Eustachy Seweryn Sapieha
Z Wikipedii
Książę Eustachy Seweryn Sapieha (ur. 7 sierpnia 1916 w Spuszy koło Grodna, zm. w 2 marca 2004 w Nairobi) – zawodowy myśliwy, porucznik kawalerii, historyk rodu Sapiehów.
Był synem Eustachego Kajetana, bratem Jana Andrzeja i Lwa Jerzego i Elżbiety.
Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu, po czym podjął naukę Wyższej Szkole Handlowej w Antwerpii, a od 1938 tamże w Wyższej Szkole Kolonialnej. Jako podporucznik kawalerii brał udział w kampanii wrześniowej w szeregach Suwalskiej Brygady Kawalerii. Walczył w bitwie pod Kockiem w barwach 2 pułku ułanów Grochowskich. Został odznaczony Krzyżem Walecznych. W latach 1939-1945 przebywał w obozie jenieckim Oflag II C Woldenberg na terenie Niemiec, obecnie Dobiegniew.
W ostatnich tygodniach wojny wraz z bratem Lwem rozpoczął ucieczkę przed wojskami sowieckimi - jako arystokrata i syn sanacyjnego polityka obawiał się uwięzienia. Dotarł do Grabau, gdzie za pomocą grupy polskich jeńców przejął kontrolę nad znajdującymi się tam stadninami, pośród których znajdowały się liczne konie zrabowane z Polski (między innymi ze słynnej stadniny arabów janowieckich). Poznał tam i ożenił się z Antoniną Marią Siemieńską. W 1947 wyjechał do Kenii, gdzie zajmował się handlem złomem (głównie demobilem pozostałym po wyjeżdżających wojskach angielskich), następnie poszukiwaniem kamieni szlachetnych, i zawodowym myślistwem. Przez czterdzieści lat zbierał materiały do monografii rodu Sapiehów, wydanej w roku 1995 pod tytułem "Dom Sapieżyński". Jest także autorem autobiografii "Tak było, czyli niedemokratyczne wspomnienia Eustachego Sapiehy"
Pochowany został w Boćkach na Podlasiu.
