Henryk Orleański, książę Francji
Z Wikipedii
| Henryk VII Orleański |
|
| Orleański pretendent do tronu Francji | |
| Okres urzędowania | od 19 czerwca 1999 |
| Poprzednik | Henryk VI Orleański |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | Burbonowie |
| Urodzony | 14 czerwca 1933 Woluwe-Saint-Pierre |
| Ojciec | Henryk VI Orleański |
| Matka | Izabella Orleańska-Bragança |
| Żona | Maria Teresa Wirtemberska Micaela Cousiño y Quiñones de León |
| Dzieci | Franciszek, hrabia Clermont Jan, książę Vendôme |
Henryk Filip Piotr Maria Orleański (fr. Henri d'Orléans) ur. 14 czerwca 1933 w Woluwe-Saint-Pierre, niedaleko Brukseli. Hrabia Paryża, Książę Francji, Pierwszy Książę Królewskiej Krwi Francji, od 1999 roku tytularny Król Francuzów oraz pretendent do tronu Francji. Praprawnuk Ludwika Filipa I - Króla Francuzów, powołanego na tron w czasie rewolucji lipcowej, 7 sierpnia 1830 r. - po abdykacji Karola X.
Spis treści |
[edytuj] Tytuły i herb
Henryk Orleański do 1999 używa herbu królów Francji przedstawiającego trzy lilie na niebieskim tle. Jest szefem królewskiej dynastii Domu Orleańskiego, czyli prawowitym następcą tytułu: Król Francuzów.
Przez swoich zwolenników (tzw. orleanistów, fr. orléanistes) Henryk Orleański jest uważany także za prawowitego następcę królów Francji i Nawarry. Przyznają mu oni imię Henryka VII. Sprzeciwiają się temu tzw. legitymiści (fr. légitimistes), zwolennicy mieszkającego w Hiszpanii - Ludwika Borbona, księcia Turenii, Burbonii i Andegawenii, tytułującego się Ludwikiem XX - Królem Francji.
Od 30 czerwca 1957 r. nosił także tytuł hrabiego Clermont (fr. comte de Clermont), który został mu odebrany przez ojca 1 listopada 1984 r. z powodu jego powtórnego małżeństwa, którego ten nie akceptował. Tego samego dnia przyznał mu on mniej znaczący tytuł hrabiego Mortain. Jednakże później po ślubie kościelnym, przywrócił mu tytuł hrabiego Clermont i jego następcy na tronie Francji. Nosi też tytuły księcia de Valois, de Chartres, de Nemours, de Montpensier, księcia de Joinville, delfina Owerni, markiza de Coucy, de Folembray, hrabiego de Soissons, de Dourdan, de Romorantin oraz barona de Beaujolais.
|
|
 |
|
Henryk Orleański jest Wielkim Mistrzem Królewskich zakonów Rycerskiego św. Ducha i św. Michała oraz Suwerennym Protektorem Rycerskiego i Szpitalnego Zakonu św. Łazarza z Jerozolimy.
[edytuj] Życie publiczne
W 1987 r. wytoczył powództwo przeciwko Ludwikowi Alfonsowi, księciu Andegawenii, legitymistycznemu pretendentowi do tronu Francji. Chodziło o umocnienie pozycji Henryka jako głowy Królewskiego Domu Francji. Sąd francuski uznał jednak, że nie jest właściwy do rozpatrzenia tej sprawy i oddalił powództwo.
Henryk stworzył Instytut Francuskiego Domu Królewskiego (Institut de la maison royale de France), a po śmierci ojca stanął na czele Fundacji Świętego Ludwika (Fondation Saint-Louis) i został jej honorowym prezydentem.
W 2004 roku bez powodzenia startował w wyborach do Parlamentu Europejskiego.
Na początku października 2005 Henryk Orleański w wywiadzie dla tygodnika Point de Vue zdementował informację, jakoby miał ubiegać się w 2007 roku o urząd prezydenta Francji. Jak wyjaśniał, było to zwykłe nieporozumienie z dziennikarzami.
[edytuj] Życie prywatne
Henryk Orleański jest najstarszym synem Henryka VI Orleańskiego (1908-1999) i Izabelli Orleańskiej-Bragança, córki Piotra de Alcântara Brazylijskiego (prawnuczki ostatniego cesarza Brazylii - Piotra II).
Dzieciństwo spędził w Belgii, gdyż ustanowione w 1886 r. prawo we Francji zabraniało pobytu na terenie Republiki potomków panujących tam wcześniej dynastii. Prawo to zostało zniesione w 1950 r., ale Henryk przybył do Francji w 1948 r. na zaproszenie prezydenta Vincenta Auriola. Ukończył studia w Instytucie nauk politycznych w Paryżu (Institut d'Etudes Politiques de Paris - Sciences Po), a następnie służył w wojsku podczas algierskiej wojny o niepodległość.
5 lipca 1957 r. roku w kaplicy świętego Ludwika (Saint Louis) w Dreux Henryk Orleański poślubił księżniczkę Marię Teresę Wirtemberską (ur. 12 listopada 1934), córkę księcia Filipa Wirtemberskiego . Małżonkowie mieli razem pięcioro dzieci:
- Maria Izabela Małorzata Anna Genowefa (ur. 3 stycznia 1959), od 1989 r. żona księcia Gundakara de Liechtenstein
- Franciszek Henryk Ludwik Maria (ur. 7 lutego 1961), w 1999 r. otrzymał od ojca tytuł hrabiego Clermont, następca tronu
- Blanka Elżbieta Róża Maria (ur. 10 września 1962), w 2000 r. otrzymała od swojego ojca tytuł mademoiselle de Valois
- Jan Karol Piotr Maria (ur. 19 maja 1965), w 1987 r. otrzymał od dziadka tytuł księcia Vendôme, a w 1999 od ojca otrzymał tytuł "delfina de Viennois",
- Eudoksjusz Tybald Józef Maria (ur. 18 marca 1968), w 1987 r. otrzymał od dziadka tytuł księcia Angoulême, od 1999 mąż Marie-Liesse de Rohan-Chabot, mają dwoje dzieci:
- Teresa (ur. 23 kwietnia 2001)
- Piotr (ur. 6 sierpnia 2003)
Małżeństwo Henryka Orleańskiego i księżniczki Marii Teresy Wurtemberg nie było szczęśliwe i zakończyło się rozwodem w 1984 r. Kościół katolicki nie zgodził się na jego unieważnienie. W tym samym roku Henryk Orleański ożenił się ponownie - z wywodzącą się z hiszpańskiej szlachty Micaelą Cousiño y Quiñones de León (ur. 30 kwietnia 1938), córką Luis Cousiño y Sebire i Antonii Quiñones de León y Bañuelos. Ślub cywilny odbył się 31 października 1984 r. w Bordeaux. Małżeństwo to nie spotkało się z aprobatą rojalistów ani ojca Henryka, który wydziedziczył syna i pozbawił go tytułu hrabiego Clermont. Maria Wirtemberska otrzymała tytuł księżnej de Montpensier. Później jednak Henryk pogodził się z ojcem, który przywrócił mu poprzedni tytuł a jego drugiej żonie nadał tytuł księżnej de Joinville.
Obecnie Henryk Orleański mieszka w Paryżu, a lato spędza zazwyczaj w swojej posiadłości na Balearach. Dużo maluje i pisze. Napisał m.in.:
- A mes fils (1989)
- Adresse au futur chef d'état (1994)
- La France survivra-t-elle l'an 2000 (1997)
- Le passeur de miroir (2000)
- La France à bout de bras (2002)
- L'histoire en héritage (2003)
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednik Henryk VI |
 |
Orleański pretendent do tronu Francji 1999- |
|
Następca - |
