Jerzy Kawalerowicz
Z Wikipedii
| Jerzy Kawalerowicz | |
 |
|
| Data i miejsce urodzenia | 19 stycznia 1922 Gwoździec, Polska |
| Data i miejsce śmierci | 27 grudnia 2007 Warszawa, Polska |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
| Profil w bazie IMDb | |
Jerzy Kawalerowicz (ur. 19 stycznia 1922 w Gwoźdźcu koło Kołomyi na Ukrainie, zm. 27 grudnia 2007 w Warszawie), polski reżyser i scenarzysta ormiańskiego pochodzenia[1].
Spis treści |
[edytuj] Życie
[edytuj] Młodość
Urodził się i wychował na południowych kresach Rzeczpospolitej, w obecnej Ukrainie. Był synem kierownika urzędu pocztowego, który pracował też jako zarządca majątku ziemskiego. Według tradycji rodzinnej, ojciec jego był z pochodzenia Ormianinem i kilka pokoleń wcześniej nazwisko rodziny brzmiało Kavalarian. Po wojnie, w latach 1946–1949 Jerzy Kawalerowicz studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Instytucie Filmowym. Karierę filmową zaczynał jako asystent reżysera przy filmie Wandy Jakubowskiej Ostatni etap (1948).
[edytuj] Przedstawiciel polskiej szkoły filmowej
Stworzył szereg filmów, które wywołały rozgłos na całym świecie. Swoimi filmami współtworzył zjawisko określane jako polska szkoła filmowa. Otrzymał za nie najważniejsze nagrody filmowe - m.in. Nagrodę Specjalną w Cannes i nominację do Oscara.
[edytuj] Kierownik artystyczny "KADRu"
Od 1955 kierował Zespołem Filmowym "Kadr", obecnie Studio Filmowe Kadr. Jako kierownik artystyczny tego zespołu realizatorów filmowych, wyprodukował około stu filmów najwybitniejszych polskich reżyserów: Andrzeja Munka, Andrzeja Wajdy (m.in. Popiół i Diament}, Jerzego Antczaka (m.in. Noce i Dnie), Kazimierza Kutza (m.in. Nikt nie woła), Janusza Morgensterna (m.in. Do widzenia do jutra), Tadeusza Konwickiego (m.in. Ostatni dzień lata, reż. razem z Janem Łomnickim), Juliusza Machulskiego (m.in.Vabank).
[edytuj] Pierwszy prezes SFP
Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Funkcję tą sprawował przez wiele kadencji, w trudnych dla kinematografii latach konfliktów z ówczesną komunistyczną administracją Polski.
[edytuj] Wykładowca i działacz społeczny
Od 1980 był wykładowcą PWSFTViT. W latach 1954–1990 był członkiem PZPR, w latach 1985–1989 sprawował mandat posła na Sejm IX kadencji. Został uhonorowany doktoratem honoris causa Uniwersytetu Sorbona II w Paryżu, 1998 i PWSFTViT w Łodzi w 2001.
[edytuj] Ostatnie tygodnie życia, śmierć i pogrzeb
Cztery tygodnie przed śmiercią doznał wylewu[2], zapadł w śpiączkę. Zmarł nie odzyskując przytomności w wieku 85 lat[3].
7 stycznia 2008 roku w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach została złożona urna z prochami Jerzego Kawalerowicza. W ostatniej drodze artyście towarzyszyła rodzina, przyjaciele, współpracownicy oraz liczni wielbiciele talentu reżysera, m.in. prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz, minister kultury Bogdan Zdrojewski, reżyserzy Andrzej Wajda, Juliusz Machulski, Andrzej Żuławski; aktorzy Barbara Brylska, Michał Bajor i Jerzy Zelnik.
[edytuj] Filmografia
- scenarzysta
- Gromada (1951)
- Celuloza (1953-1954)
- Pod gwiazdą frygijską (1954)
- Prawdziwy koniec wielkiej wojny (1957)
- Pociąg (1959)
- Matka Joanna od Aniołów (1960)
- Faraon (1966)
- Gra (1968)
- Magdalena (tytuł oryginalny: Maddalena, 1971)
- Śmierć prezydenta (1977)
- Spotkanie na Atlantyku (1980)
- Austeria (1983)
- Jeniec Europy (1989)
- Dzieci Bronsteina (tytuł oryginalny: Bronsteins Kinder, 1990)
- Za co? (1995)
- Quo vadis (2001)
- reżyser
- Gromada (1951)
- Celuloza (1953-1954)
- Pod gwiazdą frygijską (1954)
- Cień (1956)
- Prawdziwy koniec wielkiej wojny (1957)
- Pociąg (1959)
- Matka Joanna od Aniołów (1960)
- Faraon (1966)
- Gra (1968)
- Magdalena (tytuł oryginalny: Maddalena, 1971)
- Śmierć prezydenta (1977)
- Spotkanie na Atlantyku (1980)
- Austeria (1983)
- Jeniec Europy (1989)
- Dzieci Bronsteina (tytuł oryginalny: Bronsteins Kinder, 1990)
- Za co? (1995)
- Quo vadis (2001)
[edytuj] Linki zewnętrzne
Jerzy Kawalerowicz w bazie filmweb.pl
[edytuj] Bibliografia:
- Dipont M., Zawiśliński S., Faraon kina, Warszawa 1997
- Kawalerowicz J., Więcej niż kino, oprac. Kuśmierczyk S., Zawiśliński S., Warszawa 2001
- Księga "Kadru", red. Zawiśliński S., Kuśmierczyk S., Warszawa 2002
Przypisy
- ↑ Informacja na podstawie biuletynu Ormiańskiego Towarzystwa Kulturalnego
- ↑ Barbara Hollender. ""Siedemnaście razy żyłem dzięki filmom"", Rzeczpospolita, 2007-12-27.
- ↑ PAP/IAR. "Zmarł Jerzy Kawalerowicz", Wirtualna Polska, 2007-12-27.
