Kamieniec (województwo zachodniopomorskie)
Z Wikipedii
Współrzędne: 53°18' N 14°26' E
| Kamieniec | |
| Województwo | zachodniopomorskie |
| Powiat | policki |
| Gmina | Kołbaskowo |
| Sołtys | Zenon Lewandowski |
| Położenie | 53° 18' N 14° 26' E |
| Liczba mieszkańców • liczba ludności |
300 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
91 |
| Tablice rejestracyjne | ZPL |
Położenie wsi |
|
|
Położenie na mapie Polski
  Kamieniec
|
|
Kamieniec (niem. Schöningen) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Kołbaskowo, w odległości 16 km na południowy zachód od Szczecina przy drodze lokalnej z Kołbaskowa do Pargowa, w pobliżu granicy z Niemcami.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.
[edytuj] Historia
W rejonie wsi ciągłość osadnicza trwa od okresu kultury łużyckiej. Na wzniesieniu zwanym Świętą Górą (45 m n.p.m.) odkryto pozostałości grodziska wczesnośredniowiecznego z IX-X wieku. Również w pobliżu dzisiejszego Kamieńca, na zachodnich stokach wału morenowego, tzw. Wału Bezleśnego, rozciągającego się na przestrzeni kilkunastu kilometrów - od Bezrzecza do brzegu Odry w Siadle Dolnym, odkryto pozostałości osad. W okolicy wsi znaleziono ponad czterokilogramowy skarb monet i ozdób z początku XI wieku świadczący o istniejącym pradawnym szlaku handlowym wzdłuż Odry. W 1124 roku przebywała tu misja chrystianizacyjna biskupa Ottona z Bambergu. Wieś opustoszała na przełomie XI i XII wieku.
Pierwsze udokumentowane wzmianki o wsi pochodzą z 1203 roku, kiedy to była własnością biskupa kamieńskiego. Od roku 1243 dziesięcinę ze wsi pobierał szczeciński klasztor cysterek, a od 1300 kościół św. Jakuba ze Szczecina.
[edytuj] Zabytki
We wsi znajduje się XIII wieczny kościół z ciosanego kamienia. Jest budowlą salową, prostokątną, orientowaną, bez chóru, z dobudowaną od zachodu wieżą, szerszą aniżeli nawa. Wieża wzniesiona na planie prostokąta posiadała pierwotnie jeszcze dwie szachulcowe, odeskowane kondygnacje, które uległy zniszczeniu.
Elewacje ścian wykonane są z kwadr granitowych ułożonych w regularne warstwy. Od strony zachodniej w elewacji wieży znajduje się portal główny, ostrołukowy, trzykrotnie schodkowany z klińców granitowych, dokładnie obrobionych. W ścianie południowej i północnej znajdują się również portale ostrołukowe, dwuuskokowe, wykonane z klińców granitowych, dokładnie obrobionych. Ściana wschodnia posiada trzy okna, a w jej szczycie znajduje się oculus w obramieniu ceramicznym.
Kościół ucierpiał znacznie podczas II wojny światowej i w stanie ruiny pozostawał aż do roku 1978. Po przebudowie portale w ścianie południowej i północnej pozostają zamurowane przy użyciu innego materiału, nie licującego z elewacją ścian. Wszystkie otwory okienne mocno rozglifione posiadają zmienione ceramiczne zwieńczenia.
Całość budowli nakryta jest ceramicznym dachem dwuspadowym. Hełm wieży natomiast pokryty jest ocynkowaną blachą.
Na wyposażeniu kościoła znajdują się następujące zabytkowe przedmioty:
- Ołtarz ambonowy z XVIII wieku.
- Empora chórowa z malowanymi scenami biblijnymi (1750).
- Epitafium z drewna dla pułkownika Jana Karola von Lappenow (1729).
- Obraz ukrzyżowania (1700).
- Misa chrzcielna (1693).
- Kielich (1651).
- Dzwon odlany przez Jana Henryka Schmidta (1714).
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy: Autopilot • Google Maps • Szukacz • Targeo • Zumi
- Zdjęcia satelitarne: Google Maps • Wikimapia • Zumi
