Józef Nusbaum-Hilarowicz

Z Wikipedii

Profesor Józef Nusbaum-Hilarowicz

Wizyta w lwowskiej pracowni zoologii prof. Józefa Nusbaum-Hilarowicza na Uniwersytecie Lwowskim.
Ok. 1907

Józef Nusbaum-Hilarowicz (ur. 11 grudnia 1859 w Warszawie, zm. 17 marca 1917 we Lwowie) - zoolog, ewolucjonista i propagator idei ewolucji, twórca lwowskiej szkoły zoologicznej.

[edytuj] Droga życiowa i praca naukowa

1878 - ukończył gimnazjum klasyczne w Warszawie
1878-1881 - studia przyrodnicze na Wydziale Fizyko-Matematycznym rosyjskiego Uniwersytetu Warszawskiego.
1886 - uzyskał stopień magistra zoologii i anatomii porównawczej na uniwersytecie w Odessie (promotorami byli znakomici uczeni rosyjscy: A.O. Kowalewskij i I.J. Miecznikow).
1888 - uzyskał stopień doktora zoologii i anatomii porównawczej na Uniwersytecie Warszawskim
w 1891 roku habilitował się na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego u Benedykta Dybowskiego (w zakresie anatomii porównawczej i embriologii).
1892 - przeniósł się do Lwowa, obejmując stanowisko prywatnego docenta anatomi porównawczej i embriologii przy Zakładzie Zoologii i Anatomii Porównawczej Uniwersytetu Lwowskiego.
1906 - po przejściu na emeryturę Benedykta Dybowskiego, Józef Nusbaum (od 1907 zmienił nazwisko dodając do swego dotychczasowego drugi człon - Hilarowicz) zrezygnował ze stanowiska w Akademii Weterynarii i objął kierownictwo Zakładu Zoologii i Anatomii Porównawczej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego w charakterze rzeczywistego profesora zwyczajnego. Kierując tym zakładem do śmierci, rozszerzył go, przebudował i zorganizował. Zakład ten stał się z biegiem lat jednym z najnowocześniejszych pod względem naukowym ośrodków zoologicznych w Europie. W nusbaumowskiej szkole zoologicznej wyspecjalizowało się ponad 40 zoologów, spośród których 16 zajęło później stanowiska profesorskie w szkołach wyższych (m.in. Benedykt Fuliński, Jan Grochmalicki, Jan Hirschler, Antoni Jakubski, Rudolf Weigl). Jako wykładowca słynął z wielkiego daru wymowy, a jako nauczyciel młodych kadr zoologów z wielkiego taentu pedagogicznego i ojcowskiej wprost życzliwości. W trosce o naukowy rozwój swych uczniów często wyjednywał im stypendia i wysyłał do nadmorskich stacji zoologicznych, zwłaszcza Triestu, Neapolu i Monaco, z którymi ściśle współpracował.
17 marca 1917 - zmarł we Lwowie. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim

Był ojcem prof. Henryka Hilarowicza, zamordowanego przez hitlerowców w lipcu 1941.

[edytuj] Publikacje

Napisał około 250 publikacji naukowych i popularnonaukowych z zakresu anatomii, ewolucjonizmu, embriologii, histologii, a także podręczników uniwersyteckich.