François Fillon

Z Wikipedii

François Fillon

Data urodzenia	4 marca 1954
168. Premier Republiki Francuskiej
Okres urzędowania	od 17 maja 2007
Przynależność polityczna	Unia na rzecz Ruchu Ludowego
Poprzednik	Dominique de Villepin
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

François Fillon, wym. [fʁɑ̃.swa fi.jɔ̃] (ur. 4 marca 1954 w Le Mans, Sarthe) – francuski polityk, członek Unii na rzecz Ruchu Ludowego, premier Francji od 17 maja 2007.

[edytuj] Biografia

[edytuj] Edukacja

Fillon w 1976 ukończył prawo publiczne na Uniwersytecie Maine w Le Mans. Studia prawnicze kontynuował na Uniwersytecie Rene Descartesa w Paryżu (Sorbona). Studiował także nauki polityczne we francuskim Fondation nationale des sciences politiques.

[edytuj] Kariera polityczna

W polityce zadebiutował w 1976, kiedy został asystentem deputowanego Joëla Le Theule. Rok później, gdy ten objął stanowisko ministra transportu, Fillon został wiceszefem jego gabinetu. Fillon jak każdy polityk francuski zaczynął swą kartierę polityczną od szczebla regionalnego. W 1981 został radnym w radzie generalnej Sarthe i stanowisko to zajmował aż do 1998. Od 1998 jest członkiem rady regionalnej Pays de la Loire.

W 1981 Fillon został w wieku 27 lat wybrany po raz pierwszy do Zgromadzenia Narodowego. Od tego czasu po każdych wyborach (w 1986, 1988, 1993, 1997, 2002) utrzymywał swój mandat poselski. W latach 1986-1988 przewodniczył sejmowej Komisji Obrony.

[edytuj] Minister

W latach 1993-1995 zajmował stanowisko ministra szkolnictwa wyższego i badań w rządzie Édouarda Balladura. W maju 1995 objął urząd ministra komunikacji i poczty w gabinecie Alaina Juppé. Zasiadał na tym stanowisku do maja 1997.

Ponownie na stanowisko rządowe powrócił w maju 2002, kiedy objął funkcję ministra spraw społecznych i handlu w gabinecie premiera Jean-Pierre'a Raffarina. Jako minister próbował zmienić prawo o 35-godzinym tygodniu pracy i przeprowadzić reformę systemu emerytalnego (Loi Fillon). W marcu 2004 rozstał się z poprzednim stanowiskiem i został ministrem edukacji, szkolnictwa wyższego i badań.

Ustąpił dopiero w czerwcu 2005, kiedy nowym premierem został Dominique de Villepin. We wrześniu 2005 Fillon został senatorem z okręgu Sarthe.

[edytuj] Kampania wyborcza 2007

W 2007 Fillon szeroko zaangażował się w kampanie prezydencką Nicolasa Sarkozy'ego. Został m.in. jego doradca politycznym. Uważany jest od tego czasu za potencjalnego kandydata do stanowiska szefa rządu. 12 kwietnia 2007, w czasie kampanii prezydenckiej, Sarkozy wymienił nazwisko Fillona jako potencjalnego przyszłego premiera. W dzień po wyborach Sarkozy miał to potwierdzić w rozmowie telefonicznej z premierem Tonym Blairem. 17 maja 2007 prezydent Nicolas Sarkozy mianował Fillona szefem swojego rządu. 17 czerwca 2007 Dominique de Villepin zgodnie z powyborczą, francuską tradycją podał się wraz z rządem do dymisji, prezydent Nicolas Sarkozy odwołał rząd i powierzył misję stworzenia nowego gabinetu Fillonowi.

Fillon jest żonaty od 1980. Jego żona, Penelope, z pochodzenia jest Walijką. Ma pięcioro dzieci.

[edytuj] Linki zewnętrzne

François Fillon premierem Francji, Gazeta.pl, 17 maja 2007.
"Francois Fillon named French PM", BBC News, 17 maja 2007.
"Sarkozy's first hundred days", Guardian, 6 maja 2007.
Sarkozy mianował rząd, szefem MSZ został Bernard Kouchner, Gazeta.pl, 18 maja 2007
Blog François Fillona
Profil na stronie Senatu

p • d • e

Premierzy V Republiki Francuskiej

Michel Debré • Georges Pompidou • Maurice Couve de Murville • Jacques Chaban-Delmas • Pierre Messmer • Jacques Chirac • Raymond Barre • Pierre Mauroy • Laurent Fabius • Jacques Chirac • Michel Rocard • Édith Cresson • Pierre Bérégovoy • Édouard Balladur • Alain Juppé • Lionel Jospin • Jean-Pierre Raffarin • Dominique de Villepin • François Fillon

p • d • e

Rząd Édouarda Balladura, 1993-1995

W dniu powstania
Michèle Alliot-Marie • Edmond Alphandéry • Édouard Balladur • François Bayrou • Bernard Bosson • Alain Carignon • Hervé de Charette • François Fillon • Michel Giraud • Alain Juppé • François Léotard • Gérard Longuet • Alain Madelin • Pierre Méhaignerie • Philippe Mestre • Charles Pasqua • Dominique Perben • Jean Puech • André Rossinot • Michel Roussin • Nicolas Sarkozy • Jacques Toubon • Simone Veil
Późniejsi członkowie rządu
Bernard Debré • José Rossi

p • d • e

Pierwszy rząd Alaina Juppé, 1995

W dniu powstania
Jean Arthuis • Jacques Barrot • François Bayrou • Hervé de Charette • Colette Codaccioni • Jean-Louis Debré • Philippe Douste-Blazy • François Fillon • Yves Galland • Claude Goasguen • Elisabeth Hubert • Alain Juppé • Alain Madelin • Charles Millon • Françoise de Panafieu • Pierre Pasquini • Jean-Jacques de Peretti • Pierre-André Périssol • Bernard Pons • Jean Puech • Jean-Pierre Raffarin • Éric Raoult • Roger Romani • Jacques Toubon • Philippe Vasseur

p • d • e

Pierwszy rząd Jean-Pierre'a Raffarina, 2002-2004

W dniu powstania
Jean-Jacques Aillagon • Michèle Alliot-Marie • Roselyne Bachelot • Jean-Paul Delevoye • Luc Ferry • François Fillon • Hervé Gaymard • Brigitte Girardin • Jean-François Lamour • Jean-François Mattei • François Mer • Dominique Perben • Jean-Pierre Raffarin • Gilles de Robien • Tokia Saïfi • Nicolas Sarkozy • Dominique de Villepin
Późniejsi członkowie rządu
Renaud Donnedieu de Vabres

p • d • e

Drugi rząd Jean-Pierre'a Raffarina, 2004-2005

W dniu powstania
Michèle Alliot-Marie • Nicole Ameline • François d'Aubert • Michel Barnier • Jean-Louis Borloo • Renaud Donnedieu de Vabres • Philippe Douste-Blazy • Renaud Dutreil • François Fillon • Hervé Gaymard • Brigitte Girardin • Jean-François Lamour • Serge Lepeltier • Dominique Perben • Jean-Pierre Raffarin • Gilles de Robien • Marie-Josée Roig • Nicolas Sarkozy • Dominique de Villepin
Późniejsi członkowie rządu
Thierry Breton • Dominique Bussereau