Lnicznik siewny
Z Wikipedii
| Lnicznik siewny | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | kaparowce |
| Rodzina | kapustowate |
| Rodzaj | lnicznik |
| Gatunek | lnicznik siewny |
| Nazwa systematyczna | |
| Camelina sativa | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Lnicznik siewny (Camelina sativa (L.) Crantz) - gatunek rośliny jednorocznej z rodziny kapustowatych. Zwyczajowo zwany jest także lnianką siewną. Niegdyś uprawiany jako roślina oleista. We florze Polski jest archeofitem, niezbyt pospolicie występuje na całym niżu.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Roślina jednoroczna, przeważnie jara, naga, lub owłosiona gwizadkowatymi włoskami (co najwyżej z niewielką domieszką włosków prostych).
- Łodyga
- Wzniesiona, prosta, cienka, o wysokości przeważnie 30-70 (100) cm, nierozgałęziająca się.
- Liście
- Ulistnienie skrętoległe. Liście siedzące, zazwyczaj całobrzegie, czasami z rzadka i płytko ząbkowane.
- Kwiaty
- Mają 4-działkowy kielich, 4-płatkową żółtawobiałą koronę, 6 pręcików i 1 słupek. Tworzą grono na szczycie pędu.
- Owoc
- Wielonasienna spłaszczona łuszczynka szerokości 3,5-5,5 mm, o silnie wydętych klapach.
- Biotop
- Siedliska ruderalne i pola uprawne (chwast). Hemikryptofit.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna. Badania archeologiczne wskazują, że była uprawiana w Europie już co najmniej 3000 lat temu. Ma wysoką zawartość wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (35-45% to kwas α-linolenowy, a 15-20% Kwas linolowy).
- Z jej nasion otrzymuje się olej zwany niemieckim olejem sezamowym. Używa się go do wytwarzania mydła, do opału, czasami do celów spożywczych.
- Nasiona są dobrą paszą dla drobiu.
- Roślina lecznicza
[edytuj] Bibliografia
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
