Kościół św. Michała w Sławie
Z Wikipedii
[edytuj] Kościół Parafialny pw. Michała Archanioła w Sławie
Kościół Parafialny pw. Michała Archanioła, pierwotnie drewniany, po raz pierwszy wzmiankowany został w 1404 roku. W 1604 roku wzniesiony jako murowany przez Melchiora von Rechenberga, właściciela Sławy od 1587 roku. Rzut budowli nawiązywał do schematu średniowiecznego. Jednoprzestrzenne wnętrze nakryte było sklepieniem, którego typ wykształcił się w II poł. XVI wieku. Nad usytuowaną od pn. zakrystią, umieszczono lożę dostępną schodami od zewnątrz, obecnie nieistniejącą. Jako przyzamkowy kościół szlachecki oprócz sakralnej pełnił również funkcję memoratywną - we wnętrzu znalazły się liczne epitafia upamiętniające przedstawicieli rodu Rechenbergów. Epitafia z piaskowca znajdowały się wmurowane za ołtarzem głównym ( m.in. epitafium Anny von Glaubitz, podwójne epitafium Hansa von Rechenberga, epitafium nieznanej piętnastoletniej dziewczynki, cztery epitafia dzieci Siegmunda von Rechenberga oraz na ścianach wieży - epitafium Nicola von Rechenberga ). W 1524 roku kościół został przejęty przez ewangelików. Jednak w wyniku wojny 30-letniej protestanckie świątynie były zwracane katolikom. W Sławie urządzono wyścig konny, decydujący do kogo należeć ma kościół. Wygrali go katolicy, a dwie podkowy zdjęte z kopyt zwycięskiego konia przybito do okien na zewnątrz świątyni. Kościół renesansowy z neoromańską kruchtą od pd. Orientowany na wschód, usytuowany na zach. od rynku i na pn. od zespołu pałacowego. Murowany, wzniesiony z kamienia polnego i cegły, otynkowany z wyjątkiem kruchty.Posiada prostokątną nawę i trójboczne prezbiterium. Po stronie pn. usytuowana dwukondygnacyjna kaplica, po stronie pd. - dwukondygnacyjna kruchta. Od zach. kwadratowa wieża, w górnej kondygnacji przechodząca w ośmiobok. Otwory okienne są zamknięte łukiem pełnym. Wieża posiada przypory, sięgające połowy wysokości, elewacje górnej kondygnacji zdobione fryzem arkadkowym, w zwieńczeniu ośmioboczna iglica. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami wypełnionymi stiukową dekoracją imitującą żebra wsparte na filarach. W kruchcie i wieży sklepienie kolebkowe z lunetami, w kaplicy - sklepieni kolebkowo-krzyżowe ze stiukowymi żebrami. Z elementów ruchomego wyposażenia kościoła należy wymienić:
- Ołtarz główny z początku XVII wieku z przedstawieniem Ukrzyżowanego Chrystusa. W XVIII wieku poddany barokizacji, zawierający relikty wcześniejszego ołtarza z 1560 roku, którymi są drewniane polichromowane skrzydła, umieszczone na rewersie obecnych skrzydeł. Architektoniczny, w części centralnej zawierający płaskorzeźbę Chrystusa Ukrzyżowanego, na skrzydłach bocznych sceny pasyjne ("Modlitwa w Ogrójcu", "Biczowanie", "Umywanie nóg", "Złożenie do grobu" ), w zwieńczeniu natomiast scenę Zmartwychwstania.
- Ambona z 1619 roku ufundowana przez Annę von Niebelschutz, córkę Melchiora von Rechenberga. W XVIII wieku uzupełniona o schody. Manierystyczna, wykonana z piaskowca polichromowanego. Składa się z kolistej mównicy ustawionej na jońskiej kolumnie oplecionej winoroślą, prostokątnego ganku oraz baldachimu. Parapet korpusu z pilastrami wypełniają cztery płaskorzeźby: Biblia ze świecą, wąż, Mojżesz z tablicami Dekalogu oraz Baranek Boży. Z tyłu umieszczona tablica fundacyjna, nad nią baldachim w kształcie gwiazdy. Na spodniej stronie baldachimu przedstawienie gwiaździstego nieba ze słońcem, księżycem i kometą, w zwieńczeniu figurki lwów podtrzymujące cztery kartusze z herbami fundatorki.
- Ołtarz boczny późnobarokowy, wzniesiony w II poł. XVIII wieku, kulisowy, architektoniczny, z glorią w zwieńczeniu.
- Figura Chrystusa Frasobliwego z poł. XVI wieku, późnogotycka, drewniana, przeniesiona z Bojadeł.
- Prospekt organowy z poł. XVIII wieku, późnobarokowy. Po 1945 roku przeniesiony z nieużytkowanego zboru ewangelickiego w Sławie.
Pierwszym po wyzwoleniu proboszczem w Sławie był ks. prałat Kazimierz Tomkiewicz. Obecnie od ponad 20 lat funkcję tę pełni ks. dziekan Zenon Prędki.
