Karabin maszynowy MG 81
Z Wikipedii
| Flugzeugmaschinengewehr MG 81 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Niemcy |
| Producent | Mauser Werke AG |
| Rodzaj | lotniczy karabin maszynowy |
| Historia | |
| Prototypy | 1938 |
| Wyprodukowano | >46 000 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,92 mm |
| Nabój | 7,92 x 57 mm Mauser |
| Taśma nabojowa | taśma rozsypna Gurt 34 |
| Wymiary | |
| Długość | 965 mm |
| Długość lufy | 475 mm |
| Masa | |
| broni | 8,0 kg (wersja naziemna) 12,9 kg (MG 81Z) |
| karabinu właściwego | 6,5 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 706 m/s (amunicja standardowa sS) 760 - 790 m/s (amuncja o wzmocnionym ładunku prochowym V-Patrone) |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 1600 strz./min |
MG 81 to lotniczy karabin maszynowy (Flugzeugmaschinengewehr MG 15) kalibru 7,92 mm opracowany przez zakłady Mauser Werke AG w 1938 roku. Używany przez Luftwaffe podczas II wojny światowej jako uzbrojenie obronne w ruchomych i stałych stanowiskach strzeleckich większości bombowców i samolotów obserwacyjnych zamiast wycofanych w 1940 MG 15 i MG 17. Broń ta charakteryzowała się większą od poprzedników szybkostrzelnością i możliwością zasilania z taśm amunicyjnych z obu stron. Na jego bazie powstał sprzężony karabin MG 81Z (z od niemieckiego zwilling - bliźniak) składający się z dwóch MG 81 wyzwalanych jednym spustem. Jako uzbrojenie stałe MG 81 mógł być przeładowywany elektropneumatycznie. Stopniowo zastępowany przez skuteczniejsze uzbrojenie o większym kalibrze trafił na uzbrojenie wojsk naziemnych, gdzie w wersji MG 81Z używany był jako karabin przeciwlotniczy. Ogólnie wyprodukowano ponad 46 000 sztuk tego karabinu z czego 33 164 w wersji MG 81z.
Do zasilania MG 81 używano standardowych taśm z amunicją 7,92 mm takich samych jak w MG 34 i MG 42. Duża szybkostrzelność będąca zaletą karabinu jako uzbrojenia lotniczego była dość problematyczna w zastosowaniach naziemnych.
