Michał Bajor
Z Wikipedii
| Michał Bajor | |
 |
|
| Data i miejsce urodzenia | 13 czerwca 1957 Głuchołazy, Polska |
| Ważne role | |
| Michał w filmie Limuzyna Daimler Benz Neron w Quo vadis |
|
| Strona domowa | |
| Profil w bazie IMDb | |
| Profil w bazie filmpolski.pl | |
| Profil w bazie e-teatr.pl | |
| Profil w bazie Filmweb.pl | |
| Michał Bajor | |
| Pochodzenie | Polska |
| Instrument | wokal |
| Gatunek | pop piosenka aktorska ballada |
| Zawód | piosenkarz |
| Aktywność | 1970-nadal |
| Powiązania | Jacques Brel |
| Współpracownicy | |
| Włodzimierz Korcz Wojciech Młynarski Piotr Rubik Janusz Stokłosa |
|
Michał Bajor (ur. 13 czerwca 1957 w Głuchołazach) polski aktor i piosenkarz. Syn aktora Ryszarda Bajora, brat Piotra Bajora (również aktora).
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Od dzieciństwa związany ze środowiskiem scenicznym w Opolu, gdzie jego ojciec był aktorem w teatrze lalek. Pobierał lekcje tańca oraz gry na fortepianie. Dziecięcy debiut aktorski miał miejsce w Czerwonym Kapturku, w którym zagrał Wilka.
W 1970 roku zadebiutował jako piosenkarz na eliminacjach festiwalu w rodzinnym mieście Opolu. W 1973 wygrał na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze brawurowym wykonaniem piosenki Siemionowna, po czym został zaproszony do udziału w XIII Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. W latach 1975-1976 brał udział w koncertach razem z orkiestrami Henryka Debicha i Stefana Rachonia.
Karierę filmową rozpoczął w 1975 roku u Agnieszki Holland w filmie Wieczór u Abdona razem z gwiazdą Beatą Tyszkiewicz. Został przyjęty na PWST w Warszawie. Podczas studiów w 1979 roku wystąpił w warszawskim Teatrze Ateneum w sztuce Equus Petera Shaffera. (Z teatrem tym współpracował do 1994 roku). Studia aktorskie ukończył w 1980 roku. W następnych latach występował w filmach, współpracując z różnymi reżyserami: Filipem Bajonem, Barbarą Sass, Edwardem Żebrowskim, Feliksem Falkiem, Krzysztofem Kieślowskim. W 1988 roku wziął udział w nominowanym do Oscara filmie Istvána Szabó Hanusen u boku Klausa-Marii Brandauera.
W 1987 roku nagrał swoją pierwszą muzyczną płytę Michał Bajor Live. Wykonał tam utwory m.in. francuskiego autora Jacques'a Brela, z którym powiązał swoją dalszą sceniczną karierę. W 1993 wystąpił w Teatrze Buffo u Janusza Stokłosy i Janusza Józefowicza. W 2000 roku wystąpił w filmie Quo vadis Jerzego Kawalerowicza, grając rolę cezara Nerona.
Na scenie muzycznej współpracuje z takimi kompozytorami, jak: Włodzimierz Korcz, Janusz Strobel, Jarosław Kukulski, Jerzy Satanowski, Hadrian Filip Tabęcki, Paweł Stankiewicz, Marcin Nierubiec i Piotr Rubik. Śpiewa teksty m.in.: Władysława Broniewskiego, Juliana Tuwima, Wojciecha Młynarskiego czy Jonasza Kofty.
[edytuj] Spektakle teatralne
[edytuj] Role
- 1979 - Equus jako Allan Strang (reż. Andrzej Rozhin)
- 1979 - Do piachu jako Johny Foce (reż. Tadeusz Łomnicki)
- 1980 - Opera za trzy grosze jako Kapelmajster-Archanioł (reż. Ryszard Peryt)
- 1981 - Po Hamlecie jako Junior (reż. Janusz Warmiński)
- 1982 - Ścisły nadzór jako Moryś (reż. Romuald Szejd)
- 1982 - Śmierć Dantona jako Kamil Demoulins (reż. Kazimierz Kutz)
- 1982 - Niebo zawiedzionych (reż. Lena Szurmiej)
- 1983 - Z życia dżdżownic (reż. F. Bajon)
- 1983 - Pornografia jako Karol (reż. Andrzej Pawłowski)
- 1983 - Słodkie miasto jako Głos Rossa (reż. Emilian Kamiński)
- 1983 - Syn marnotrawny jako Arlekin (reż. Adam Hanuszkiewicz)
- 1984 - Trans-Atlantyk jako Syn Ignac (reż. A. Pawłowski)
- 1985 - Brel (reż. E. Kamiński, W. Młynarski)
- 1985 - Maria i Woyzeck jako Błazen I (reż. A. Hanuszkiewicz)
- 1990 - Czerwony stoliczek (reż. Andrzej Strzelecki)
- 1993 - Music Hall - rewia (reż. Wowo Bielicki)
- 1994 - Nie opuszczaj mnie (reż. Janusz Józefowicz)
- 1994 - Bajor w Buffo (reż. J. Józefowicz)
- 1994 - Evita jako Che Guevara (reż. Marcel Kochańczyk)
- 1995 - Odchodzić (reż. A. Rozhin)
- 1997 - Ewa Hitler pali camele jako Reporter (reż. Jacek Koprowicz)
- 2004 - Za kulisami - recital
- 2004 - Świętokrzyska Golgota (reż. Jerzy Zoń)
[edytuj] Teatr Telewizji
- 1980 - Do potomnego (reż. Andrzej Łapicki)
- 1980 - Proces jako Syn woźnego (reż. A. Holland, Laco Adamik)
- 1981 - Samotnik jako Baldwin (reż. Andrzej Domalik)
- 1982 - Irydion jako Heliogabal (reż. Jan Englert)
- 1984 - Candida (Kandyda) jako Eugeniusz Marchbanks (reż. M. Kochańczyk)
- 1984 - Elżbieta królowa Anglii (reż. L. Adamik)
- 1987 - Herbatka z nieobecnym jako Chłopak (reż. Andrzej Sapija)
- 1989 - Grzechotka jako Percy (reż. B. Sass)
[edytuj] Inne formy twórczości
- 1980 - Opera za trzy grosze (reż. Ryszard Peryt) - asystent reżysera
- 1983 - Syn marnotrawny (reż. A. Hanuszkiewicz) - asystent reżysera
- 2005 - Emigranci (reż. Dominik Nowak, Piotr Sieklucki) - muzyka
[edytuj] Filmografia
- Wieczór u Abdona (1975) jako Michaś
- Polskie drogi (1976) jako GL-owiec (gościnnie)
- W biały dzień (1980) jako Biały
- Bajki na dobranoc (1980) jako Wojciech Janicki
- Był jazz (1981) jako Tomek
- Limuzyna Daimler Benz (1981) jako Michał
- Klakier (1982) jako Fred
- Cień już niedaleko (1984) jako asystent dyrektora
- Ratunek dla miasta (Spasenieto, 1984) jako Porucznik Vogel, dowódca zmotoryzowanej kolumny
- Bez końca (1984) jako aplikant
- Przeznaczenie (1984) jako syn Kazimierza Przerwy-Tetmajera
- Medium (1985) jako aspirant Krank
- Na srebrnym globie (1987) jako Marek (głos)
- Hanussen (1988) jako prowokator
- Alchemik (1988) jako Książę Fryderyk
- Historia niemoralna (1990) jako Piotr
- Ucieczka z kina Wolność (1990) jako Krytyk filmowy
- Słodko gorzki (1996) jako Buk
- Quo vadis (2001) jako Neron
- Psie serce (2002-2003) jako głos psa Tamina
- Gran Hotel (2008)
[edytuj] Dyskografia
- Live (1987)
- Nowe Piosenki (1988)
- 24 x Bajor (1991)
- Kolędy (1991)
- Michał Bajor '93 (1993)
- Kings and Queens (1993)
- Michał Bajor '95 (1995)
- Uczucia (1998), złota płyta
- Piosenki dla dzieci (1999)
- W dzień Bożego Narodzenia (1999)
- Kocham jutro (2000)
- Błędny rycerz. Złota kolekcja (2000, złota płyta)
- Quo vadis. Muzyka filmowa (2001)
- Twarze w lustrach (2002)
- Za kulisami (2004)
- Live 30/30. Największe przeboje (2005), złota płyta
- Inna bajka (2007)
[edytuj] Najważniejsze piosenki
- Chciałbym
- Co ma przeminąć...
- Grande valse brillante
- Ja wbity w kąt
- Lustro
- Mandalay
- Nie chcę więcej
- Nie opuszczaj mnie
- Oddaj mi samotność
- Ogrzej mnie
- Pali się
- Taka miłość w sam raz
- Tylko w moich snach
- Walc na tysiąc pas
[edytuj] Nagrody i wyróżnienia
- 1973 - główna nagroda na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze
- 1981 - wyróżnienie na FPFF w Gdańsku za rolę w filmie W biały dzień
- 1982 - JANTAR'82 na X Koszalińskich Spotkaniach Filmowych "Młodzi i Film" za rolę w filmie Limuzyna Deimler Benz w reżyserii Filipa Bajona
- 1985 - Nagroda im. S. Wyspiańskiego I stopnia za osiągnięcia aktorskie w latach 1983-85 w teatrze, filmie i na estradzie
- 1985 - nagroda specjalna Telewizji Polskiej na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu za wykonanie songów Bertolda Brechta
- 1994 - Srebrny As - nagroda Polish Promotion Corporation
- 1997 - najlepszy rozmówca programu Godzina Szczerości w plebiscycie widzów
- 1998 - Złota Spinka - nagroda redakcji "Nowej Trybuny Opolskiej"
- 2006 - statuetka "Przyjaciel Zaczarowanego Ptaszka" - nagroda dla przyjaciela ogólnopolskiego festiwalu dla osób niepełnosprawnych utalentowanych wokalnie na Festiwalu Piosenki Zaczarowanej w Krakowie
[edytuj] W telewizji
- Szansa na sukces (juror)
- Od przedszkola do Opola
- 2002 - Wykrywacz kłamstw
- 2003 - Twarze w lustrach – recital
- 2003 - Wideoteka Dorosłego Człowieka
- 2004 - Anioły Europy
- 2004 - Trzymaj się swoich chmur – Piosenki Seweryna Krajewskiego (25. PPA)
- 2005 - Imiennik Dwójki: Kwiecień
- Mój pierwszy raz
[edytuj] Informacje dodatkowe
- Jego matka, Maria, była nauczycielką nauczania początkowego.
- W 2001 roku podczas VI Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd.
