Herbert Winlock

Z Wikipedii

Herbert Eustis Winlock (ur. 1 lutego 1884 w Waszyngtonie D.C., zm. 25 stycznia 1950 w Venice na Florydzie) - amerykański egiptolog.

Rodzicami jego byli: Alice Broom i William Crawford Winlock, który piastował funkcję sekretarza w Smithsonian Institution. Tak więc od najmłodszych lat Herbert wzrastał w atmosferze tematów związanych z muzealnictwem, historią i archeologią, co wywarło wielki wpływ na kształtowanie jego zainteresowań.

Swój pierwszy stopień specjalistycznego wykształcenia Winlock osiągnął, kończąc w 1906 egiptologię na Uniwersytecie Harvarda, pod opieką i kierownictwem Alberta Lythgoe'a, który w tamtych latach był kuratorem kolekcji egipskiej w bostońskim Museum of Fine Arts. W ocenie Lythgoe'a, Winlock był jego najzdolniejszym i najbardziej obiecującym studentem. Wynikiem tego była obietnica wspólnego wyjazdu do Egiptu po zakończeniu przez Winlocka studiów .

W 1906 Winlock znalazł się w ekipie kierowanej przez Lythgoe'a ^[1], pracującej dla nowojorskiego Metropolitan Museum of Art, wyjeżdżającej do Egiptu w ramach Ekspedycji Egipskiej. ^[2] W latach 1906 -1907 Winlock wraz z ekipą Lythgoe'a pracował w Liszt, asystując Arthurowi Mace'owi. Następnie pracował w Oazie Charga. Pod koniec 1910 prace te zostały przerwane.

Albert Lythgoe przekonał Gastona Maspero ^[3], aby ten przydzielił Ekspedycji Egipskiej MMA, koncesję na prowadzenie prac w Malkacie, w obrębie ruin pałacu Teje, żony Amenhotepa III. W wyniku spotkania Winlock'a i Maspero, do którego doszło w Kairze, udało sie nakłonić dyrektora Służby Starożytności do rozszerzenia koncesji na tereny Teb, Qurnet Murai, Asassif oraz Deir el-Bahari. W latach 1911 - 1912 prace prowadzono w obrębie nekropoli z czasów XI dynastii. Na przełomie 1912 i 1913, Winlock brał udział w pracach w świątyni Mentuhotepa II w Deir el-Bahari oraz w świątyni grobowej Ramzesa V i VI w Asassif.

W 1914 Winlock powrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie w Metropolitan Museum zajmował się opracowywaniem wykopalisk prowadzonych w Egipcie w minionych latach.

W czasie I Wojny Światowej został wcielony do armii amerykańskiej i w stopniu majora był członkiem kontyngentu amerykańskiego w Europie.

W 1919 roku powrócił do Egiptu, gdzie na przełomie 1919 i 1920 wznowiono prace w obrębie nekropolii tebańskich, w ramach koncesji przyznanej przez Gastona Maspero. W tym sezonie dokonano znaczącego odkrycia grobowca wezyra Meketre z czasów przełomu XI i XII dynastii. W latach 1920 - 1921 Winlock kierował pracami w obrębie świątyni Mentuhotepa II w Deir el-Bahari, odkrywając szereg grobowców kobiet z rodziny królewskiej. W 1922 prowadzono prace w obrębie nekropoli z czasów XI dynastii, w grobowcu Ipi, w którym znaleziono grupę papirusów, opisujących życie dworskich elit z czasów Średniego Państwa. Prace w Deir el-Bahari prowadzono także w obrębie świątyni Hatszepsut, gdzie odkryto kolosalne posągi królowej. Prace te zaowocowały odkryciem wielu wspaniałych zabytków z czasów Hatszepsut oraz odnalezieniem grobowca faworyta królowej - Senenmuta. Wiele spośród ówczesnych znalezisk znajduje się obecnie w ekspozycji dotyczącej Hatszepsut w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. W czasie prac, w latach 1928 - 1929 członkowie ekipy Winlock'a dokonali w Deir el-Bahari odkrycia pochówku Meritamon, żony Amenhotepa II.

W 1932 Herbert Winlock został wybrany na stanowisko dyrektora Metropolitan Museum of Art. Funkcję tą pełnił do 1939. Zmarł w 1950 roku w wieku 66 lat jako emerytowany dyrektor MMA.

Uważany jest za jednego z najlepszych, największych egiptologów i badaczy, słynący nie tylko ze swych odkryć, ale również z opracowań naukowych, dokumentujących prace wykopaliskowe i badawcze. Jego życie i kariera ściśle związane były w Metropolitan Museum of Art, w którym zatrudniony był, najpierw jako asystent, później jako kierownik prac wykopaliskowych, wreszcie jako jego dyrektor. Dzięki jego pracy MMA wzbogaciło się o najwspanialsze eksponaty, tworzące dziś kolekcje egipską.

Przypisy