Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte
Z Wikipedii
Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (ur. 10 kwietnia 1851 − zm. 16 lutego 1948) − włoski kardynał.
Pochodził z Neapolu. W 1879 przyjął święcenia kapłańskie. Od 1893 pracował w dyplomacji papieskiej. Tytularny arcybiskup Edessy 1899-1911. Nuncjusz apostolski w Belgii 1899-1904 i w Austro-Węgrzech od stycznia 1904 do stycznia 1911. Specjalny wysłannik papieski na pogrzeb królowej brytyjskiej Wiktorii w 1901 i na koronację króla Wielkiej Brytanii Jerzego V w czerwcu 1911. W listopadzie 1911 został kardynałem-prezbiterem S. Maria degli Angeli. Uczestniczył w konklawe 1914. Promowany do diecezji suburbikarnej Albano w 1915 roku. Kamerling Św. Kolegium Kardynałów 1916-1919. Legat papieski we Francji dla uczczenia kanonizacji Joanny d'Arc w 1921. Uczestniczył w konklawe 1922. Legat papieski na kongresie eucharystycznym w Palermo, 1924. Dziekan Św. Kolegium Kardynałów, biskup Ostii (zachowując diecezję Albano) i prefekt Św. Kongregacji d/s Ceremonii od 1930 roku. Wielki przeor zakonu joannitów w Rzymie od 1937. Przewodniczył konklawe 1939. Zmarł w wieku niespełna 97 lat jako ostatni kardynał z nominacji św. Piusa X.
[edytuj] Link zewnętrzny
| Poprzednik Serafino Vannutelli |
 |
Dziekan Kolegium Kardynalskiego 1930-1948 |
|
Następca Francesco Marchetti-Selvaggiani |
