Działko MK 108
Z Wikipedii
Maschinenkanone MK 108 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Niemcy |
Producent | Rheinmetall-Borsig |
Rodzaj | działko lotnicze |
Historia | |
Prototypy | 1940 |
Produkcja seryjna | 1943 – 1945 |
Dane techniczne | |
Kaliber | 30 mm |
Nabój | 30 x 90 mm RB |
Wymiary | |
Długość | 1057 mm |
Masa | |
broni | 58 kg (niezaładowana) 64 kg (załadowana) |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku | 505 – 540 m/s |
Szybkostrzelność teoretyczna | 600 strz./min. (850 strz./min. - późniejsze wersje) |
MK 108 (niem. Maschinenkanone), działko automatyczne o kalibrze 30 mm produkowane w Niemczech w czasie II wojny światowej w zakładach Rheinmetall-Borsig i używane w samolotach Luftwaffe.
Działko powstało w 1940 jako prywatny projekt fabryki, a w 1942 zostało zgłoszone do konkursu ogłoszonego przez Reichsluftfahrtministerium (RLM – Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy) na ciężkie działko lotnicze przeznaczone do zwalczania alianckich bombowców. Testy potwierdziły przydatność tej broni do takich zadań, aby zestrzelić samoloty (szczególnie znane ze swej kruchości maszyny typu B-24 Liberator, a w mniejszym stopniu także B-17 Flying Fortress) wystarczyło zaledwie pięć skupionych, celnych strzałów z tego działka. MK 108 zostało szybko wprowadzone do produkcji i znalazło się na uzbrojeniu takich samolotów jak Messerschmitt Bf 109, Focke-Wulf Fw 190, Heinkel He 219, Messerschmitt Me 163 czy Messerschmitt Me 262. Produkowano dwie odmiany amunicji do MK 108 – pociski odłamkowo-burzące i zapalające.
MK 108 było dużym sukcesem jako broń, było niezawodne i skuteczne. Główną wadą tego działka była niska prędkość wylotowa pocisku - co ściśle wynikało z krótkiej lufy - i co sprawiało, że utrudnione było celowanie z powodu dość dużej krzywizny lotu pocisków z tego działka (mała odległość strzału bezpośredniego). Było one jednak bardzo proste w produkcji i serwisie, a jego małe rozmiary czyniły je idealne do montowania w samolotach. Wśród lotników alianckich było znane jako młot pneumatyczny.
Oryginalnym zastosowaniem MK 108 było użycie tego działka w myśliwcach nocnych w konfiguracji zwanej Schräge Musik – działka były montowane pionowo w kadłubie samolotu z lufami skierowanymi do góry. Tak uzbrojony myśliwiec mógł atakować bombowce nieprzyjaciela przelatując poniżej swojego celu i strzelając do niego od dołu.