Jan Lemański
Z Wikipedii
Jan Lemański (ur. 7 lipca 1866 w Głażewie pod Płockiem, zm. 11 listopada 1933 w Warszawie), polski poeta, satyryk i bajkopisarz okresu Młodej Polski.
Kształcił się w gimnazjum w Płocku, a potem na wydziale prawnym Uniwersytetu Warszawskiego. Od roku 1894 publikował drobne utwory w pismach warszawskich. W latach 1901–1907 wchodził w skład redakcji pisma Chimera, w którym często publikował swoją twórczość. Był mężem poetki Marii Komornickiej.
W okresie międzywojennym pracował jako urzędnik w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, pod koniec życia jako cenzor filmowy. Wtedy wycofał się z życia literackiego i zaprzestał działalności.
Twórczość:
- Bajki (1902)
- Proza ironiczna (1904)
- Colloquia (1905)
- Nowenna (1906)
- Baśń o prawdzie (1910)
- Zwierzyniec (1912)
- Bajki o zwierzętach (1916)
- W kraju słońca (1919?)
- Toast (1923)
- Ofiara królewny (1906) – powieść fantastyczna
- poemat satyryczny Księga rodzaju (1911)
- opracowanie Satyra polska (1914)
W jego twórczości widać motywy satyry obyczajowej. Stworzył nowy typ bajki z wyraźnymi elementami drwiny. Satyryczną twórczość Lemańskiego można uważać za prekursorską w stosunku do "Zielonego Balonika".
