Jarosław Hałan
Z Wikipedii
Jarosław Hałan (ukr. Яросла́в Олекса́ндрович Гала́н) ps. Towariszcz Jaga (ur. 27 lipca 1902 w Dynowie - zm. 24 października 1949 w Lwowie) - pisarz radziecki, dramaturg, publicysta.
Ukończył gimnazjum w Przemyślu, następnie studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Trieście. W latach 1922-1926 studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, w latach 1926-1928 na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1924 wstąpił do Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. Za swoją działalność polityczną był dwukrotnie skazany na karę więzienia (w 1934 i w 1937).
W 2. połowie lat 20' stworzył w Lwowie grupę ukraińskich pisarzy rewolucyjnych "Horno". Jego twórczość nacechowana była nienawiścią do kapitalizmu, mieszczaństwa, religii, patriotyzmu. Opisywał życie polskiego, ukraińskiego i żydowskiego proletariatu.
W latach 1939-1941 działał na Zachodniej Ukrainie, wychwalając w prasie "wyzwoleńczą" władzę radziecką.
W czasie II wojny światowej pracował w redakcjach frontowych gazet oraz radio.
W 1946 był korespondentem gazety "Sowiecka Ukraina" na procesie norymberskim.
W czasie wojny i po wojnie działał bardzo aktywnie, atakując ideę państwowości ukraińskiej, OUN, UPA, oraz szczególnie ukraińską cerkiew greckokatolicką. Jego "dzieło" "Pljuju na Papu" było odpowiedzią na wyłączenie go z Cerkwi przez papieża Piusa XII.
Zginął (według oficjalnej wersji) w swoim gabinecie od 11 ciosów siekierą, zabity przez osoby powiązane z OUN (Mychajło Stachura i Iłarej Łukaczewycz).
