnej (nominowanym potem na wiceprezydenta), Deanie i emerytowanym generale Wesleyu Clarku. Gore poparł publicznie Deana.

[edytuj] Kampania reelekcyjna do Senatu w 2006

Chce być wybrany ponownie w wyborach do senatu w 2006 i w tym celu kandydował w prawyborach Partii Demokratycznej przeprowadzonych 7 sierpnia, 2006. Lieberman jest gorącym zwolennikiem wojny w Iraku, co czyni go wysoce niepopularnym wśród zwolenników Partii Demokratycznej. Jego zwycięstwo w prawyborach było pod znakiem zapytania, co jest znaczące gdyż zwykle ponowne wybranie urzędującego kandydata jest czystą formalnością. Lieberman przegrał prawybory (wygrał Ned Lamont), co zostało odebrane w USA jako małe polityczne trzęsienie ziemi i znak, że popieranie wojny w Iraku może mieć bardzo negatywny wpływ na szanse wyboru polityka do kongresu i senatu w 2006.

Po przegranej Lieberman ogłosił że będzie dalej kandydować do wyborów senackich jako kandydat niezależny ("niezależny demokrata"), z ramienia utworzonej na potrzeby wyborów partii Connecticut for Lieberman. Przyrzekł też że w razie wyboru pozostanie wiernym członkiem Partii Demokratycznej i będzie popierał jej inicjatywy w Senacie.

W czasie prawyborów kampanię na jego rzecz prowadzili m.in. były prezydent Clinton i wielu innych znaczących polityków demokratycznych. Teraz jednak zdecydowana większość z nich poparła Lamonta przeciwko republikanom.

Liebermana nadal popierają, jako niezależnego, tacy senatorowie (prawica demokratów), jak Tom Carper z Delaware, Mark Pryor z Arkansas, Ken Salazar z Kolorado, Ben Nelson z Nebraski i Daniel Inouye z Hawajów.

Niektórzy znaczący politycy demokratyczni, wobec pęknięcia w łonie partii, ogłosili neutralność w tym sporze (Gore, Kerry).

Z początku wydawało się że mimo poważnego poparcia w sondażach szanse Liebermana na ponowny wybór, w roli kandydata niezależnego, były niewielkie, jednak ostatecznie, częściowo dzięki poparciu Republikanów, wybory wygrał, pokonując Lamonta. Obiecał przy tym, iż będzie dalej członkiem klubu demokratycznego w Senacie.

[edytuj] Zobacz też

• lista obecnych senatorów Stanów Zjednoczonych
• wybory prezydenckie w USA, 2000
• wybory prezydenckie w USA, 2004

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (en)
• Strona Senacka
• Strona kampanii