Dharmakirti
Z Wikipedii
Dharmakirti (7 wiek) chin. Facheng ( ); kor. Pǒpch'ing ( ); jap. Hōshō ( ); wiet. Phap Xu'ng - buddyjski filozof, którego nauki uważane są za podstawę filozofii buddyjskiej.
Pochodził z południa Indii z rodziny braminskiej i nawrócił się na buddyzm, zostając mnichem. Studiował u Dharmapali (skt. Dharmapāla) w słynnym klasztorze-uniwesytecie Nalandzie (skt. Nālanda). Wiele podróżował po Indiach nauczając buddyzmu.
Był wybitnym logikiem. Napisał siedem traktatów logicznych, które zachowały aktualność do dziś. Jego filozofia przypomina trochę teorię poznania Kanta, zwłaszcza Nyāyabindu (Kropla logiki).
Jego główne dzieła to Pramānavārttika (Wyjaśnianie kryteriów prawdziwości) oraz Pramānavişcaya (Rozwiązanie dotyczące [problemów] prawdziwości). Traktują one o podstawowych problemach natury wiedzy, jej różnorodnych formach i jej relacji z zewnętrznym światem.
Przez pewien czas był także rektorem Nalandy.
Jest zaliczany do tzw. sześciu ozdób buddyzmu mahajany.
Prace:
- Sambandhaparikşāvrtti
- Pramānavinişhcaya
- Pramānavarttikakārika
- Nyāyabinduprakarana
- Hetubindunāmaprakarana
- Samtānātarasiddhināmaprakarana
- Vādanyāyanāmaprakarana
Zobacz:
