Dwoinka rzeżączki

Z Wikipedii

Dwoinka rzeżączki

Systematyka
Królestwo	bakterie
Typ	proteobakterie
Rodzaj	Neisseria
Gatunek	dwoinka rzeżączki
Nazwa systematyczna
Neisseria gonorrhoeae
Cechy
Kształt	ziarniak
Barwienie metodą Grama	ujemne

Dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae) zwana czasem gonokokiem - nieruchliwa, nieprzetrwalnikująca bakteria tlenowa, wywołująca jedną z chorób przenoszonych drogą płciową - rzeżączkę.

[edytuj] Hodowla

Hodowla bakterii jest stosunkowo trudna - nie rosną one na zwykłych podłożach hodowlanych, tylko na wzbogaconych (agar czekoladowy, pożywka wzbogacona białkiem etc.). Do wzrostu należy zapewnić odpowiednie stężenie CO₂^[1] wynoszące 10% oraz odpowiednią wilgotność. Płytka na którą umieszcza się bakterie powinna mieć już odpowiednią temperaturę; w przeciwnym razie istnieje niepowodzenie hodowli. Bakterie nie wzrastają też przy temperaturze 24 stopni (cecha różnicująca w obrębie rodzaju). Po dłuższej hodowli przestają łączyć się w pary (dwoinki) a kolonia przybiera inne kształty (komórki pojedyncze, tetrady etc).

W zapaleniu ostrym są one widoczne wewnątrz makrofagów.

[edytuj] Profil biochemiczny

Podobnie jak pozostałe bakterie z rodzaju Neisseria, dwoinka rzeżączki nie jest aktywna metabolicznie. Z cukrów fermentuje jedynie glukozę, bez wytwarzania gazu. Nie wytwarza H₂S oraz barwników.

[edytuj] Chorobotwórczość

Poza rzeżączką bakteria może powodować zakażenia innych układów - dotyczy to zwłaszcza pacjentów z obniżoną odpornością. Noworodki mogą być zakażone podczas porodu przez skolonizowane matki - objawia się to najczęściej zapaleniem spojówek, które nieleczone prowadzi nawet do ślepoty.

[edytuj] Czynniki zjadliwości

Dwoinka rzeżączki posiada następujące czynniki zjadliwości^[1] : LPS, pile, adhezyny, endotoksyny, proteaza IgA oraz beta-laktamazy.

[edytuj] Wrażliwość

Bakteria jest wrażliwa na większość antybiotyków oraz na zwykłe środki dezynfekcyjne. Ginie po kilku minutach przy temperaturze 60 stopni, podobnie nie przeżywa długo w warunkach pokojowych. Jest bardzo wrażliwa na wysychanie i światło. W ciemnym i wilgotnym środowisku (bielizna, pościel, ręczniki, gąbki) utrzymuje się przy życiu około doby.

Wobec bakterii aktywność zachowują^[1]:

Wobec penicylin, makrolidów, fluorochinolonów i tetracyklin może występować oporność^[1].

Bakteria jest wrażliwa także na minimalne stężenia azotanu srebra. Wykorzystano to w leczeniu noworodków chorych na zapalenie spojówek wkraplając im do oka roztwór tego związku (tzw. zabieg Credégo).