Eksykator

Z Wikipedii

Eksykator - naczynie laboratoryjne ze szkła, lub rzadziej z tworzywa sztucznego, o kształcie głębokiego garnka, zamykane pokrywą ze szlifem płaskim.

Eksykatory są stosowane w dwóch celach:

do przechowywania pod normalnym ciśnieniem próbek, które są wrażliwe na wilgoć (związki silnie higroskopijne, rozkładające się pod wpływem kontaktu z wilgocią itp.). Tego rodzaju eksykatory posiadają zwykle węższą dolną część, zwaną stopką, oddzieloną od górnej części siatką metalową lub płytką szklaną z otworami. W dolnej części umieszcza się zwykle środek suszący, który pochłania szybko wilgoć dostającą się z powietrza do wnętrza eksykatora w momencie jego otwarcia (np. silikażel, bezwodny chlorek wapnia, bezwodny siarczan magnezu). W górnej części umieszcza się natomiast chronione przed wilgocią próbki.
do ostrożnego odparowywania próbek i następnie przechowywania ich pod próżnią. Eksykatory stosowane do tego celu nie posiadają zwykle stopki, zamiast tego na szczycie pokrywy mają kranik z oliwką i czasami również manometr. Do kranika podłącza się za pomocą węża pompę próżniową i następnie powoli zmniejsza się ciśnienie wewnątrz eksykatora. Po uzyskaniu potrzebnego podciśnienia przekręca się kranik i odcina wąż do pompy. W dobrej jakości eksykatorze tak uzyskane podciśnienie może utrzymywać się całymi miesiącami.

Zobacz też: sprzęt laboratoryjny.