Maciej Bardel
Z Wikipedii
Maciej Euzebiusz Walerian Bardel (ur. 14 sierpnia 1895) – doktor, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Działalność niepodległościowa
W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był porucznikiem 3 Pułku Piechoty Legionów. W czerwcu 1915 pod Zadoborówką na północ od Czerniowiec na czele plutonu złożonego z 17 żołnierzy, wykorzystując właściwości terenu , uderzył na batalion rosyjski, a tym samym umożliwił pozostałym siłom pułku wzięcie tego batalionu wraz z karabinami maszynowymi do niewoli. W toku dalszych walk sam dostał się do niewoli rosyjskiej.
[edytuj] Służba w Wojsku Polskim
Od 5 maja do 19 lipca 1924 odbył praktykę w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. [1] Z dniem 1 listopada 1924 przeniesiony został z Oddziału I Sztabu Generalnego WP do 29 Pułku Piechoty w Kaliszu z równoczesnym „odkomenderowaniem” na roczny Kurs Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. [2] Z dniem 15 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera Sztabu Generalnego przeniesiony został do 78 Pułku Piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. [3] 23 grudnia 1927 przeniesiony został do Kadry Oficerów Piechoty przy Departamencie Piechoty M.S.Wojsk. z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku. [4]
Do roku 1931 pełnił funkcję I oficera sztabu Inspektoratu Armii we Lwowie. W lipcu 1931 wyznaczony został na stanowisko szefa Oddziału III Sztabu Głównego WP. [5]
[edytuj] Awanse:
- chorąży – 18 listopada 1914
- podporucznik – 27 stycznia 1915
- porucznik – 15 grudnia 1915 lokata 62 na liście starszeństwa Legionów Polskich z dnia 12 kwietnia 1917
- kapitan -
- major -
- podpułkownik – 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 50 lokatą (w 1928 – lokata 23)
- pułkownik – 1 stycznia 1929 ze starszeństwem 1 stycznia 1929 i 4 lokatą (w 1932 - lokata 4)
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Krzyż Komandorski Orderu „Korony Rumunii” (23.05.1929) [6]
[edytuj] Źródła:
- Wacław Lipiński: Walka zbrojna o niepodległość Polski w latach 1905-1918, Oficyna Wydawnicza Volumen, Warszawa 1990, ISBN 83-85218-00-9, s. 97,
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 8,
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931, s. 4,
- Rocznik Oficerski 1924, s. 194, 343,
- Rocznik Oficerski 1928, s. 116, 163,
- Rocznik Oficerski 1932, s. 17, 421,
Przypisy
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 45 z 06.05.1924 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 78 z 12.08.1924 r., s. 444.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 106 z 15.10.1925 r., s. 572.
- ↑ Dodatek nr 1 do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 28 z 23.12.1927 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 03.08.1931 r., s. 233.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 19 z dnia 12.12.1929 r., s. 361.
