Kokcydioidomikoza
Z Wikipedii
 |
Kokcydioidomikoza |
| ICD-10: |
B38
|
|
B38.0 Ostra kokcydioidomikoza płucna |
|
| B38.1 Przewlekła kokcydioidomikoza płucna | |
| B38.2 Kokcydioidomikoza płucna, nie określona | |
| B38.3 Kokcydioidomikoza skórna | |
| B38.4 Kokcydioidomikozowe zapalenie opon mózgowych | |
| B38.5 | |
| B38.6 | |
| B38.7 Kokcydioidomikoza rozsiana | |
| B38.8 Inne postacie kokcydioidomikozy | |
| B38.9 Kokcydioidomikoza, nie określona | |
Kokcydioidomikoza - grzybica wywoływana przez Coccidioides immitis.
Występuje endemicznie głównie w południowo-zachodnich stanach USA, północnym Meksyku i niektórych obszarach Ameryki Południowej, ale notowano zawleczenia choroby do innych krajów.
Spis treści |
[edytuj] Etiologia
Coccidioides immitis wykrywa się w zasadowych glebach. Zakażenie następuje zwykle poprzez aspirację konidiów grzyba.
[edytuj] Objawy i przebieg
Kokcydioidomikoza przebiega w 50% bezobjawowo lub jako krótkotrwała infekcja dróg oddechowych. W 7-28 dni po ekspozycji mogą wystąpić objawy grypopodobne (gorączka, kaszel, ból głowy, nocne poty), które w większości przypadków wycofują się samoistnie. Czasami na tułowiu i kończynach występuje drobna wysypka plamista lub plamisto-grudkowa.
U 5-10% pacjentów, u których doszło do postaci objawowej, rozwijają się przewlekła postać płucna ze zmianami guzkowatymi i cienkościennymi jamkami.
W kilka tygodni - miesięcy od infekcji pierwotnej u kolejnych 5% pacjentów opisuje się postać rozsianą - szerzenie choroby na kości, stawy, skórę i utkanie podskórne a także ośrodkowy układ nerwowy. U 25% chorych z postacią rozsianą rozwija się zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
[edytuj] Diagnostyka
Grzyba wykrywa się w mikroskopowym badaniu mikologicznym materiału pobranego od chorego (zeskrobiny skórne, plwocina, popłuczyny oskrzelowe, płyn mózgowo-rdzeniowy), badaniu histopatologicznym bądź poprzez hodowlę.
[edytuj] Leczenie[1]
W większości przypadków postępowanie jest wyczekujące, zakażenie ulega samoleczeniu. Pacjenci, u których dochodzi do ostrego rozwoju choroby lub z grupy wysokiego ryzyka (stany obniżenia odporności) wymagają wielomiesięcznej, a nawet wieloletniej farmakoterapii przeciwgrzybiczej (flukonazol, itrakonazol) oraz ewentualnie interwencji chirurgicznej. Amfoterycyna B jest rezerwowana dla najcięższych przypadków oraz leczenia w przebiegu ciąży.
