Hełmofon
Z Wikipedii
Hełmofon - nakrycie głowy z wmontowanymi słuchawkami oraz z laryngofonami lub mikrofonem, przeznaczone do ochrony głowy, umożliwiające jednocześnie łączność radiową lub telefoniczną w warunkach dużego hałasu zewnętrznego. Używane już od czasów I wojny światowej, m.in. przez pilotów samolotów wojskowych, dziś prawie wyłącznie przez żołnierzy wojsk pancernych i zmechanizowanych we wnętrzach czołgów i transporterów opancerzonych. Stosowane także w Marynarce Wojennej, m.in. na kutrach torpedowych. Hełmofony nie chronią - tak jak wojskowe hełmy - przed skutkami trafienia odłamkami w bezpośredniej walce, ich zadaniem jest jedynie ochrona głowy w ciasnych wnętrzach pojazdu bojowego przed uderzeniami w wystające elementy wyposażenia zwłaszcza w wtedy, kiedy przemieszcza się on po nierównościach i bezdrożach.
Dawniej szyte były często ze skóry lub ze sztucznej skóry, nazywane były "pilotkami". Współczesne hełmofony czołgowe najczęściej szyje się z brezentu, pomiędzy warstwy materiału wszyte są co kilka centymetrów pasy specjalnych elastycznych poduszek, mających za zadanie amortyzację uderzeń. Czapa hełmofonu obejmuje całą głowę wraz z uszami, przy których znajdują się słuchawki wszyte tak, aby zakryć całe ucho i ograniczyć dostęp hałasu z otoczenia. Czapa zapinana jest pod szyją, gdzie umieszczane laryngofony. Hełmofony produkuje się w wersjach letniej i zimowej (ta druga z dodatkowym ociepleniem wnętrza czapy).
- Linki zewnętrzne
