Lubowla (herb szlachecki)
Z Wikipedii
Lubowla (Ogniwo, Ignile et crux) - polski herb rycerski, który zaginął już w XVI w. Zawołanie - Lubowla
[edytuj] Opis herbu
Na polu nieznanej barwy widnieje ogniwo łańcucha z zaćwieczonym na barku krzyżykiem kawalerskim.
[edytuj] Najwcześniejsze wzmianki
Jedynym pewnym przekazem ikonograficznym tego herbu jest pieczęć z roku 1387 należąca do Więcława ze Swoszowic. Jan Długosz genezę herbu tumaczy dwojako:
- raz twierdzi, że herb ten przywiózł do Polski znad Renu Spycimir Leliwita,
- innym zaś razem, że herb należał do Jakuba Boboli, ale część jego potomków porzuciła go na rzecz Leliwy Spycimira.
Ongiś Ogniwów wiązano raczej z Węgrami i sądzono, że pojawili się w Polsce, nad Dunajcem dopiero w czasach Bolesława Wstydliwego lub Władysława Łokietka. Herb najbardziej rozpowszechniony w ziemi krakowskiej oraz w ziemi sądeckiej. Lubowlici (Ogniwowie) zaliczali się do drobnego rycerstwa połączonego ze sobą więzami bliskiego pokrewieństwa. Przypuszcza się, iż Ogniwowie wznieśli zamek w Rytrze.
[edytuj] Herbowni
Do Lubowlitów należeli m.in.: kasztelan połaniecki i małogoski Mirosław; kasztelan sądecki Piotr Wydżga.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Źródła
- P. Pizuński, Wielki Leksykon Rycerstwa Polskiego, Gdańsk 2007, s.133
- Słownik genealogiczny-leksykon
- Zamek Lubowelski