Diecezja supraska

Z Wikipedii

Diecezja supraska - diecezja unicka 1797-1809, powołana do życia w 1797 r. na terenie Prus Nowowschodnich. Powstała z oficjałatu generalnego dla unitów, powołanego dnia 6 października 1796 r. przez metropolitę unickiego Teodozego Rostockiego. Na mocy tego dokumentu opat klasztoru bazylianów w Supraślu ks. dr Teodozy Wisłocki stał się czasowym zwierzchnikiem wszystkich unitów w państwie pruskim.

Powodem erygowania diecezji supraskiej było odcięcie kordonem państwowym podlaskich unitów znajdujących się pod berłem pruskim od władz cerkiewnych podległych diecezji brzeskiej i metropolita unickiemu, znajdujących się w Imperium Rosyjskim. W wyniku starań dyplomatycznych Fryderyka Wilhelma II, dnia 6 marca 1798 r. papież Pius VI, wydał w klasztorze kartuzów k. Florencji bullę "Suscieptum a nobis" erygującą za patentem króla pruskiego ze stycznia 1797 r. unicką diecezję supraską. Stolicą diecezji stała się miejscowość Supraśl, natomiast katedrą biskupią znajdujący się tam kościół bazylianów pw. Zwiastowania NMP. Starając się o powołanie przez Stolicę Apostolską supraskiego biskupstwa władze pruskie chciały zapobiec ingerencji z zewnątrz Rosji, zwłaszcza mieszania się obcego państwa w sprawy religijne. Przy diecezji supraskiej jej II ordynariusz - biskup Mikołaj Duchnowski powołał seminarium unickie, na które ofiarował znaczny fundusz.

Na mocy układu w Tylży, po przejściu w 1807 r.do Imperium Rosyjskiego części Grodzieńszczyzny i Białostocczyzny, upadła racja istnienia supraskiej diecezji unickiej. Dnia 14 lutego 1809 r. decyzją cara Aleksandra I została skasowana, a jej obszar rozciągający się od Niemna do Bugu, na którym zamieszkiwało 45 000 unitów (zdolnych do przyjmowania sakramentów), włączono do rozległego biskupstwa brzeskiego. Biskup nominat supraski - opat bazyliańskiego klasztoru supraskiego ks. Leon Ludwik Jaworowski, został nominowany biskupem sufraganem brzeskim - pomocnikiem bpa Jozafata Bułhaka. Biskupami unickiej diecezji supraskiej byli: