Lucjan Kaznowski

Z Wikipedii

Lucjan Kaznowski (ur. 11 lutego 1890 w Święcicy (pow. chełmski), zm. 19 marca 1955 w Puławach) syn Konstantego Kaznowskiego i Felicji Świątkowskiej, brat Kazimierza Kaznowskiego.

Polski biolog, botanik, fitopatolog; hodowca roślin; od 1945 profesor fitopatologii i uprawy roślin UMCS w Lublinie; (1937–39 i 1945–51) dyrektor Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego (PINGW) w Puławach; od 1952 członek PAN; wyhodował cenne odmiany roślin pastewnych (peluszki, lucerny, kukurydzy, rącznika), rozpowszechnił cenne odmiany tytoniu i wyhodował nowe odmiany.

Ukończył Wydział Rolny Szkoły Handlowej Edwarda Rontalera w Warszawie w 1909 r. oraz Wydział Rolny Instytutu Politechnicznego w Kijowie w 1914 r. Doktorat z nauk rolnych uzyskał w 1925 r. na SGGW w Warszawie, a w rok później (1926) obronił pracę habilitacyjną na tejże uczelni, uzyskując stopień docenta z zakresu hodowli i chorób roślin wraz z veniam legendi. Autor ok. 60 prac naukowych oraz kilkunastu rozdziałów w podręcznikach akademickich: "Szczegółowa uprawa roślin" i "Agrotechnika". Kierownik 42 prac magisterskich, promotor kilku przewodów doktorskich, opiekun naukowy późniejszych profesorów i docentów. Najwybitniejsi uczniowie: Antonina Rumińska, J.Korohoda, A.Rogoziński, J.Berbeć, W.Kulpa, S.Bawolski.

Członek tajnej organizacji PPS (1910 - 1916), uczestnik wojny obronnej w Lubelskim Ochotniczym Dywizjonie Jazdy (1920 - 1921), dwukrotnie aresztowany (1940 i 1944) i ciężko pobity przez gestapo.

[edytuj] Odznaczenia

• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928)
• Złoty Krzyż Zasługi (1932)
• Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta (1936)
• Krzyż Komandorski (1955 - pośmiertnie).