Korpus Oficerów Żandarmerii 1816-1830

Z Wikipedii

Korpus Oficerów Żandarmerii 1816-1830 - oficerowie Wojska Polskiego pełniący służbę w Korpusie Żandarmerii w latach 1816-1830.

17 października 1817 car Rosji i król Polski, Aleksander I wydał dekret o utworzeniu Żandarmerii w Królestwie Polskim. Wspomniany akt prawny między innymi zawierał etat formacji zgodnie, z którym w Korpusie Żandarmerii powinno pełnić służbę 43 oficerów, w tym jeden pułkownik, jeden podpułkownik lub major, 8 kapitanów i 33 poruczników lub podporuczników (szczegółową organizację korpusu zobacz w: Dywizjon Karabinierów Konnych). Dowódca korpusu podlegał generałowi jazdy Aleksandrowi Rożnieckiemu. Organizatorem korpusu i jego pierwszym dowódcą został płk Stanisław Dulfus. Na to stanowisko został wyznaczony dzięki poparciu gen. Rożnieckiego, któremu opłacił się kwotą 2000 dukatów. W roku 1817 stan faktyczny oficerów żandarmerii znacząco odbiegał od stanu etatowego. Poza jednym pułkownikiem i jednym podpułkownikiem służbę pełniło aż 22 kapitanów oraz 13 poruczników i 8 podporuczników:

1. pułkownik Stanisław Dulfus
2. podpułkownik Antoni Wieniawski
3. kapitan Ignacy Rozmysłowski
4. kapitan Wincenty Radzikowski
5. kapitan Tomasz Łuczycki
6. kapitan Kacper Wężyk
7. kapitan Ignacy Drozd (Drost)
8. kapitan Józef Marchocki
9. kapitan Kazimierz Olexiński
10. kapitan Donat Porzycki
11. kapitan Józef Błeszyński
12. kapitan Michał Oyrzanowski
13. kapitan Józef Czerniewski
14. kapitan Karol Michaelis
15. kapitan Mikołaj Siciński (Sieciński)
16. kapitan Jerzy Lewartowski
17. kapitan Walery Kleszczyński
18. kapitan Jakub Jurgaszko
19. kapitan Benedykt Peszyński
20. kapitan Antoni Rożański
21. kapitan Stefan Szlagowski
22. kapitan Nikodem Miracki
23. kapitan Józef Urbanowski
24. kapitan Antoni Malski
25. porucznik Wiktor Karsznicki
26. porucznik Franciszek Ciołkowski
27. porucznik Franciszek Milewski
28. porucznik Ignacy Tarnowski
29. porucznik Kazimierz Lemański
30. porucznik Telesfor Borowski
31. porucznik Feliks Załęski
32. porucznik Jan Walicki
33. porucznik Stanisław Zawadzki
34. porucznik Xawery Woynarowski
35. porucznik Józefat Kadłubiski
36. porucznik Karol Remiszewski
37. porucznik Maciej Siodołkiewicz
38. podporucznik Mateusz Malinowski
39. podporucznik Józef Bohdanowicz
40. podporucznik Jan Kacper Krassowski
41. podporucznik Kazimierz Woycicki
42. podporucznik Kacper Tokarski
43. podporucznik Józef Floręcki
44. podporucznik Stanisław Goliszewski
45. podporucznik Andrzej Popielnicki

Po pierwszym roku funkcjonowania Żandarmerii z jej szeregów ubyła ¼ oficerów. Zapewne był to wystarczający okres czasu by stwierdzić niezdatność części oficerów do służby w formacji na poły wojskowej na poły policyjnej. Pozostali uzyskali przeniesienia do oddziałów piechoty i jazdy oraz Korpusu Weteranów i Inwalidów:

1. kpt. Kazimierz Olexiński odszedł ze służby,
2. kpt. Józef Błeszyński oficer na „reformie” ^[1] przydzielony do Pułku 4 Strzelców Konnych,
3. kpt. Ignacy Rozmysłowski przeniesiony do Pułku 3 Strzelców Pieszych,
4. kpt. Stefan Szlagowski przeniesiony do Pułku 5 Piechoty Liniowej,
5. por. Ignacy Tarnowski (nie figuruje w Roczniku 1818),
6. por. Telesfor Borowski (nie figuruje w Roczniku 1818),
7. por. Józefat Kadłubiski (nie figuruje w Roczniku 1818),
8. por. Maciej Siodołkiewicz (nie figuruje w Roczniku 1818),
9. ppor. Mateusz Malinowski (nie figuruje w Roczniku 1818),
10. ppor. Andrzej Popielnicki przeniesiony do Kompanii 7 Weteranów w Województwie Mazowieckim,

Wymienionych wyżej oficerów zastąpili:

1. kpt. Józef Bogusławski przeniesiony z Kompanii 2 Inwalidów w Warszawie,
2. kpt. Jan Strączyński przeniesiony z Pułku 4 Ułanów,
3. kpt. Michał Ciemniewski przeniesiony z Pułku 1 Strzelców Konnych (w 1817 awansowany na kapitana w Pułku 3 Strzelców Konnych),
4. kpt. Michał Chylewski przeniesiony z Kompanii 3 Weteranów w Województwie Kaliskim,
5. kpt. Ignacy Cywiński przeniesiony z Pułku 3 Piechoty Liniowej,
6. kpt. Jan Wydorowski przydzielony z „reformy” (przydział do Pułku 4 Strzelców Konnych),
7. por. Tomasz Jeżowski przeniesiony z Pułku 5 Piechoty Liniowej,
8. por. Łukasz Sikorski przeniesiony z „reformy” (przydział do Pułku 4 Piechoty Liniowej),
9. por. Michał Urbanowicz (w 1817 poza służbą czynną),
10. ppor. Jan Mikoszewski przeniesiony z Pułku 4 Ułanów,
11. ppor. Józef Janikowski (nie figuruje w Roczniku 1817).

W ciągu kolejnych dziesięciu lat sytuacja kadrowa był bardzo stabilna. Liczba oficerów, którzy opuszczali szeregi korpusu równała się liczbie oficerów powołanych do Żandarmerii i nie przekraczała liczby czterech. W 1823 nie odnotowano przypadków przyjęcia i odejścia ze służby. Do roku 1825 ogólny stan oficerów utrzymywał się na tym samym poziomie (46).

Liczba oficerów	1817	1818	1819	1820	1821	1822	1823	1824	1825	1826	1827	1828-1829	1830
0Błąd w wyrażeniu: Nierozpoznane słowo „przybycia”.Błąd w wyrażeniu: Nierozpoznane słowo „przybycia”Przybycia	&&&&&&&&&&&&&&00.&&&&&00	&&&&&&&&&&&&&011.&&&&&011	&&&&&&&&&&&&&&04.&&&&&04	&&&&&&&&&&&&&&02.&&&&&02	&&&&&&&&&&&&&&02.&&&&&02	&&&&&&&&&&&&&&03.&&&&&03	&&&&&&&&&&&&&&00.&&&&&00	&&&&&&&&&&&&&&02.&&&&&02	&&&&&&&&&&&&&&02.&&&&&02	&&&&&&&&&&&&&&02.&&&&&02	&&&&&&&&&&&&&&01.&&&&&01	&&&&&&&&&&&&&&05.&&&&&05	&&&&&&&&&&&&&&00.&&&&&00
0Błąd w wyrażeniu: Nierozpoznane słowo „ubycia”.Błąd w wyrażeniu: Nierozpoznane słowo „ubycia”Ubycia	&&&&&&&&&&&&&&00.&&&&&00	&&&&&&&&&&&&&010.&&&&&010	&&&&&&&&&&&&&&04.&&&&&04	&&&&&&&&&&&&&&03.&&&&&03	&&&&&&&&&&&&&&02.&&&&&02	&&&&&&&&&&&&&&02.&&&&&02	&&&&&&&&&&&&&&00.&&&&&00	&&&&&&&&&&&&&&02.&&&&&02	&&&&&&&&&&&&&&02.&&&&&02	&&&&&&&&&&&&&&04.&&&&&04	&&&&&&&&&&&&&&00.&&&&&00	&&&&&&&&&&&&&&06.&&&&&06	&&&&&&&&&&&&&&00.&&&&&00
0Błąd w wyrażeniu: Nierozpoznane słowo „stan”.Błąd w wyrażeniu: Nierozpoznane słowo „stan”Stan	&&&&&&&&&&&&&045.&&&&&045	&&&&&&&&&&&&&046.&&&&&046	&&&&&&&&&&&&&046.&&&&&046	&&&&&&&&&&&&&045.&&&&&045	&&&&&&&&&&&&&045.&&&&&045	&&&&&&&&&&&&&046.&&&&&046	&&&&&&&&&&&&&046.&&&&&046	&&&&&&&&&&&&&046.&&&&&046	&&&&&&&&&&&&&046.&&&&&046	&&&&&&&&&&&&&044.&&&&&044	&&&&&&&&&&&&&045.&&&&&045	&&&&&&&&&&&&&044.&&&&&044	&&&&&&&&&&&&&044.&&&&&044

W 1819 przybyli:

1. kpt. Wojciech Sadowski z Pułku 7 Piechoty Liniowej
2. kpt. Franciszek Białoskurski z Pułku 2 Ułanów (w 1818 awansowany na kapitana),
3. ppor. Antoni Wyszyński z „reformy” (przydział do Pułku 3 Ułanów),
4. ppor. Franciszek Kontrymowicz (nie figuruje w Roczniku 1818),

zostali przeniesieni:

1. kpt. Kacper Wężyk do Pułku 6 Piechoty Liniowej,
2. kpt. Tomasz Łuczycki do Pułku 3 Strzelców Pieszych,

kpt. Michał Oyrzanowski do Pułku 4 Ułanów

1. kpt. Jan Strączyński do Pułku 4 Ułanów.

W 1820 przybyli:

1. kpt. Jan Borzysławski z Pułku 2 Ułanów (w 1819 awansowany na kapitana),
2. ppor. Tomasz Grudziński (nie figuruje w Roczniku 1819),

zmarli:

1. kpt. Ignacy Drozd (Drost),
2. kpt. Józef Czerniewski,
3. ppor. Józef Janikowski (Jankowski).

W 1821 przybyli:

1. ppor. Józef Stupnicki (nie figuruje w Roczniku 1820),
2. ppor. Józef Ładowski (nie figuruje w Roczniku 1820),

zostali przeniesieni:

1. kpt. Józef Bogusławski do Kompanii 10 Weteranów w Województwie Podlaskim,
2. ppor. Stanisław Goliszewski do Pułku 1 Strzelców Konnych.

W 1822 przybyli:

1. kpt. Ignacy Bartosiewiecki z Pułku 3 Strzelców Konnych,
2. ppor. Franciszek Kobyliński z Pułku 2 Ułanów
3. podoficer Michał Kowalski z Pułku Grenadierów Gwardii z równoczesnym awansem na podporucznika,

ubyli:

1. kpt. Walery Kleszczyński otrzymał dymisję,
2. kpt. Wojciech Sadowski przeniesiony na „reformę” z przydziałem do Pułku 7 Piechoty Liniowej.

W 1824 przybyli:

1. ppor. Paweł Pętkowski,
2. ppor. Benedykt Turkiewicz

ubyli:

1. kpt. Jan Borzysławski, zmarł,
2. ppor. Jan Kacper Krassowski przeniesiony do Kompanii 7 Weteranów w Województwie Mazowieckim.

W 1825 przybyli:

1. ppor. Mikołaj Roszkowski,
2. wachmistrz Mikołaj Zieliński awansowany na podporucznika,

ubyli:

1. kpt. Donat Porzycki otrzymał dymisję w stopniu majora z prawem noszenia munduru i pensją,
2. kpt. Michaelis otrzymał dymisję,
3. ppor. Kowalski przeniesiony do Korpusu Weteranów i Inwalidów,

W 1826 przybyli:

1. ppłk Antoni Strażyński z Pułku 2 Piechoty Liniowej na stanowisko dowódcy Żandarmerii,
2. ppor. Piotr Burkhardt,

w tym samym czasie ubyli:

1. płk Stanisław Dulfus przeniesiony na „reformę” (w 1827 przykomenderowany do Jazdy),
2. ppłk Antoni Wieniawski umieszczony w Wojsku (w 1827 poza służbą czynną),
3. por. Stanisław Zawadzki „wykreślony z kontroli” (jedyny oficer o tym imieniu i nazwisku od 1825 był audytorem Pułku 4 Strzelców Konnych),
4. ppor. Michał Kowalski.

W następnym roku przybył ppor. Ignacy Medyński.

W latach 1828-1829 przybyli:

1. kpt. Franciszek Fryderycy (w latach 1825-1827 poza służbą czynną),
2. por. Marcin Jaworski (komendant Poczty do Wymiany Dezerterów w Pyzdrach),
3. por. Franciszek Wyganowski z Pułku 6 Piechoty Liniowej,
4. ppor. Adam Rakowski z Pułku 6 Piechoty Liniowej,
5. ppor. Antoni Kunicki,

przeniesieni zostali:

1. ppor. Mikołaj Zieliński otrzymał żądaną dymisję^[2] z pensją,
2. por. Xawery Woynarowski,
3. kpt. Michał Ciemniewski do Kompanii 9 Weteranów w Województwie Krakowskim,
4. por. Jan Walicki do Kompanii 10 Weteranów w Województwie Podlaskim z równoczesnym awansem na kapitana,

zmarli:

1. kpt. Józef Urbanowski,
2. por. Franciszek Ciołkowski.

15 listopada 1830 ppłk Antoni Strażyński został zdymisjonowany, a w nocy z 29 na 30 listopada tego roku rozpoczęło się powstanie listopadowe. Na prowincji żandarmeria zawiesiła swoją działalność. Niektórzy oficerowie zbiegli za granicę, a później do Rosji, innych sprowadzono do Warszawy jako więźniów. Po skoncentrowaniu korpusu pod Warszawą i reorganizacji 19 oficerów przeniesiono do jazdy, a 2 do weteranów. W ich miejsce oddelegowano trzech oficerów.

Ogółem w latach 1816-1830 służbę w Żandarmerii pełniło 79 oficerów, w tym jeden pułkownik, dwóch podpułkowników, jeden major, 31 kapitanów, 19 poruczników i 25 podporuczników. 18 oficerów (23 %) pełniło nieprzerwanie służbę od powstania Żandarmerii aż do jej likwidacji.^[3] Cechą charakterystyczną tej grupy oficerów był brak możliwości awansu. W ciągu 14 lat istnienia Żandarmerii, w ostatnim roku jej istnienia, awansował tylko jeden oficer - Ignacy Cywiński z kapitana na majora (kpt. Donat Porzycki w 1825 awansował na majora z chwilą przeniesienia w stan spoczynku). Spowodowane było to większą, w stosunku do etatu, liczbą kapitanów oraz istnieniem tylko jednego stanowiska zaszeregowanego do stopnia majora - podpułkownika. Nieliczni z oficerów, którzy w 1831 walczyli w szeregach Dywizjonu Karabinierów Konnych awansowali na wyższe stopnie: por. Franciszek Wyganowski i ppor. Franciszek Kobyliński awansowali na kapitana, a ppor. Paweł Pętkowski awansował na porucznika.

Korpus oficerów żandarmerii stanowił niedużą, w stosunku do ogółu służących w armii, grupę oficerów. Ich liczba była mniejsza od liczby oficerów pełniących służbę w poszczególnych pułkach piechoty i jazdy.^[4]

Funkcję adiutanta dowódcy Żandarmerii pełnili:

• ppor. Franciszek Kontrymowicz 1819-1820
• ppor. Tomasz Grudziński 1820-1821
• ppor. Józef Stupnicki 1821-1825
• ppor. Benedykt Turkiewicz 1825-1826
• ppor. Mikołaj Zieliński 1826-1827
• ppor. Ignacy Medyński 1827-1828 ? 1829
• ppor. Józef Stupnicki 1828 ? 1829 - 1830

[edytuj] Źródła:

• Roczniki Wojskowe Królestwa Polskiego na 1817-1827 i 1829-1830 rok.
• Wacław Tokarz, Armia Królestwa Polskiego 1815-1830, Krajowa Agencja Wydawnicza, Kraków 1986, reprint wyd. Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego, Piotrków 1917, ss. 254-260
• Xsięga pamiątkowa 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny generałów i sztabs-oficerów tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy armii polskiej w tymże roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” odznaczonych, Drukarnia Ludowa, Lwów 1881

Przypisy