Cyjanek sodu
Z Wikipedii
| Cyjanek sodu | |||||
|
|||||
| Ogólne informacje | |||||
| Nazwa systematyczna | cyjanek sodu | ||||
| Wzór sumaryczny | NaCN | ||||
| SMILES | [Na+].[C-]#N | ||||
| Masa molowa | 49,01 g/mol | ||||
| Wygląd | białe ciało stałe | ||||
| Identyfikacja | |||||
| Numer CAS | 143-33-9 | ||||
| Właściwości | |||||
| Gęstość i stan skupienia | 1,6 g/cm3 ; ciało stałe | ||||
| Rozpuszczalność w wodzie | 48 g/100 cm3 (10°C) | ||||
| Temperatura topnienia | 564 °C (837,15 K) | ||||
| Temperatura wrzenia | 1 496 °C (1 769,15 K) | ||||
| Niebezpieczeństwa | |||||
| MSDS | Zewnętrzne dane MSDS | ||||
  |
|||||
| Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: T+ - silnie toksyczny N - groźny dla środowiska |
||||
| Zwroty ryzyka | R: 26/27/28-32-50/53 | ||||
| Zwroty bezpieczeństwa | S: 7-28-29-45-60-61 | ||||
| Numer RTECS | VZ7525000 | ||||
| Podobne związki | |||||
| Inne aniony | chlorek potasu wodorotlenek potasu węglan potasu azotan potasu siarczan potasu |
||||
| Inne kationy | cyjanek potasu | ||||
| Podobne związki | cyjanowodór | ||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
|||||
Cyjanek sodu (NaCN) - nieorganiczny związek chemiczny, sól cyjanowodoru i sodu.
W temperaturze pokojowej związek ten jest bezbarwną substancją krystaliczną. Łatwo rozpuszcza się w wodzie i jest silnie higroskopijny. Temperatura topnienia 564°C. Roztwór wodny ma odczyn zasadowy wskutek hydrolizy i wydzielania gazowego HCN.
Jak większość cyjanków jest silnie toksyczny. Narażenie na kontakt z cyjankiem sodu w stężeniu około 286 mg/m³ przez minutę może prowadzić do śmierci człowieka.
Cyjanek sodu stosowany jest w metalurgii srebra i złota do wydzielania tych metali z ich rud metodą cyjankową, w galwanoplastyce oraz w syntezach chemicznych.
W Nowej Zelandii związek ten jest używany do zabijania gryzoni (głównie królików i oposów) powodujących straty rolnicze.[1]
Przypisy
- ↑ David E. Stevenson, et. al., Synthesis of 2-fluoroethyl β-D-galactopyranoside and 2-fluoroethyl 6-0-β-D-galactopyranosyl-β-D-galactopyranoside from lactose using β-D-galactosidase, Carbohydrate Research, Vol. 256 (1994), pp. 185-188
