Heinrich Brüning
Z Wikipedii
Heinrich Brüning * (ur. 26 listopada 1885 w Münster, zm. 30 marca 1970 w Norwich w stanie Vermont, USA) - niemiecki prawnik, ekonomista, historyk, filolog i polityk, minister spraw zagranicznych i Kanclerz Niemiec w latach 1930-1932 w okresie Republiki Weimarskiej.
W latach 1915-1918 był uczestnikiem I wojny światowej, odznaczony Żelaznym Krzyżem. W latach 1920–1930 działał we władzach chrześcijańskich związków zawodowych. W 1923 protestował przeciwko okupacji Zagłębia Ruhry. Działacz Partii Centrum. W latch 1924–1933 zasiadał w Reichstagu jako poseł z Breslau (Wrocław). W latach 1929–1930 przewodził frakcji parlamentarnej partii Centrum.
Kanclerze Cesarstwa Niemieckiego (Reichskanzler): Otto von Bismarck | Leo von Caprivi | Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst | Bernhard von Bülow | Theobald von Bethmann-Hollweg | Georg Michaelis | Georg von Hertling | Maximilian von Baden | Friedrich Ebert |
Kanclerze Republiki Weimarskiej (Reichskanzler): Philipp Scheidemann | Gustav Bauer | Hermann Müller | Konstantin Fehrenbach | Karl Joseph Wirth | Wilhelm Cuno | Gustav Stresemann | Wilhelm Marx | Hans Luther | Wilhelm Marx | Hermann Müller | Heinrich Brüning | Franz von Papen | Kurt von Schleicher |
Kanclerze III Rzeszy Niemieckiej (Reichskanzler): Adolf Hitler | Joseph Goebbels | Lutz Schwerin von Krosigk
Zobacz też Listę kanclerzy po 1945 roku