Imje chong

Z Wikipedii

Imje chong - koreańska szkoła sǒn (chin. chan, jap. zen, wiet. thiên), będąca odpowiednikiem chińskiej tradycji linji

[edytuj] Historia

Powstała ona w 14 wieku, po powrocie trzech koreańskich mnichów sǒn z Chin, podbitych przez Mongołów. Byli nimi: T'aego Poŭ (1310-1382), Hyegun (1320-1376) i Kyonghan (1299-1375). Otrzymali oni swoje przekazy Dharmy od chińskich nauczycieli ze szkoły yangqi, jednego z dwu odgałęzień szkoły linji.

Podstawową metodą praktyki było hwadu (chin. huatou), technika stworzona przez chińskiego mistrza chan Dahui Zonggao, włączona do swych nauk przez mistrza Chinula i rozwinięta przez tych trzech mistrzów imje. Byli oni spadkobiercami wszystkich dziewięciu górskich szkół sǒn i w związku ze zjednoczeniowymi tendencjami w sǒn, praktyka kunganowa (chin. gonganowa; jap. kōanowa) stała się dominującą sią w koreańskim buddyzmie sǒn. Te zmiany dały mu nową siłę i do 1392 r. znów przeżywał on okres rozkwitu. W tym to właśnie roku T'aego zjednoczył wszystkie szkoły sǒn. Tradycja imje okazała się tak mocna, że zdominowała typ nauczania nowo powstałej chogye chong (szkoły chogye). Wytyczony kierunek przeważył również w późniejszym okresie, gdy na skutek prześladowań buddyzmu przez konfucjańskie władze, do szkoły chogye dołączyły również i inne ortodoksyjne, scholastyczne szkoły koreańskiego buddyzmu.

[edytuj] Linia przekazu

Jest to zarazem linia przekazu Dharmy szkoły Chogye Pierwsza liczba: kolejność w lini przekazu od Buddy. Druga liczba: kolejność linii przekazu od Bodhidharmy. Trzecia liczba: kolejność linii przekazu w danym kraju (w Korei od T'aego Poŭ), (w USA Seung Sahna - w tym wypadku 4 liczba)

• 56/29. Shishi Qinggong

• 57/30/1. T'aego Poŭ (1301-1382) Korea. Szkoły imje i chogye

• 58/31/2.Hwanam Honsu (1320-1392)

• 59/32/3. Kwigok Kagun (bd)

• 60/33/4. Pyǒkke Chŭngsim (zm. ok. 1492)

• 61/34/5. Pyǒksong Chiǒm (1464-1534)

• 62/35/6. Kyongsong Ilson (1482-1568)
• 62/35/6. Puyong Yǒnggwan (1485-1567)

• 63/36/7. Sosan Taesa Chǒnghǒ Hyujǒng (1520-1604)

• 64/37/8. Samyung Songgun (1544-1609)
• 64/37/8. Pyǒngyang Ǒnggi

• 65/38/9. Pungjung Hǒnsim

• 66/39/10. Wǒldam Sǒlje

• 67/40/11. Hwansǒng Chian

• 68/41/12. Hoam Chejǒng

• 69/42/13. Chǒngbong Kǒan

• 70/43/14. Yulbong Chǒnghwa

• 71/44/15. Kŭmhǒ Pǒpjǒm

• 72/45/16. Yǒngam Heǒng

• 73/46/17. Yǒngwǒl Pongyu

• 74/47/18. Manhwa Posǒn

• 75/48/19. Kyǒnghǒ Sǒngwu (1849-1912)

• 76/49/20. Yongsong (1864-1940)
• 76/49/20. Suwǒl (1855-1928)
• 76/49/20. Hanam (1876-1951)
• 76/49/20. Hyewǒl (1861-.1937)
• 76/49/20. Manggong Wǒlmyǒn (1872-1946)

• 77/50/21. Haeam Hyǒnmu (1866-1985)
• 77/50/21. Paekcho (1893-1986)
• 77/50/21. Kobong Hyǒnuk (1890-1961)

• 78/51/22. Songil (mniszka)
• 78/51/22. Kyeju (mniszka)
• 78/51/22. Sedung (mniszka)
• 78/51/22/1. Sŭngsan Haengwon (1927-2006) także w pisowni Seung Sahn; USA szkoła Kwanŭm

• 79/52/2. Sǒnghyang Barbara Rhodes
• 79/52/1. Bonshim Aleksandra Porter. Polska szkoła Kwanŭm (Kwan Um)

Zobacz

• Chogye chong
• Linji