Drewno bielaste
Z Wikipedii
Drewno bielaste, biel - strefa fizjologicznie czynna w pniu drzewa - przewodzi wodę z solami mineralnymi oraz gromadzi substancje zapasowe. W przeciwieństwie do niej drewno twardzielowe, wskutek zaimpregnowania ścian komórkowych substancjami twardzielowymi (żywicami, gumami, garbnikami) i zamknięcia dróg przewodzenia, jest wyłączone z aktywnego udziału w procesach życiowych drzewa.
Biel jest najlepiej widoczna na obwodzie przekroju poprzecznego pnia, jako strefa jaśniej zabarwionych kilku-kilkudziesięciu słojów rocznych (u drzew wytwarzających twardziel).
U gatunków twardzielowych może wystąpić pod wpływem grzybów, mrozu i innych czynników tzw. wewnętrzna biel uznawana za wadę drewna.
 Biel i twardziel u sosny |
 Biel i twardziel u dębu |
 Biel i twardziel u cisa |
Zobacz też: drewno twardzielowe, dendrologia.
