Guben
Z Wikipedii
Współrzędne: 51°57' N 14°43' E
| Guben | |||
|
|||
| Państwo |  Niemcy |
||
| Landz | Brandenburgia | ||
| Burmistrz | Klaus-Dieter Hübner | ||
| Powierzchnia | 43,75 km² | ||
| Położenie | 51° 57' N 14° 43' E |
||
| Wysokość | 41-48 m n.p.m. | ||
| Ludność (31.01.2008) • liczba ludności • gęstość |
20 073 480 os./km² |
||
| Nr kierunkowy | 03561 | ||
| Kod pocztowy | 03172 | ||
| Tablice rejestracyjne | SPN | ||
|
Położenie na mapie kraju
  Guben
|
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Guben (dolnołuż. Gubin) (w latach 1961 - 1990 Wilhelm-Pieck-Stadt Guben) - miasto w niemieckiej części Dolnych Łużyc, znajdujące się na lewym brzegu Nysy Łużyckiej, w Brandenburgii. Leży na granicy z Polską. W 1945 roku Guben zostało podzielone na część wschodnią, polską - Gubin i część zachodnią - Guben; obecnie samodzielne miasto. Zlokalizowane są tutaj drogowe i kolejowe przejścia graniczne do Niemiec.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Po raz pierwszy wzmiankowane w pocz. XIII w. (1211) w dokumencie Henryka Brodatego zwalniającym z opłat celnych sól importowaną z Guben i podającym, że posiadało prawo składu. W roku 1235 nadano przywilej lokacyjny i magdeburskie prawa miejskie a w roku 1311 prawo do bicia własnej monety.
W XVI wieku (od 1526) miasto należało do Czech, następnie w 1620 roku wraz z całymi Dolnymi Łużycami weszło w skład Saksonii, by po klęsce Napoleona i wspierającej go Saksonii, na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego w 1815 stać się częścią Prus a następnie Brandenburgii. Od 1904 w Guben kursowały tramwaje (więcej nt.). 17 listopada 2006 roku, otwarto w Guben tzw. Plastinarium kontrowersyjnego artysty niemieckiego Gunthera von Hagensa.
[edytuj] Gospodarka
Miasto miało "od zawsze" handlowy charakter, ze względu na swoje dogodne położenie – pogranicze słowiańsko-germańskie, ważne szlaki handlowe z północy na południe z Pomorza Zachodniego do Czech (wzdłuż Odry i Nysy Łużyckiej) oraz z zachodu na wschód z Łużyc do Wielkopolski. Handlowano wołami i zbożem z kupcami szkockimi, węgierskimi i polskimi. Ponadto uprawiano tu winorośl i wytwarzano wino, z którego swego czasu miasto słynęło. Zajmowano się również żeglugą na Nysie i Odrze.
W XIX w. założono na lewobrzeżnych, zachodnich przedmieściach Guben pierwszą na Łużycach mechaniczną przędzalnię wełny. Od tego czasu miasto staje się znanym ośrodkiem włókienniczym.
[edytuj] Demografia
Od końca XIX wieku miasto notowało dynamiczny rozwój demograficzny – w roku 1860 miasto liczyło ok. 15000 mieszkańców, by w roku 1939 posiadać ich ~45800 (z czego ok. 28000 w części prawobrzeżnej).
Obecnie liczy ok. 20000 mieszkańców.
