Hermenegild (święty)
Z Wikipedii
Hermenegild (ok. 564 - 13 kwietnia 585) - książę wizygocki, syn króla Leowigilda i Teodozji, brat Rekkareda.
Został wychowany w panującym wśród Wizygotów arianizmie (miejscowa ludność, potomkowie osadników rzymskich byli w większości katolikami). Przejście na katolicyzm spowodowało konflikt z ojcem i sprowokowało walki zbrojne, które zakończyły się uwięzieniem i śmiercią Hermenegilda. Został kanonizowany tysiąc lat później, w 1585 roku, jako męczennik Kościoła katolickiego, jest patronem konwertytów a jego wspomnienie liturgiczne obchodzi się w rocznicę śmierci, 13 kwietnia.
Spis treści |
[edytuj] Związki z katolikami
Przez rodzinę matki Hermenegild bardzo blisko związany był ze św. Leandrem, arcybiskupem Sewilli, przyjacielem Grzegorza, późniejszego papieża Grzegorza I Wielkiego, a także ze św. Izydorem z Sewilli. Wpływ św. Leandra, a także żony, katoliczki, miał decydujące znaczenie na porzucenie arianizmu przez Hermenegilda.
[edytuj] Najmłodsze lata
Leowigild bardzo szybko zaczął przygotowywać synów do rządzenia krajem. Hermenegild w wieku 15 lat został ożeniony z frankijską księżniczką Ingundą, córką Sigeberta I i Brunhildy i zaraz po tym wysłany jako gubernator do jednej z południowych prowincji państwa, Betyki. Tam młody książę przyjął chrzest i nawrócił się na wiarę katolicką.
[edytuj] Konwersja na katolicyzm i konflikt z ojcem
Problemy polityczne jakie niosła ze sobą konwersja Hermenegilda i jego kontakty z bizantyjskim gubernatorem cesarskiej, sąsiedniej prowincji, spowodowały konflikt z ojcem, podsycany przez trzecią żonę Leowigilda, Goswintę, fanatyczną wyznawczynię arianizmu. Pomiędzy królem a synem wybuchł konflikt zbrojny, trwający do roku 584. Hermenegild w 583 roku osiadł w Sewilli a rok później postanowił przenieść się do Kordoby. Tam został został pojmany przez wojska Leowigilda i wysłany do więzienia w Tarragonie. Ingunda próbowała uciec do Austrazji, została jednak schwytana przez wojska bizantyjskie i drogą morską przewożono ją do Konstantynopola. Zmarła w czasie przerwy w podróży na wybrzeżu Afryki. Jej syn, Atanagild, dostał się pod opiekę cesarza bizantyjskiego Maurycjusza.
[edytuj] Śmierć i kanonizacja
Nie zachowały się żadne niezależne źródła mówiące o uwięzieniu i śmierci Hermenegilda. Jedynie w "Dialogach" Grzegorz I Wielki wspomina, że Hermenegild odrzucił ofertę łaski od swojego ojca w zamian za odstąpienie od wiary katolickiej i został ścięty na Wielkanoc, 13 kwietnia 585 roku. Papież Sykstus V kanonizował Hermenegilda w 1000. rocznicę śmierci.
[edytuj] Bibliografia
Gustav Faber, Merowingowie i Karolingowie, Warszawa 1994, s. 84n
