François Guillaume de Clermont
Z Wikipedii
François Guillaume de Castelnau-Clermont-Lodève (ur. 1480 - zm. w lutym 1541 w Awinionie) - francuski kardynał.
[edytuj] Biografia
Pochodził ze szlacheckiej rodziny. Jego ojciec Pierre Guillaume de Castelnau był Wielkim Seneszalem Francji. Został przeznaczony do stanu duchownego. Studiował teologię pod okiem swojego wuja, kardynała Georges d'Armagnac. 17 listopada 1501 został mianowany administratorem diecezji Saint-Pons-de-Thomières, a po zaledwie kilku miesiącach (22 czerwca 1502) uzyskał promocję do archidiecezji Narbonne, pomimo, że nie miał jeszcze wówczas święceń kapłańskich. Papież Juliusz II na konsystorzu 29 listopada 1503 mianował go kardynałem-diakonem San Adriano.
Jak wielu kardynałów z początku XVI wieku kumulował w swych rękach wiele kościelnych beneficjów. Był arcybiskupem Auch (1507-1538) oraz biskupem Senez (1508-1509), Valence (1523-1531 i Agde (od 1531). W latach 1511-14 i 1534-39 ponownie był administratorem Saint Pons de Tomières. Ambasador króla Francji Ludwika XII wobec papieża Juliusza II od 1507 roku. W 1509 promowany do rangi kardynała-prezbitera tytułu San Stefano al Monte Celio. 29 czerwca 1510 został na krótko aresztowany za próbę opuszczenia Rzymu bez zgody papieża. Komendatariusz wielu opactw, klasztorów i pomniejszych beneficjów. Nie uczestniczył w konklawe 1513 i konklawe 1521-1522, brał natomiast udział w wyborze Klemensa VII w 1523. Legat w Awinionie od 1513 roku aż do śmierci. Protoprezbiter Św. Kolegium Kardynałów od czerwca 1521 do grudnia 1523. W latach 1522-23 ponownie był francuskim ambasadorem w Rzymie. 18 grudnia 1523 został kardynałem-biskupem diecezji suburbikarnej Frascati. Spóźnił się na konklawe 1534, przybywając już po wyborze Alessandro Farnese na papieża Pawła III. W ostatnich latach życia sprawował urząd dziekana Świętego Kolegium Kardynałów.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednik Giovanni Piccolomini |
 |
Dziekan Kolegium Kardynalskiego 1537 — 1541 |
|
Następca Giovanni Domenico de Cupis |
