Gnatostomoza

Z Wikipedii

	Gnatostomoza
(gnathostomatosis)
ICD-10:	B83.1
B83.1.0 {{{X.0}}}
B83.1.1 {{{X.1}}}
B83.1.2 {{{X.2}}}
B83.1.3 {{{X.3}}}
B83.1.4 {{{X.4}}}
B83.1.5 {{{X.5}}}
B83.1.6 {{{X.6}}}
B83.1.7 {{{X.7}}}
B83.1.8 {{{X.8}}}
B83.1.9 {{{X.9}}}

Gnatostomoza (łac. gnathostomatosis, ang. gnathostomiasis) – choroba pasożytnicza wywołana przez nicienie Gnathostoma spinigerum i Gnathostoma hispidum, powodująca eozynofilowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, wędrujące, swędzące zmiany skórne oraz powstanie nacieków zapalnych oka i narządów wewnętrznych.

Spis treści

1 Epidemiologia
2 Charakterystyka pasożyta i cykl życiowy
3 Objawy i przebieg
4 Leczenie i profilaktyka
5 Bibliografia
6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Epidemiologia

Choroba występuje endemicznie w Azji południowo-wschodniej, w Chinach i Japonii.

[edytuj] Charakterystyka pasożyta i cykl życiowy

Cykl życiowy nicieni Gnathostoma.

W warunkach naturalnych formy dorosłe pasożytują w świetle przewodu pokarmowego psów i kotów, które wydalając kał zanieczyszczają wodę. Larwy pierwszego rzędu są zjadane przez oczliki z rodzaju Cyclops. Do rozwoju inwazyjnych postaci, dochodzi dopiero u zwierząt, które zjadają oczliki, czyli ryb, żab, węży, kurczaków i kaczek. Ludzie zarażają się poprzez zjedzenie niedogotowanego mięsa ryb lub drobiu. Do zakażeń dochodzi również wskutek spożycia tradycyjnych potraw tego regionu: somfaku w Tajlandii i sashimi w Japonii.

[edytuj] Objawy i przebieg

Bezpośrednio po zarażeniu larwą pojawiają się niespecyficzne objawy, takie jak kaszel, krwiomocz, a w badaniach pojawia się eozynofilia. W skórze pojawiają się swędzące, wędrujące obrzęki, głównie zlokalizowane w okolicy oczu i na kończynach dolnych. Wskutek wędrowania larw wzdłuż nerwów występują przeszywające bóle korzeniowe, parestezje i wreszcie porażenia. W przypadku zajęcie ośrodkowego układu nerwowego dołączają objawy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i zapalenia mózgu.

[edytuj] Leczenie i profilaktyka

Podstawą profilaktyki jest obróbka mięsa na terenach endemicznego występowania choroby. W leczeniu stosuje się albendazol przez 3 tygodnie (400 - 800 mg/dobę) i chirurgiczne usunięcie nicieni. Nie stosuje się albendazolu w I trymestrze ciąży, a jeżeli to możliwe, nie stosuje się go u ciężarnych wcale.

[edytuj] Bibliografia

Inwazje i choroby pasożytnicze. W: Zbigniew Pawłowski: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Zdzisław Dziubek (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 499. ISBN 83-200-2748-9.
Interna Harrisona, tom II. Wydawnictwo Czelej, s. 1819. ISBN 83-88063-41-3.
Parazytologia i akroentomologia medyczna. Antoni Deryło (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 279. ISBN 83-01-13804-1.