Laurent Blanc
Z Wikipedii
Laurent Blanc, (ur. 19 listopada 1965 w Alès, francuski były piłkarz, występujący na pozycji obrońcy, mistrz świata 1998 i mistrz Europy 2000, zdobywca drugiego złotego gola w historii finałów Mistrzostw Świata.
Swoją karierę klubową Laurent Blanc rozpoczynał w 1983 roku w zespole Montpellier HSC, w którym występował do 1991 roku. Wraz z klubem z Montpellier zdobył mistrzostwo francuskiej Ligue 2 w 1987 roku i Puchar Francji w 1990 roku. W 1991 odszedł do Serie A, do klubu SSC Napoli, gdzie występował m.in. u boku Diego Maradony. Tam jednak nie zagrał dłużej niż jeden sezon i w 1992 był zawodnikiem Nîmes Olympique. W 1993 przeniósł się z Nîmes do AS Saint-Étienne, jednak klub Les Verts nie odnosił już takich sukcesów jak dawniej i w 1995 roku Blanc, jeden z najlepszych graczy w klubie, został zatrudniony przez potentata Ligue 1 AJ Auxerre, z którym w 1996 roku zdobył zarówno mistrzostwo Ligue 1, jak i Puchar Francji. W sezonie 1996/1997 został zawodnikiem słynnego FC Barcelona, z którym zdobył Superpuchar Hiszpanii. Jeszcze przed finałami Mistrzostw Świata przeniósł się do Olympique Marsylia, z którą dotarł w 1999 roku do finału Pucharu UEFA. Ostatnimi klubami Blanca były Inter Mediolan (od 1999) oraz Manchester United (od 2001), z którym zdobył mistrzostwo Anglii w 2003 i zakończył karierę.
Z reprezentacją Francji Laurent Blanc występował już na Mistrzostwach Europy 1992 i 1996, jednak największe sukcesy odnosił wraz z drużyną Aimé Jacqueta na Mistrzostwach Świata 1998, kiedy to po finale z Brazylią Francuzi zdobyli tytuł, choć sam z powodu czerwonej kartki w meczu z Chorwacją nie zagrał w finale. Blanc strzelił również pierwszego w historii finałów Mistrzostw Świata złotego gola, w meczu 1/8 finału przeciwko Paragwajowi, wygranym 1:0. Pod wodzą Rogera Lemerre'a na Mistrzostwach Europy 2000 drużyna z Blankiem w składzie także zdobyła tytuł. Po turnieju Laurent Blanc zakończył karierę reprezentacyjną, a jego dorobek wynosi 97 meczów i 16 strzelonych bramek. 6 czerwca został trenerem Girondins Bordeaux.
[edytuj] Ciekawostki
- Blanc znany był z pewnego przesądu, który polegał na tym, że przed meczem całował łysą głowę bramkarza Fabiena Bartheza, co miało zapewnić drużynie powodzenie.
1 Olimpa • 3 Henrique • 4 A. Diarra • 5 Menegazzo • 6 Jurietti • 7 Micoud • 8 Alonso • 9 Cavenaghi • 10 Francia • 11 Bellion • 13 Jemmali • 14 Diawara • 15 Jussiê • 16 Ramé • 17 Wendel • 18 Brégerie • 19 Ducasse • 20 Peruchini • 21 Chalmé • 22 Lavie • 23 Marange • 25 Saivet • 26 Obertan • 27 Planus • 28 Trémoulinas • 29 Chamakh • 30 Valverde • trener: Blanc
1 Martini • 2 Amoros • 3 Silvestre • 4 Petit • 5 Blanc • 6 Casoni • 7 Deschamps • 8 Sauzée • 9 Papin • 10 Fernandez • 11 Perez • 12 Cocard • 13 Boli • 14 Durand • 15 Divert • 16 Vahirua • 17 Garde • 18 Cantona • 19 Rousset • 20 Angloma • trener: Platini
1 Lama • 2 Angloma • 3 Di Meco • 4 Lebœuf • 5 Blanc • 6 Guérin • 7 Deschamps • 8 Desailly • 9 Djorkaeff • 10 Zidane • 11 Loko • 12 Lizarazu • 13 Dugarry • 14 Lamouchi • 15 Thuram • 16 Barthez • 17 Madar • 18 Pedros • 19 Karembeu • 20 Roche • 21 Martins • 22 Martini • trener: Jacquet
1 Lama • 2 Candela • 3 Lizarazu • 4 Vieira • 5 Blanc • 6 Djorkaeff • 7 Deschamps • 8 Desailly • 9 Anelka • 10 Zidane • 11 Pirès • 12 Henry • 13 Wiltord • 14 Micoud • 15 Thuram • 16 Barthez • 17 Petit • 18 Lebœuf • 19 Karembeu • 20 Trézéguet • 21 Dugarry • 22 Ramé • trener: Lemerre
