Komosa strzałkowata
Z Wikipedii
| Komosa strzałkowata | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | goździkowce |
| Rodzina | komosowate |
| Rodzaj | komosa |
| Gatunek | komosa strzałkowata |
| Nazwa systematyczna | |
| Chenopodium bonus-henricus L. | |
| Synonimy | |
| Chenopodium henricus | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Komosa strzałkowata (Chenopodium bonus-henricus L.) - gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny komosowatych. Zwyczajowo nazywana bywa mączyńcem. Występuje w Europie i Azji, oraz w Ameryce (tam jako gatunek zawleczony). W Polsce jest rzadka, występuje na całym obszarze, ale najliczniej w zachodniej części kraju. Status gatunku we florze Polski: archeofit.
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Stosunkowo gruba, wzniesiona i rozgałęziająca się, o wysokości 15 – 60 cm.
- Liście
- Stosunkowo duże, długoogonkowe liście są trójkątnie oszczepowate, na końcu zaostrzone. Są całobrzegie i faliste, trochę lepkie i pokryte mączystym nalotem.
- Kwiaty
- Kwiatostan złożony, wyrastający w kątach liści. Drobne, zielonawe kwiaty, wyrastają w kłębikach, które z kolei tworzą kłosokształtne kwiatostany. Zewnętrzne kwiaty w kłębikach są 3 – 4-dzielne, ich słupki są spłaszczone z boków, czasami brak pręcików. Kwiaty wewnętrzne są 5-dzielne, ich słupki są spłaszczone od góry. Kwitnie od maja do sierpnia, jest wiatropylna.
- Owoc
- Drobne, spłaszczone orzechy.
- Biotop, wymagania
- Roślina ruderalna - rośnie na śmietniskach, przychaciach, przydrożach. W górach rośnie także na łąkach. Jest też jednym z chwastów w uprawach rolniczych. Chamefit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Chenopodietum boni-henrici.
[edytuj] Ciekawostki
- Od czasów prehistorycznych aż do XVIII wieku wiele gatunków komos było zbieranych i uprawianych jako rośliny jadalne. Zjadano młode liście i nasiona, z których można robić mąki i kaszę. Komosa strzałkowata nie ma takich własności trujących, jak komosa biała, która również była zjadana (po przegotowaniu i odcedzeniu).
- Jeszcze w czasach współczesnych – w czasie I i II wojny światowej, czy na przednówku ludność ratowała się od głodu i szkorbutu zjadając ziele i nasiona komosy.
- Ziele wykorzystywano w lecznictwie ludowym jako środek antyseptyczny, a korzeń do leczenia grzybicy skóry.
[edytuj] Bibliografia
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
