Roman Suszko (pułkownik)
Z Wikipedii
Roman Suszko, ukr.́ Рома́н Сушко (ur. 1894, zm. 1944) – ukraiński działacz polityczny i wojskowy, pułkownik Strzelców Siczowych, do 1944 dowódca Legionu Ukraińskiego.
Pochodził z miejscowości Remenow w województwie lwowskim.
Jako porucznik drugiej sotni USS uczestniczył w walkach koło Makiwki i Łysoni, w latach 1916-1917 w niewoli rosyjskiej, od 1918 wspołorganizator i późniejszy pułkownik Strzelców Siczowych, dowódca 11 (2) dywizji Strzelców. Od 1919 internowany przez Polaków, 1920 – dowódca 16 brygady, 1921 – dowódca II brygady w powstańczej grupie Jurka Tjutjunnyka.
Współtwórca UWO і jej komendant w latach 1927-1929, kilka razy uwięziony przez władze polskie. Współzałożyciel OUN (ps. Kindrat, Sicz), od 1930 na emigracji w Wiedniu, gdzie odbywa szereg szkoleń wywiadowczo-dywersyjnych.
Na początku II wojny światowej, w czasie kampanii wrześniowej, dowodził ukraińską grupą dywersyjną (Legion Ukraiński), z którą doszedł do Stryja (wtedy działania wojenne zostały wstrzymane).
W połowie września 1939 r. legionisci ukraińscy spalili żywcem 40 jeńców - żołnierzy Wojska Polskiego w stodole w miejscowości Bystrzyca.
W latach 1939-1941 mieszkał w Krakowie, działając jako prowidnyk OUN na teren Generalnego Gubernatorstwa. Był przeciwnikiem rozłamu w OUN w 1940, i pozostał wierny Andrijowi Melnykowi.
Od lata 1941 przebywał w Lwowie, tam też zginął w zamachu.
