Legion Ukraiński
Z Wikipedii
Legion Ukraiński – ukraińska formacja wojskowa działająca po stronie Niemiec podczas wojny niemiecko-polskiej 1939 r.
Legion powstał w I poł. 1939 r. na terenie Niemiec i pod niemieckim protektoratem, z inicjatywy Andrija Melnyka. Jego organizatorem był przedstawiciel Abwehry prof. Theodor Oberländer, specjalizujący się w sprawach ukraińskich. Na czele Legionu stanął Ukrainiec płk Roman Suszko.
W jego skład wchodziły dwa bataliony: pod dowództwem Iwana Karaczewskiego i Jewhenija Hotowycza. Ochotnicy do Legionu pochodzili z zorganizowanych przez Niemców ukraińskich batalionów pracy, skupiających byłych siczowców z Karpato-Ukrainy, którzy po upadku tego państwa dostali się do niewoli rumuńskiej i węgierskiej. Początkowo byli oni wyposażeni w mundury gwardii kanclerza Austrii Kurta Schuschnigga. Na krótko przed rozpoczęciem wojny niemiecko-polskiej otrzymali umundurowanie Wehrmachtu, które zostało pozbawione wszelkich odznak i przefarbowane na kolor ciemnozielony. Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów, która sprawowała polityczne zwierzchnictwo nad Legionem, chciała jego dalszej rozbudowy, co popierała Abwehra, ale sprzeciwiło się temu dowództwo Wehrmachtu (Oberkommando der Wehrmacht).
Od 9 września 1939 Legion Ukraiński uczestniczył w niemieckiej inwazji na Polskę, wchodząc w skład niemieckiej 14 Armii gen. Wilhelma Lista. Zajmował on pozycje na jej prawym skrzydle w Medzilaborcach na Słowacji. Stamtąd wraz ze trzema słowackimi dywizjami Armii "Bernolák" gen. Ferdynanda Čatloša ruszył na Baligród. Jego zadaniem było prowadzenie działalności dywersyjno-politycznej na zlecenie Abwehry.
W połowie września 1939 legionisci ukraińscy spalili żywcem 40 jeńców - żołnierzy Wojska Polskiego w stodole w miejscowości Bystrzyca[potrzebne źródło]. Maszerując na tyłach wojsk niemieckich, poprzez Sanok, Lesko, Ustrzyki Dolne i Sambor, legion dotarł do Komarna, gdzie otrzymał rozkaz natychmiastowego zatrzymania się. Po zajęciu Lwowa przez Armię Czerwoną legion został wycofany do Krosna, a następnie do Zakopanego, gdzie mieściła się ukraińska szkoła policyjna pod nazwą "Ukraińska Sotnia Szkoleniowa", zorganizowana przez kierownictwo OUN.
Ostatecznie Legion został rozwiązany na podstawie decyzji przewodniczącego OUN Lwa Rebeta. Sprzeciwił się on propozycji Melnyka wywołania antypolskiego powstania w Galicji Wschodniej.
Między innymi z członków Legionu rekrutowały się dwa ukraińskie bataliony: "Nachtigall" i "Roland", pod zbiorczą nazwą Drużyny Ukraińskich Nacjonalistów. Uczestniczyły one w początkowej fazie ataku Niemiec na ZSRR.
