Huemal
Z Wikipedii
| Huemal | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | ssaki żyworodne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | parzystokopytne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | jeleniowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | Hippocamelus | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | huemal | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Hippocamelus bisulcus[1] | |||||||||||||||||||||||||||||
| (Molina, 1782)[1] | |||||||||||||||||||||||||||||
| Podgatunki | |||||||||||||||||||||||||||||
| zobacz opis w tekście | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Systematyka w Wikispecies |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Huemal (Hippocamelus bisulcus) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych blisko spokrewniony z taruką. Gatunek rzadki i do niedawna słabo znany.
Spis treści |
[edytuj] Występowanie i biotop
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje Argentynę i południowe Chile. Zamieszkuje gęste i wilgotne lasy. Żyje w izolowanych populacjach.
[edytuj] Charakterystyka ogólna
[edytuj] Wygląd
Ciało krępe z krótkimi kończynami, bardzo długie uszy wyścielone wewnątrz jasnym futrem, oczy otoczone jaśniejszą obwódką sierści. Poroże słabo rozwidlone, od łodygi odchodzi długie rozgałęzienie - wyżej niż u taruka. Młodym samcom pierwsze poroże wyrasta w wieku około 18 miesięcy.
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Długość ciała | 140-160 cm |
| Wysokość w kłębie | 75-85 cm |
| Ogon (kwiat) | 10-15 cm |
| Masa ciała | przeciętnie 45-65 kg |
| Dojrzałość płciowa | ? |
| Okres godowy | jesień |
| Ciąża | 230-240 dni |
| Liczba młodych w miocie |
1-2 |
| Długość życia | 14 lat |
Huemal osiąga długość ciała 140-160 cm, długość ogona 10-15 cm, wysokość w kłębie 75-85 cm. Przeciętna masa ciała waha się w przedziale 45-65 kg[2] (niektórzy autorzy podają 70-100 kg[3]). Huemal ma duży czarny nos i małe oczy.
Futro huemala jest brązowe do szarobrązowego, latem krótkie, zimą gęste i dłuższe. Wierzchnia część ogona jest ciemnobrązowa, a spodnia biała. Dymorfizm płciowy wyraźnie zaznaczony. Samce są większe, cięższe i z dłuższym porożem (do 35 cm).
W kariotypie huemala stwierdzono 2n = 70 chromosomów[4].
[edytuj] Tryb życia
Żyją w małych grupkach 2-3 osobników (samica z młodymi) lub samotnie. Prowadzą przede wszystkim dzienny tryb życia, ale mogą wykazywać aktywność również w nocy. Mają dobrze rozwinięty słuch, wzrok i węch, dobrze pływają. Żyją do 14 lat.
[edytuj] Rozród
Ciąża trwa prawdopodobnie 230-240 dni (autorzy podają rozbieżne dane). Samica rodzi zwykle jedno młode, najczęściej w listopadzie lub grudniu.
[edytuj] Podgatunki
Nie wyłoniono podgatunków huemala, chociaż niektórzy autorzy sygnalizują różnice występujące pomiędzy poszczególnymi populacjami.[3]
[edytuj] Zagrożenia i ochrona
Do naturalnych wrogów huemala należy przede wszystkim puma oraz domowe psy. Lisoszakal andyjski i ptaki drapieżne zagrażają młodym.
Dawniej zamieszkiwał rozległe obszary Ameryki Południowej. Obecna populacja - wyniszczona polowaniami i utratą siedlisk, zagrożona chorobami i wypieraniem przez gatunki obce (głównie zwierzęta hodowlane) - szacowana jest na 1000-2000 osobników[5][6] jest zagrożona wyginięciem i w takiej kategorii EN (endangered - zagrożony wyginięciem) został ujęty w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów[7].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Integrated Taxonomic Information System: ITIS (en). [dostęp 1 września 2007].
- ↑ Komosińska Halina, Podsiadło Elżbieta: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- ↑ 3,0 3,1 Brent Huffman, www.ultimateungulate.com, Hippocamelus bisulcus (en)
- ↑ Spotorno, A. E. 1984. The chromosomes of Hippocamelus bisulcus (Molina 1782) and the evolution of South American deer. ARCH BIOL MED EXP; 17(2): R184.
- ↑ Walker, Mark (2005), World Deer, South Andean Deer Hippocamelus bisulcus (en)
- ↑ Wildlife Conservation, The Huemul project (Hippocamelus bisulcus) (en)
- ↑ IUCN 2006. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. (en). [dostęp 1 września 2007].
[edytuj] Bibliografia
- Komosińska Halina, Podsiadło Elżbieta: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Brent Huffman: www.ultimateungulate.com, Hippocamelus bisulcus (en). [dostęp 1 września 2007].
