Kozioróg bukowiec

Z Wikipedii

Kozioróg bukowiec

Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	owady uskrzydlone
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kózkowate
Rodzaj	Cerambyx
Gatunek	kozioróg bukowiec
Nazwa systematyczna
Cerambyx scopolii
Fuessly, 1775
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Kozioróg bukowiec (Cerambyx scopolii) chrząszcz z rodziny kózkowatych.

Wygląd: Chrząszcz jednolicie smolistobiało- niebieski. Pokrywy na przedzie ciała silnie pomarszczone, przedplecze z poprzecznymi fałdami. Długość ciała 17 - 30 mm. Długości czułek u samic mierzy mniej więcej tyle co całe ciało, u samców czułki są o połowę dłuższe od długości ciała. Gatunek cechuje dymorfizm płciowy uda ostatniej pary odnóży u samców dochodzą do końca odwłoka, u samic są one nieco krótsze. Dorosła larwa osiąga 25 mm długości.

Rozmnażanie: Samica składa jaja pojedynczo w spękaniach kory oraz w martwe części grubych, starych ale żywych drzew. Wybiera zwykle okazy osłabione i uszkodzone przez choroby grzybicze, inne owady, zmianą warunków środowiska , nagłe odsłonięcie na skutek wycinki lasu. Kozioróg bukowiec nigdy nie zasiedla drzew tworzących duże, zwarte skupiska. W pierwszej kolejności atakowane są części drzewa u podstawy pnia, wystawione na południe i nie zacienione. Cykl rozwoju larwalnego dwuletni, ale może trwać do 3 lub 4 lat. W pierwszym roku larwy najpierw żywią się korą, potem łykiem, a w końcu drewnem, w którym drążą szerokie i głębokie korytarze. Korytarze wypełnione są grubymi trocinkami barwy brunatnej i białej. Larwa wygryza kolebkę na końcu hakowatego korytarza. Przepoczwarczenie zaczyna się w czerwcu trzeciego roku. Kolebki poczwarkowe, znajdująca się na końcu hakowatych korytarzy larwalnych, są zaczopowane zatyczką z wiórków i węglanu wapnia (wytworzonego przez cewki Malpighiego). Chrząszcze legną się w sierpniu, zimę spędzają wewnątrz drzewa, w wydrążonych przez larwy korytarzach, które opuszczają w następnym roku. Pojaw postaci dojrzałych trwa od maja do lipca, czasami nawet w sierpniu. Od momentu wylotu chrząszczy i rozpoczęcia tak zwanej rójki żyją one jeszcze kilka tygodni. Owady są aktywne w ciągu dnia i odbywają loty przy słonecznej pogodzie. Siadają na drzewach z wyciekami soków z ran i na kwiatach baldaszkowatych. Chrząszcz preferuje stanowiska nasłonecznione.

Rośliny żywicielskie larwy: buk, klon, dąb, grab, jesion, wiąz, czereśnia, grusza, wiśnia.

Wrogowie: dzięcioły, mrówki, larwy i postacie dojrzałe chrząszczy z rodziny przekraskowatych, pasożytnicze błonkówki.

Środowisko: środowiskiem życia są lasy mieszane, lasy regla dolnego, stare sady owocowe i ogrody oraz zadrzewienia miejskie.

Zasięg występowania: Gatunek występuje w środkowej i południowej części Europy, w Afryce Północnej, Azji Mniejszej, Syrii i na Kaukazie, znany z Danii, południowej Szwecji. W Europie zasiedla drzewa na nizinach i pogórzach (w Alpach szwajcarskich znajdowany na wysokości 1500 m n.p.m.).

W Polsce występuje tylko w zachodniej i południowej części kraju, a więc zgodnie z naturalnym rozmieszczeniem buka.

Stanowiska lęgowe : martwe części żywych drzew, drzewa martwe - stojące, pniaki, strefa przyziemna.

Ochrona: Gatunek objęty jest ścisłą ochroną gatunkową.