Kościół Bożego Ciała w Szprotawie
Z Wikipedii
Kościół Bożego Ciała (Corpus Christikirche ) w Szprotawie.
Spis treści |
[edytuj] Legenda
Kaplica została zbudowana w niecodziennych okolicznościach. Wiąże się z nią legenda. W 1553 roku ksiądz odprawiający mszę świętą w dniu Bożego Ciała, zwątpił w możliwość przemiany chleba w Ciało Chrystusa. W pewnym momencie hostia trzymana przez księdza uniosła się w górę, i zaczęła płynąć w powietrzu. Przerażony ksiądz i uczestnicy mszy świętej poruszali się za płynącą hostią, która zatrzymała się w miejscu, w którym dziś zaczyna się ulica Warszawska. Niestety zatrzymała się tak wysoko, że nikt nie mógł jej dosięgnąć. Wierni modlili się klęcząc, ale cud trwał nadal. W niedługim czasie na miejsce przybyła przeorysza szprotawskiego klasztoru Magdalenek Barbara von Schoenaich. Znana była z wielkiej pobożności. Otóż hostia unosząca się nad ludźmi obniżyła się nad głową przeoryszy, która wzięła hostię w dłoń i przekazała ją kapłanowi. Ksiądz umieścił ją w tabernakulum, ale cudownym sposobem hostia ciągle przemieszczała się, i znajdowano ją w różnych miejscach w kościele. Wkrótce po tych wydarzeniach w miejscu wskazanym przez hostię wybudowano niewielki kościółek pod wezwaniem Ciała Chrystusa.
[edytuj] Historia
W czasie reformacji luteranie zburzyli kościół, jednak klasztor Magdalenek w wyniku długiej walki z władzami miasta otrzymał pozwolenie na odbudowę kościółka. 5 października 1729 roku na rozkaz cesarza Karola VI Habsburga rada odbudowuje kościół. Uroczyste otwarcie kościoła odbyło się w 1748 roku.Do II wojny światowej odprawiano w niej uroczyste msze w święto Bożego Ciała. Dodatkowo służyła jako kaplica cmentarna. Po wojnie kościółek został zniszczony przez czerwono armistów. Ruiny kapliczki przetrwały do lat 60. XX wieku. W końcu zniszczona świątynia została rozebrana. Dziś w miejscu tym stoi dom jednorodzinny.
[edytuj] Ciekawostki
Po rozbiórce ruin w miejscu tym został zbudowany dom w kształcie "grzyba", w którym podobno straszyło, pewien lekarz zakwaterowany w "grzybku" pewnej nocy uciekł w popłochu. W latach 90. XX wieku nowy właściciel posiadłości zburzył "grzybka" i wybudował dom.
[edytuj] Literatura
- Maciej Boryna, Tajemnice Szprotawy i okolic, 2001.
- Krzysztof Wachowiak, Corpus Christikirche, praca niepublikowana, Szprotawa, 2005.
- Materiały własne Muzeum Ziemi Szprotawskiej, 2007
