Leon Wasilewski

Z Wikipedii

Leon Wasilewski Ur. 24 sierpnia 1870 w Petersburgu Zm. 10 grudnia 1936 w Warszawie

Minister Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej
Okres urzędowania	od 17 listopada 1918 do 16 stycznia 1919
Przynależność polityczna	Polska Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Władysław Wróblewski
Następca	Ignacy Jan Paderewski (p.o.)

Leon Wasilewski (ur. 24 sierpnia 1870 w Petersburgu, zm. 10 grudnia 1936 w Warszawie) - działacz PPS, bliski współpracownik Piłsudskiego, architekt polskiej polityki wschodniej u progu niepodległości, ojciec Wandy.

Rodzina Wasilewskich wywodziła się z guberni witebskiej, dzieciństwo i młodość spędził jednak w stolicy, z daleka od Polski. W 1893 wyjechał do Galicji, gdzie wstąpił do PPS (wcześniej krótko sympatyzował z endecją) i poznał Józefa Piłsudskiego. Parę lat spędził w Londynie, wydając socjalistyczne pismo Przedświt. Po powrocie do Galicji zajmował się redagowaniem "Robotnika".

Po rozłamie w PPS pozostał wierny ugrupowaniu Józefa Piłsudskiego - PPS Frakcji Rewolucyjnej. Został członkiem Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych i Polskiego Skarbu Wojskowego. W czasie I wojny światowej działał w Naczelnym Komitecie Narodowym, od 1917 należąc do Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 Wasilewski został wytypowany na ministra spraw zagranicznych w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego. Po dymisji rządu wyjechał do Francji, by uczestniczyć w pracach Komitetu Narodowego Polskiego. W latach 1920-21 pełnił funkcję posła RP w Estonii. Później brał udział w negocjacjach pokojowych z Rosją i Ukrainą w Rydze. Po zawarciu pokoju przewodniczył polskiej komisji do spraw delimitacji granicy wschodniej.

W II Rzeczypospolitej zajmował się pracą naukową - w 1924 mianowano go prezesem Instytutu Badania Najnowszej Historii Polski, pięć lat później założył pismo Niepodległość, wydawał pisma i korespondencje marszałka Piłsudskiego, a na początku lat trzydziestych został szefem Instytutu Badań Narodowościowych. Do końca życia działał w PPS, w 1931 został wiceprezesem jej Rady Naczelnej.

Wasilewski był u progu lat dwudziestych zdecydowanym zwolennikiem budowy federacji Polski, Litwy i Białorusi na Kresach. Po Traktacie ryskim sprzeciwiał się idei polonizacji Białorusinów i Ukraińców, domagając się prowadzenia wobec nich polityki asymilacji państwowej. Działacz ruchu prometejskiego.